ໃຫ້ໃຈຈົດຈໍ່ຢູ່ທີ່ສົມບັດດ້ານຄວາມເຊື່ອ
“ເຂົ້າຂອງແພງ [“ສົມບັດ,” ລ.ມ.] ຂອງທ່ານທັງຫຼາຍຢູ່ບ່ອນໃດ ໃຈຂອງທ່ານຈະຢູ່ບ່ອນນັ້ນ.”—ລືກາ 12:34
ເພງ: 76, 59
1, 2. (ກ) ສົມບັດ 3 ຢ່າງທີ່ມາຈາກພະເຢໂຫວາມີຫຍັງແດ່? (ຂ) ໃນບົດນີ້ເຮົາຈະຮຽນຫຍັງ?
ພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ຮັ່ງມີທີ່ສຸດໃນເອກະພົບ ເພາະທຸກສິ່ງເປັນຂອງພະອົງ. (1 ຂ່າວຄາວ 29:11, 12) ແຕ່ພະເຢໂຫວາເອື້ອເຟື້ອຫຼາຍຕໍ່ທຸກຄົນ. ເຮົາຂອບໃຈແທ້ໆທີ່ພະອົງແບ່ງປັນໃຫ້ເຮົາມີສົມບັດດ້ານຄວາມເຊື່ອ! ສົມບັດເຫຼົ່ານັ້ນລວມມີ: (1) ລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າ (2) ວຽກຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ (3) ຄວາມຈິງອັນລໍ້າຄ່າໃນຄຳພີໄບເບິນ. ແຕ່ຖ້າບໍ່ລະວັງເຮົາອາດລືມວ່າສົມບັດເຫຼົ່ານີ້ມີຄ່າຫຼາຍສໍ່າໃດ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງເຫັນຄຸນຄ່າແລະພັດທະນາຄວາມຮັກຕໍ່ 3 ສິ່ງນີ້ສະເໝີ ເພາະພະເຍຊູເວົ້າວ່າ: “ເຂົ້າຂອງແພງ [“ສົມບັດ,” ລ.ມ.] ຂອງທ່ານທັງຫຼາຍຢູ່ບ່ອນໃດ ໃຈຂອງທ່ານຈະຢູ່ບ່ອນນັ້ນ.”—ລືກາ 12:34
2 ໃນບົດນີ້ເຮົາຈະຮຽນຮູ້ວ່າ ເຮົາຈະຮັກແລະຮູ້ຄຸນຄ່າລາຊະອານາຈັກ ວຽກຮັບໃຊ້ແລະຄວາມຈິງຕໍ່ໆໄປໄດ້ແນວໃດ. ເມື່ອຮຽນເລື່ອງນີ້ ໃຫ້ຄຶດຕຶກຕອງວ່າເຈົ້າຈະເຮັດແນວໃດເພື່ອຈະຮັກສົມບັດດ້ານຄວາມເຊື່ອໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ.
ລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າເປັນຄືໄຂ່ມຸກທີ່ມີຄ່າ
3. ໃນເລື່ອງທີ່ພະເຍຊູເລົ່າ ພໍ່ຄ້າຄົນໜຶ່ງເຕັມໃຈເຮັດຫຍັງເພື່ອຊື້ໄຂ່ມຸກເມັດໜຶ່ງ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ)
3 ອ່ານມັດທາຍ 13:45, 46. ພະເຍຊູເລົ່າວ່າ ມື້ໜຶ່ງພໍ່ຄ້າໄຂ່ມຸກຄົນໜຶ່ງພົບແກ້ວຫອຍຫຼືໄຂ່ມຸກທີ່ມີຄ່າຫຼາຍກວ່າໄຂ່ມຸກທັງໝົດທີ່ລາວເຄີຍເຫັນມາກ່ອນ. ລາວຢາກໄດ້ມັນຫຼາຍຈົນຂາຍທຸກສິ່ງທີ່ລາວມີເພື່ອຈະຊື້ໄຂ່ມຸກເມັດນັ້ນ. ເຈົ້ານຶກພາບອອກບໍວ່າໄຂ່ມຸກເມັດນັ້ນມີຄ່າຫຼາຍສໍ່າໃດຕໍ່ລາວ?
ຖ້າເຮົາຮັກລາຊະອານາຈັກຄືກັບທີ່ຊາຍຄົນນັ້ນເຫັນຄຸນຄ່າໄຂ່ມຸກເມັດນັ້ນ ເຮົາກໍຈະເຕັມໃຈສະລະທຸກສິ່ງເພື່ອສິ່ງນັ້ນ
4. ເຮົາເຕັມໃຈເຮັດຫຍັງເພື່ອລາຊະອານາຈັກ?
4 ເຮົາໄດ້ບົດຮຽນຫຍັງຈາກເລື່ອງທີ່ພະເຍຊູເລົ່າ? ຄວາມຈິງເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າເປັນຄືກັບໄຂ່ມຸກເມັດນັ້ນທີ່ມີຄ່າຫຼາຍ. ຖ້າເຮົາຮັກລາຊະອານາຈັກຄືກັບທີ່ຊາຍຄົນນັ້ນເຫັນຄຸນຄ່າໄຂ່ມຸກເມັດນັ້ນ ເຮົາກໍຈະເຕັມໃຈສະລະທຸກສິ່ງເພື່ອຈະເປັນປະຊາຊົນຂອງລາຊະອານາຈັກນັ້ນຕໍ່ໆໄປ. (ອ່ານມາລະໂກ 10:28-30) ໃຫ້ເຮົາຮຽນຈາກຕົວຢ່າງຂອງສອງຄົນທີ່ໄດ້ເຮັດແບບນັ້ນ.
5. ຊັກຄາຍເຕັມໃຈເຮັດຫຍັງເພື່ອລາຊະອານາຈັກ?
5 ຊັກຄາຍເປັນຄົນເກັບພາສີແລະຮັ່ງມີຍ້ອນຂູດຮີດເອົາເງິນປະຊາຊົນ. (ລືກາ 19:1-9) ແຕ່ມື້ໜຶ່ງຊັກຄາຍໄດ້ຍິນພະເຍຊູສອນເລື່ອງລາຊະອານາຈັກພະເຈົ້າ. ລາວມັກຄຳສອນນັ້ນຫຼາຍຈົນປ່ຽນແປງຕົວເອງທັນທີ. ລາວບອກວ່າ: “ຈົ່ງເບິ່ງພະອົງເຈົ້າຂ້າ ເຂົ້າຂອງທັງປວງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ຂ້າພະເຈົ້າແບ່ງປັນໃຫ້ເຄິ່ງໜຶ່ງແກ່ຄົນຈົນທັງຫຼາຍ ແລະຖ້າຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກະທຳຜິດແກ່ຜູ້ໜຶ່ງຜູ້ໃດດ້ວຍຄວາມຟ້ອງອັນບໍ່ຈິງ ຂ້າພະເຈົ້າສົ່ງຄືນ 4 ທໍ່ໃຫ້ເພິ່ນ.” ຊັກຄາຍເອົາເງິນທີ່ຂູດຮີດມາຈາກປະຊາຊົນສົ່ງຄືນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າແລະບໍ່ເປັນຄົນໂລບອີກຕໍ່ໄປ.
6. ຜູ້ຍິງຄົນໜຶ່ງໄດ້ປ່ຽນແປງຕົວເອງແນວໃດ ແລະຍ້ອນຫຍັງລາວຈຶ່ງປ່ຽນ?
6 ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ຍິງຄົນໜຶ່ງໄດ້ຍິນຄຳສອນເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ ລາວເຄີຍເປັນເລດສະບຽນເຊິ່ງໃຊ້ຊີວິດແບບຍິງຮັກຍິງ ແລະເປັນຜູ້ນຳໜ້າອົງການໜຶ່ງທີ່ຕໍ່ສູ້ເພື່ອສິດທິຂອງຄົນຮັກຮ່ວມເພດ. ແຕ່ເມື່ອລາວສຶກສາຄຳພີໄບເບິນແລະຮຽນຮູ້ວ່າລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າມີຄ່າຫຼາຍ ລາວສຳນຶກວ່າຕ້ອງປ່ຽນແປງຕົວເອງຫຼາຍແທ້ໆ. (1 ໂກລິນໂທ 6:9, 10) ຍ້ອນຮັກພະເຢໂຫວາ ລາວຈຶ່ງລາອອກຈາກອົງການນັ້ນແລະເຊົາໃຊ້ຊີວິດແບບຍິງຮັກຍິງ. ລາວຮັບບັບເຕມາໃນປີ 2009 ແລະປີຕໍ່ມາລາວກໍເປັນໄພໂອເນຍປະຈຳ. ລາວປ່ຽນແປງຊີວິດໄດ້ຫຼາຍຂະໜາດນັ້ນຍ້ອນລາວໃຫ້ຄວາມຮັກທີ່ມີຕໍ່ພະເຢໂຫວາມີພະລັງຫຼາຍກວ່າຄວາມປາຖະໜາບໍ່ດີທີ່ລາວເຄີຍມີ.—ມາລະໂກ 12:29, 30
7. ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະຮັກລາຊະອານາຈັກຕໍ່ໆໄປ?
7 ເພື່ອຈະເປັນປະຊາຊົນຂອງລາຊະອານາຈັກພະເຈົ້າ ເຮົາຫຼາຍຄົນຕ້ອງປ່ຽນແປງຕົວເອງຫຼາຍແທ້ໆ. (ໂລມ 12:2) ແຕ່ເຮົາຍັງຕ້ອງຕໍ່ສູ້ຕໍ່ໆໄປໂດຍບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ສິ່ງໃດເຮັດໃຫ້ເຮົາຮັກລາຊະອານາຈັກໜ້ອຍລົງ ເຊັ່ນ: ການຮັກວັດຖຸສິ່ງຂອງ ຫຼືຄວາມປາຖະໜາທາງເພດທີ່ຜິດໆ. (ສຸພາສິດ 4:23; ມັດທາຍ 5:27-29) ເພື່ອຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮັກລາຊະອານາຈັກຕໍ່ໆໄປ ພະເຢໂຫວາໄດ້ໃຫ້ສົມບັດທີ່ມີຄ່າຢ່າງອື່ນອີກ.
ວຽກຮັບໃຊ້ທີ່ຊ່ວຍຊີວິດຜູ້ຄົນ
8. (ກ) ເປັນຫຍັງໂປໂລກ່າວວ່າວຽກຮັບໃຊ້ເປັນຄືສົມບັດທີ່ຢູ່ໃນເຄື່ອງໃຊ້ທີ່ເຮັດດ້ວຍດິນ? (ຂ) ໂປໂລສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າຮັກວຽກຮັບໃຊ້?
8 ພະເຍຊູມອບໝາຍໃຫ້ເຮົາປະກາດແລະສອນຂ່າວດີເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ. (ມັດທາຍ 28:19, 20) ໂປໂລກ່າວເຖິງວຽກຮັບໃຊ້ວ່າເປັນຄືສົມບັດທີ່ຢູ່ໃນໄຫດິນ ຫຼືເຄື່ອງໃຊ້ທີ່ເຮັດດ້ວຍດິນ. (2 ໂກລິນໂທ 4:7; 1 ຕີໂມເຕ 1:12) ເນື່ອງຈາກເປັນຄົນບໍ່ສົມບູນແບບເຮົາຈຶ່ງເປັນຄືໄຫດິນ. ແຕ່ຂ່າວສານທີ່ເຮົາປະກາດເປັນຄືສົມບັດທີ່ມີຄ່າເພາະຂ່າວສານນັ້ນເຮັດໃຫ້ເຮົາແລະຄົນທີ່ຟັງເຮົາໄດ້ຮັບຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. ດ້ວຍເຫດນີ້ໂປໂລຈຶ່ງກ່າວວ່າ: “ເຮົາເຮັດທຸກຢ່າງເພື່ອຂ່າວດີ ເພື່ອເຮົາຈະໄດ້ປະກາດຂ່າວດີກັບຄົນອື່ນໆ.” (1 ໂກລິນໂທ 9:23, ລ.ມ.) ໂປໂລເຮັດສຸດຄວາມສາມາດເພື່ອສອນຄົນອື່ນເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ. (ອ່ານໂລມ 1:14, 15; 2 ຕີໂມເຕ 4:2) ຍ້ອນຮັກຂ່າວດີໂປໂລຈຶ່ງປະກາດຕໍ່ໄປເຖິງວ່າຖືກຂົ່ມເຫງຢ່າງໜັກກໍຕາມ. (1 ເທຊະໂລນີກ 2:2) ເຮົາຈະຮຽນແບບຄວາມຮັກທີ່ໂປໂລມີຕໍ່ວຽກຮັບໃຊ້ໄດ້ແນວໃດ?
ຂ່າວສານທີ່ເຮົາປະກາດເປັນຄືສົມບັດທີ່ມີຄ່າເພາະຂ່າວສານນັ້ນເຮັດໃຫ້ເຮົາແລະຄົນທີ່ຟັງເຮົາໄດ້ຮັບຊີວິດຕະຫຼອດໄປ
9. ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົາຮັກວຽກຮັບໃຊ້?
9 ວິທີໜຶ່ງທີ່ໂປໂລສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຮັກວຽກຮັບໃຊ້ແມ່ນ ລາວໃຊ້ທຸກໂອກາດເພື່ອປະກາດກັບຄົນອື່ນ. ຄືກັບໂປໂລແລະຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດ ເຮົາກໍຄວນປະກາດຂ່າວດີກັບຜູ້ຄົນຕາມບ້ານເຮືອນ ຕາມບ່ອນສາທາລະນະ ແລະຕາມບ່ອນຕ່າງໆທີ່ພົບຜູ້ຄົນ. (ກິດຈະການ 5:42; 20:20) ເຮົາຫາທຸກວິທີເພື່ອປະກາດກັບຜູ້ຄົນໃຫ້ຫຼາຍເທົ່າທີ່ຈະເປັນໄປໄດ້. ຖ້າເຮັດໄດ້ເຮົາອາດຈະເປັນໄພໂອເນຍສົມທົບ ຫຼືໄພໂອເນຍປະຈຳ. ເຮົາອາດຮຽນພາສາອື່ນ ຍ້າຍໄປຮັບໃຊ້ໃນເຂດອື່ນ ຫຼືໄປຮັບໃຊ້ຢູ່ປະເທດອື່ນທີ່ມີຄວາມຈຳເປັນຫຼາຍກວ່າ.—ກິດຈະການ 16:9, 10
10. ເມື່ອອາຍຣີນພະຍາຍາມຫຼາຍໃນການປະກາດຂ່າວດີ ລາວໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຍັງ?
10 ໃນອາເມຣິກາ ພີ່ນ້ອງຍິງໂສດຊື່ອາຍຣີນຢາກປະກາດຂ່າວດີກັບຄົນທີ່ເວົ້າພາສາຣັດເຊຍ. ດັ່ງນັ້ນ ໃນປີ 1993 ລາວຈຶ່ງສົມທົບກັບກຸ່ມທີ່ໃຊ້ພາສາຣັດເຊຍຢູ່ນິວຢອກ. ຕອນນັ້ນໃນກຸ່ມນີ້ມີຜູ້ປະກາດປະມານ 20 ຄົນ. ຫຼັງຈາກ 20 ປີຜ່ານໄປອາຍຣີນບອກວ່າ: “ຂ້ອຍຍັງເວົ້າພາສາຣັດເຊຍບໍ່ເກັ່ງ.” ແຕ່ພະເຢໂຫວາກໍຊ່ວຍລາວແລະຄົນອື່ນໆໃຫ້ປະກາດກັບຄົນທີ່ເວົ້າພາສານັ້ນ. ຜົນກໍຄືທຸກມື້ນີ້ໃນນິວຢອກມີ 6 ປະຊາຄົມທີ່ໃຊ້ພາສາຣັດເຊຍ. ອາຍຣີນສຶກສາຄຳພີໄບເບິນກັບຫຼາຍຄົນແລະມີ 15 ຄົນຮັບບັບເຕມາ ບາງຄົນກໍຮັບໃຊ້ຢູ່ເບເທນ ເປັນໄພໂອເນຍ ແລະເປັນຜູ້ເຖົ້າແກ່. ລາວເວົ້າວ່າ: “ເມື່ອເຮັດສຳເລັດຕາມເປົ້າໝາຍທີ່ວາງໄວ້ ຂ້ອຍບໍ່ຄິດເລີຍວ່າສິ່ງນັ້ນຈະເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກຫຼາຍປານນີ້.” ອາຍຣີນເຫັນຄຸນຄ່າວຽກຮັບໃຊ້ຂອງລາວແທ້ໆ!
ເຈົ້າຮູ້ຄຸນຄ່າວຽກຮັບໃຊ້ແລະຈັດເວລາເພື່ອເຮັດສິ່ງນັ້ນໃນແຕ່ລະອາທິດບໍ? (ເບິ່ງຂໍ້ 11, 12)
11. ມີຜົນດີຫຍັງແດ່ເມື່ອເຮົາປະກາດຕໍ່ໆໄປເຖິງວ່າຖືກຂົ່ມເຫງ?
11 ຖ້າເຮົາເຫັນຄຸນຄ່າວຽກຮັບໃຊ້ ເຮົາຈະເຮັດຄືໂປໂລແລະບໍ່ເຊົາປະກາດເຖິງວ່າຖືກຂົ່ມເຫງ. (ກິດຈະການ 14:19-22) ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ໃນລະຫວ່າງປີ 1930-1944 ພີ່ນ້ອງໃນອາເມຣິກາຖືກຂົ່ມເຫງຢ່າງຮຸນແຮງ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງປະກາດຕໍ່ໆໄປ. ເມື່ອພວກຜູ້ມີອຳນາດພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຊົາປະກາດ ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາໄດ້ຟ້ອງຂຶ້ນສານແລະຊະນະຫຼາຍຄະດີ. ໃນປີ 1943 ພີ່ນ້ອງນາທານ ນໍ ກ່າວເຖິງຄະດີໜຶ່ງທີ່ເຮົາຊະນະໃນສານສູງສຸດຂອງອາເມຣິກາວ່າຖ້າພີ່ນ້ອງເຊົາປະກາດກໍຄົງຈະບໍ່ມີການຟ້ອງຂຶ້ນສານ. ແຕ່ຍ້ອນພີ່ນ້ອງທົ່ວໂລກປະກາດຕໍ່ໆໄປ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ການຂົ່ມເຫງບໍ່ໄດ້ຮັບໄຊຊະນະ. ພີ່ນ້ອງໃນປະເທດອື່ນກໍຊະນະຄະດີທາງກົດໝາຍທີ່ຄ້າຍໆກັນ. ເຫັນໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າຖ້າເຮົາຮັກວຽກຮັບໃຊ້ ເຮົາຈະບໍ່ເຊົາປະກາດເຖິງວ່າຖືກຂົ່ມເຫງ.
12. ເຈົ້າຕັ້ງໃຈຈະເຮັດຫຍັງ?
12 ເມື່ອເຫັນຄຸນຄ່າວຽກຮັບໃຊ້ ເຮົາຈະບໍ່ເປັນຫ່ວງແຕ່ເລື່ອງຊົ່ວໂມງປະກາດທີ່ເຮົາສົ່ງລາຍງານ. ແຕ່ເຮົາຈະເຮັດທຸກຢ່າງເພື່ອເປັນ “ພິຍານຝ່າຍຄຳປະເສີດ [“ຂ່າວດີ,” ລ.ມ.]” ຢ່າງທົ່ວເຖິງ. (ກິດຈະການ 20:24; 2 ຕີໂມເຕ 4:5) ແລ້ວເຮົາຈະສອນເລື່ອງຫຍັງກັບຄົນອື່ນ? ໃຫ້ມາເບິ່ງສົມບັດອີກຢ່າງໜຶ່ງທີ່ພະເຈົ້າໃຫ້ເຮົາ.
ຄວາມຈິງອັນລໍ້າຄ່າທີ່ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້
13, 14. ຫ້ອງເກັບສົມບັດທີ່ພະເຍຊູເວົ້າເຖິງໃນມັດທາຍ 13:52 ແມ່ນຫຍັງ ແລະເຮົາຈະສະສົມສິ່ງນັ້ນໄດ້ແນວໃດ?
13 ສົມບັດຢ່າງທີສາມທີ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຮົາແມ່ນຄວາມຈິງທຸກຢ່າງທີ່ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້. ພະເຢໂຫວາເປັນແຫຼ່ງຂອງຄວາມຈິງ. (2 ຊາເມືອນ 7:28; ຄຳເພງ 31:5) ພະອົງເປັນພໍ່ທີ່ເອື້ອເຟື້ອເຊິ່ງຕ້ອງການບອກຄວາມຈິງກັບເຮົາ. ຕັ້ງແຕ່ທຳອິດຈົນເຖິງຕອນນີ້ ເຮົາຮຽນຄວາມຈິງໂດຍການອ່ານຄຳພີໄບເບິນແລະໜັງສືຂອງອົງການ ແລະເຂົ້າຮ່ວມປະຊຸມໃຫຍ່ຕ່າງໆແລະປະຊຸມປະຈຳອາທິດ. ເມື່ອຮຽນຄວາມຈິງຫຼາຍຂຶ້ນ ເຮົາຈະມີສິ່ງທີ່ພະເຍຊູເອີ້ນວ່າ: “ສິ່ງຂອງແພງ [“ຫ້ອງເກັບສົມບັດ,” ລ.ມ.]” ຂອງຄວາມຈິງທີ່ມີທັງ “ສິ່ງຂອງໃໝ່ແລະສິ່ງຂອງເກົ່າ.” (ອ່ານມັດທາຍ 13:52) ຖ້າເຮົາຊອກຫາຄວາມຈິງຄືກັບຊອກຫາສົມບັດທີ່ເຊື່ອງໄວ້ ພະເຢໂຫວາຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ສະສົມຊັບນັ້ນໄວ້ໃນ “ຫ້ອງເກັບສົມບັດ, ລ.ມ.” (ອ່ານສຸພາສິດ 2:4-7) ເຮົາຈະເຮັດແບບນັ້ນໄດ້ແນວໃດ?
14 ເຮົາຕ້ອງສຶກສາຄຳພີໄບເບິນແລະໜັງສືຂອງອົງການເປັນປະຈຳ ພ້ອມທັງຄົ້ນຄວ້າຢ່າງລະອຽດ. ການເຮັດແນວນີ້ຈະຊ່ວຍເຮົາຄົ້ນພົບຄວາມຈິງທີ່ເປັນເລື່ອງ “ໃໝ່” ທີ່ເຮົາບໍ່ເຄີຍຮູ້ມາກ່ອນ. (ໂຢຊວຍ 1:8, 9; ຄຳເພງ 1:2, 3) ບົດຄວາມທຳອິດໃນຫໍສັງເກດການທີ່ພິມໃນປີ 1879 ໄດ້ສົມທຽບຄວາມຈິງຄືກັບດອກໄມ້ທີ່ຢູ່ທ່າມກາງທົ່ງຫຍ້າ. ເພື່ອຈະພົບດອກໄມ້ແບບນັ້ນຄົນເຮົາຕ້ອງຊອກຫາຢ່າງລະອຽດ ເມື່ອພົບດອກໜຶ່ງແລ້ວກໍບໍ່ຄວນພໍໃຈແຕ່ສໍ່ານັ້ນ. ເຮົາຄວນຊອກຫາຕໍ່ໆໄປເພື່ອຈະພົບດອກໄມ້ໃຫ້ຫຼາຍເທົ່າທີ່ຈະຫຼາຍໄດ້. ຄ້າຍຄືກັນ ເຮົາບໍ່ຄວນພໍໃຈທີ່ໄດ້ພົບຄວາມຈິງພຽງແຕ່ເລື່ອງດຽວ ເຮົາຄວນກະຕືລືລົ້ນຊອກຫາຕໍ່ໆໄປເພື່ອຈະພົບຄວາມຈິງອີກຫຼາຍເລື່ອງ.
15. ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງເອີ້ນຄວາມຈິງບາງຢ່າງວ່າ ຄວາມຈິງ “ເກົ່າ” ແລະເຈົ້າຮູ້ຄ່າຄວາມຈິງເກົ່າເລື່ອງໃດເປັນພິເສດ?
15 ເມື່ອເລີ່ມສຶກສາ ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ຄວາມຈິງທີ່ລໍ້າຄ່າບາງຢ່າງ. ເຮົາອາດເອີ້ນຄວາມຈິງເຫຼົ່ານັ້ນວ່າ ຄວາມຈິງ “ເກົ່າ” ຍ້ອນວ່າເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ຕັ້ງແຕ່ຕອນທຳອິດ. ຄວາມຈິງນີ້ມີຫຍັງແດ່? ໃນຕອນທຳອິດ ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ສ້າງແລະພະອົງມີຈຸດປະສົງສຳລັບມະນຸດ ພະອົງໄດ້ສົ່ງລູກຊາຍມາໂລກນີ້ເພື່ອໄຖ່ເຮົາໃຫ້ພົ້ນຈາກບາບແລະຄວາມຕາຍ. ນອກຈາກນັ້ນ ເຮົາຍັງໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າຈະກຳຈັດຄວາມທຸກລຳບາກທຸກຢ່າງໃຫ້ໝົດໄປ ແລະເຮົາຈະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປຢ່າງມີຄວາມສຸກໃນໂລກທີ່ສະຫງົບສຸກ.—ໂຢຮັນ 3:16; ຄຳປາກົດ 4:11; 21:3, 4
16. ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເມື່ອມີການປັບປ່ຽນຄວາມເຂົ້າໃຈຄວາມຈິງໃນຄຳພີໄບເບິນ?
16 ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປເຮົາອາດຕ້ອງປັບປ່ຽນຄວາມເຂົ້າໃຈຕໍ່ຄຳພະຍາກອນໃນຄຳພີໄບເບິນກ່ຽວກັບບາງເລື່ອງຫຼືບາງຂໍ້. ເມື່ອເປັນແນວນັ້ນເຮົາຕ້ອງໃຊ້ເວລາສຶກສາແລະຕ້ອງຄຶດຕຶກຕອງໃນເລື່ອງນັ້ນ. (ກິດຈະການ 17:11; 1 ຕີໂມເຕ 4:15) ເຮົາບໍ່ພຽງແຕ່ຕ້ອງເຂົ້າໃຈຄວາມແຕກຕ່າງຫຼັກໆຂອງຄວາມເຂົ້າໃຈເກົ່າແລະຄວາມເຂົ້າໃຈໃໝ່ ແຕ່ເຮົາຕ້ອງໃສ່ໃຈລາຍລະອຽດຂອງຄວາມເຂົ້າໃຈໃໝ່ນັ້ນ. ການສຶກສາຢ່າງຖີ່ຖ້ວນຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາແນ່ໃຈວ່າເຮົາໃຫ້ຄວາມຈິງໃໝ່ເພີ່ມໃສ່ຄວາມຈິງທີ່ມາຈາກຄຳພີໄບເບິນເຊິ່ງເຮົາໄດ້ສະສົມໄວ້ແລ້ວ. ເມື່ອເຮົາພະຍາຍາມເຮັດແບບນັ້ນເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນປະໂຫຍດ?
17, 18. ພະລັງບໍລິສຸດຈະຊ່ວຍເຮົາໄດ້ແນວໃດ?
17 ພະເຍຊູສອນວ່າພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຈົ້າຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຈື່ສິ່ງທີ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ໃນອະດີດ. (ໂຢຮັນ 14:25, 26) ເລື່ອງນີ້ຈະຊ່ວຍເຮົາແນວໃດເມື່ອປະກາດ? ຂໍໃຫ້ເບິ່ງປະສົບການຂອງພີ່ນ້ອງປີເຕີ. ໃນປີ 1970 ລາວອາຍຸໄດ້ 19 ປີແລະເລີ່ມຮັບໃຊ້ຢູ່ເບເທນອັງກິດ. ລາວໄປປະກາດຕາມບ້ານເຮືອນແລະພົບຜູ້ຊາຍໄວກາງຄົນທີ່ມີເຄົາຫຼາຍ. ປີເຕີຖາມຊາຍຄົນນັ້ນວ່າລາວຢາກເຂົ້າໃຈຄຳພີໄບເບິນຫຼາຍຂຶ້ນບໍ. ຊາຍຄົນນັ້ນເຄີຍເປັນອາຈານສອນສາສະໜາຢິວ ແລະລາວຕົກໃຈທີ່ຄົນໜຸ່ມນ້ອຍຄືປີເຕີຈະມາສອນຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ລາວ. ເພື່ອທົດສອບຄວາມຮູ້ຂອງປີເຕີ ລາວຈຶ່ງຖາມວ່າ: “ເຈົ້າຮູ້ບໍວ່າພະທຳດານຽນຂຽນເປັນພາສາໃດ?” ປີເຕີຕອບວ່າ: “ບາງສ່ວນຂຽນເປັນພາສາອາຣະເມອິກ.” ປີເຕີເລົ່າວ່າ: “ອາຈານຄົນນັ້ນແປກໃຈທີ່ຂ້ອຍຮູ້ຄຳຕອບ ແຕ່ຂ້ອຍແປກໃຈຫຼາຍກວ່າທີ່ຕົວເອງຕອບໄດ້! ຂ້ອຍຮູ້ຄຳຕອບໄດ້ແນວໃດ? ເມື່ອຮອດເຮືອນຂ້ອຍໄດ້ເບິ່ງຄືນຫໍສັງເກດການແລະຕື່ນເຖີດ!ໃນເດືອນທີ່ຜ່ານມາ ຂ້ອຍເຫັນບົດຄວາມໜຶ່ງອະທິບາຍວ່າພະທຳດານຽນຂຽນເປັນພາສາອາຣະເມອິກ.” ເຫັນໄດ້ວ່າພະລັງບໍລິສຸດຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຈື່ສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ອ່ານແລະຄວາມຮູ້ນັ້ນກໍຈະຕື່ມໃສ່ໃນຫ້ອງເກັບສົມບັດທີ່ເຮົາມີຢູ່ແລ້ວ.—ລືກາ 12:11, 12; 21:13-15
18 ຖ້າເຮົາຮັກຄວາມຈິງທີ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ຈາກພະເຢໂຫວາແລະຮູ້ຄຸນຄ່າສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນ ເຮົາກໍຢາກສະສົມຄວາມຮູ້ນັ້ນໄວ້ໃນຫ້ອງເກັບສົມບັດຂອງເຮົາຕໍ່ໆໄປ. ເມື່ອເຮົາເຮັດແບບນີ້ຫຼາຍເທົ່າໃດກໍຍິ່ງກຽມເຮົາໃຫ້ພ້ອມເພື່ອສອນຄົນອື່ນ.
ປົກປ້ອງສົມບັດຂອງເຈົ້າ
19. ເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງປົກປ້ອງສົມບັດດ້ານຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາ?
19 ໃນບົດຄວາມນີ້ ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າສົມບັດດ້ານຄວາມເຊື່ອເປັນສິ່ງທີ່ມີຄ່າຫຼາຍ. ແຕ່ເຮົາຕ້ອງລະວັງທີ່ຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ຊາຕານແລະໂລກນີ້ເຮັດໃຫ້ຄວາມຮັກທີ່ມີຕໍ່ສົມບັດເຫຼົ່ານັ້ນໜ້ອຍລົງ. ຖ້າບໍ່ລະວັງສິ່ງຕ່າງໆຈະດຶງດູດເຮົາໄດ້ ເຊັ່ນ: ການສະເໜີວຽກທີ່ໃຫ້ເງິນຫຼາຍຂຶ້ນ ຫຼືການຢາກມີຊີວິດທີ່ຫຼູຫຼາ ຫຼືການໂອ້ອວດວັດຖຸເງິນຄຳ. ອັກຄະສາວົກໂຢຮັນເຕືອນເຮົາວ່າອີກບໍ່ດົນໂລກນີ້ກັບສິ່ງຕ່າງໆໃນໂລກນີ້ຈະຖືກທຳລາຍ. (1 ໂຢຮັນ 2:15-17) ດ້ວຍເຫດນີ້ເຮົາຕ້ອງຮູ້ຄຸນຄ່າແລະປົກປ້ອງສົມບັດດ້ານຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາຕໍ່ໆໄປ.
20. ເຈົ້າຕັ້ງໃຈຈະເຮັດຫຍັງເພື່ອປົກປ້ອງສົມບັດດ້ານຄວາມເຊື່ອ?
20 ຂໍໃຫ້ເຕັມໃຈສະລະທຸກຢ່າງທີ່ອາດເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຮັກລາຊະອານາຈັກໜ້ອຍລົງ. ໃຫ້ຕັ້ງໃຈປະກາດຢ່າງກະຕືລືລົ້ນແລະໃຫ້ຮັກວຽກຮັບໃຊ້ສະເໝີ. ໃຫ້ຊອກຫາຄວາມຈິງໃນຄຳພີໄບເບິນຕໍ່ໆໄປ. ເມື່ອເຮັດສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ ເຈົ້າຈະສະສົມ “ເຂົ້າຂອງແພງ [“ສົມບັດ,” ລ.ມ.] ອັນສູນເສຍບໍ່ໄດ້ໃນສະຫວັນ ບ່ອນທີ່ຂະໂມຍຫຍັບເຂົ້າໄປໃກ້ບໍ່ໄດ້ ແລະມອດກັດກິນເສຍບໍ່ໄດ້. ເພາະວ່າເຂົ້າຂອງແພງ [“ສົມບັດ,” ລ.ມ.] ຂອງທ່ານທັງຫຼາຍຢູ່ບ່ອນໃດ ໃຈຂອງທ່ານຈະຢູ່ບ່ອນນັ້ນດ້ວຍ.”—ລືກາ 12:33, 34
