ຄຳຖາມຈາກຜູ້ອ່ານ
ໃນສະໄໝອິດສະລາແອນບູຮານ ຄົນທີ່ຈະເປັນບັນພະບຸລຸດຂອງເມຊີຕ້ອງເປັນລູກກົກບໍ?
ໃນອະດີດເຮົາເຄີຍຄິດແບບນີ້ເພາະເລື່ອງນີ້ໄດ້ບອກໄວ້ໃນ ເຫບເລີ 12:16 (ລ.ມ.) ທີ່ບອກວ່າເອຊາອຶ “ບໍ່ເຫັນຄຸນຄ່າສິ່ງສັກສິດ” ແລະ “ເອົາສິດທິລູກກົກໄປ [ໃຫ້ຢາໂຄບເພື່ອ] ແລກກັບອາຫານຄາບດຽວ.” ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຮົາເຂົ້າໃຈວ່າເມື່ອຢາໂຄບໄດ້ “ສິດທິລູກກົກ” ລາວເລີຍໄດ້ເປັນບັນພະບຸລຸດຂອງເມຊີ.—ມັດທາຍ 1:2, 16; ລືກາ 3:23, 34
ແຕ່ການສຶກສາເລື່ອງໃນຄຳພີໄບເບິນຢ່າງລະອຽດກໍຈະຊ່ວຍໃຫ້ເຫັນວ່າຄົນທີ່ເປັນບັນພະບຸລຸດຂອງເມຊີບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເປັນລູກກົກສະເໝີໄປ. ຂໍໃຫ້ເຮົາມາພິຈາລະນາບາງຕົວຢ່າງນຳກັນ:
ລູກຊາຍກົກຂອງຢາໂຄບທີ່ເກີດຈາກເລອາແມ່ນລູເບນ ແລະຕໍ່ມາຢາໂຄບກໍມີລູກຊາຍກັບລາເຊນຄືໂຢເຊບ. ໂຢເຊບເປັນລູກຊາຍກົກທີ່ເກີດຈາກລາເຊນ. ເມື່ອລູເບນເຮັດຜິດສິນລະທຳທາງເພດ ສິດທິລູກກົກກໍເລີຍຕົກໄປເປັນຂອງໂຢເຊບ. (ຕົ້ນເດີມ 29:31-35; 30:22-25; 35:22-26; 49:22-26; 1 ຂ່າວຄາວ 5:1, 2) ແນວໃດກໍຕາມ ບັນພະບຸລຸດຂອງເມຊີບໍ່ແມ່ນທັງລູເບນແລະໂຢເຊບ ແຕ່ເປັນຢູດາລູກຊາຍຄົນທີ່ 4 ຂອງເລອາ.—ຕົ້ນເດີມ 49:10
ລືກາ 3:32 ເວົ້າເຖິງ 5 ຄົນທີ່ເປັນບັນພະບຸລຸດຂອງເມຊີ ແລະເບິ່ງຄືວ່າແຕ່ລະຄົນຈະເປັນລູກກົກ ເຊັ່ນ: ໂບອາດເປັນພໍ່ຂອງໂອເບດ ແລະໂອເບດເປັນພໍ່ຂອງເຢເຊ.—ລຶດ 4:17, 20-22; 1 ຂ່າວຄາວ 2:10-12
ແນວໃດກໍຕາມ ດາວິດບໍ່ໄດ້ເປັນລູກກົກຂອງເຢເຊ ລາວເປັນລູກຄົນທີ່ 8 ເຊິ່ງເປັນລູກຫຼ້າ ແຕ່ດາວິດກໍໄດ້ເປັນບັນພະບຸລຸດຂອງເມຊີ. (1 ຊາເມືອນ 16:10, 11; 17:12; ມັດທາຍ 1:5, 6) ຄ້າຍຄືກັນ ຊາໂລໂມນເຊິ່ງເປັນບັນພະບຸລຸດຄົນຕໍ່ໄປກໍບໍ່ໄດ້ເປັນລູກກົກຄືກັນ.—2 ຊາເມືອນ 3:2-5
ແຕ່ນີ້ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າການເປັນລູກກົກບໍ່ສຳຄັນ ລູກຊາຍກົກເປັນຕຳແໜ່ງທີ່ມີກຽດແລະ ຈະເປັນຫົວໜ້າວົງຕະກູນຄົນຕໍ່ໄປ. ນອກຈາກນັ້ນ ລາວຍັງໄດ້ຮັບສ່ວນແບ່ງສອງສ່ວນຂອງມູນມໍລະດົກນຳອີກ.—ຕົ້ນເດີມ 43:33; ພະບັນຍັດ 21:17; ໂຢຊວຍ 17:1
ສິດທິລູກກົກສາມາດໂອນໄປໃຫ້ຄົນອື່ນໄດ້ ເຊັ່ນ: ສິດທິລູກກົກໄດ້ຖືກໂອນຈາກຍິດມາເອນໄປໃຫ້ອີຊາກເພາະອັບລາຫາມໃຫ້ຍິດມາເອນອອກຈາກເຮືອນໄປ. (ຕົ້ນເດີມ 21:14-21; 22:2) ແລະໃນອີກກໍລະນີໜຶ່ງຄື ສິດທິລູກກົກໄດ້ຖືກໂອນຈາກລູເບນໄປໃຫ້ໂຢເຊບຕາມທີ່ໄດ້ອະທິບາຍໄປກ່ອນໜ້ານີ້ແລ້ວ.
ຕອນນີ້ຂໍໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງເຫບເລີ 12:16 ອີກເທື່ອໜຶ່ງ. ຂໍ້ນັ້ນບອກວ່າ: “ລະວັງຢ່າໃຫ້ໃຜໃນໝູ່ພວກເຈົ້າເຮັດຜິດສິນລະທຳທາງເພດ ຫຼືບໍ່ເຫັນຄຸນຄ່າສິ່ງສັກສິດຄືເອຊາອຶທີ່ເອົາສິດທິລູກກົກໄປແລກກັບອາຫານຄາບດຽວ.” ຂໍ້ນີ້ກຳລັງບອກຫຍັງ?
ຂໍ້ນີ້ອັກຄະສາວົກໂປໂລບໍ່ໄດ້ເວົ້າເຖິງເລື່ອງບັນພະບຸລຸດຂອງເມຊີ ລາວພຽງແຕ່ກະຕຸ້ນຄລິດສະຕຽນໃຫ້ ‘ເຮັດທາງເດີນຂອງເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຊື່ກົງຢູ່ສະເໝີ’ ເພື່ອຈະບໍ່ “ພາດໄປຈາກຄວາມກະລຸນາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພະເຈົ້າ” ເຊິ່ງອາດເກີດຂຶ້ນໄດ້ຖ້າຄລິດສະຕຽນເຫຼົ່ານັ້ນເຮັດຜິດສິນລະທຳທາງເພດ. (ເຫບເລີ 12:12-16, ລ.ມ.) ຖ້າເຂົາເຈົ້າເຮັດແບບນີ້ ເຂົາເຈົ້າກໍຈະເປັນຄືເອຊາອຶທີ່ບໍ່ “ເຫັນຄຸນຄ່າສິ່ງສັກສິດ.”
ໃນສະໄໝນັ້ນຕາມທຳນຽມແລ້ວ ເອຊາອຶອາດມີສິດທິພິເສດເປັນຕົວແທນຂອງຄອບຄົວໃນການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາໃນບາງເທື່ອ. (ຕົ້ນເດີມ 8:20, 21; 12:7, 8; ໂຢບ 1:4, 5) ແຕ່ຍ້ອນລາວສົນໃຈແຕ່ຄວາມຕ້ອງການຂອງຕົວເອງແລະບໍ່ໄດ້ຄິດເຖິງພະເຈົ້າ ລາວຈຶ່ງຍອມແລກສິດທິພິເສດທັງໝົດຂອງລູກກົກກັບຖົ່ວຕົ້ມພຽງຖ້ວຍດຽວ. ອາດເປັນໄປໄດ້ທີ່ລາວບໍ່ຢາກປະສົບກັບຄວາມທຸກທີ່ມີບອກໄວ້ລ່ວງໜ້າກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ລູກຫຼານຂອງອັບລາຫາມຕ້ອງປະສົບ. (ຕົ້ນເດີມ 15:13) ນອກຈາກນັ້ນ ເອຊາອຶຍັງສະແດງວ່າລາວບໍ່ເຫັນຄຸນຄ່າສິ່ງສັກສິດໂດຍໄປແຕ່ງດອງກັບຜູ້ຍິງສອງຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ນັບຖືພະເຢໂຫວາ ນີ້ເຮັດໃຫ້ພໍ່ແມ່ຂອງລາວເສຍໃຈຫຼາຍ. (ຕົ້ນເດີມ 26:34, 35) ເອຊາອຶແຕກຕ່າງຈາກຢາໂຄບຫຼາຍແທ້ໆ ຢາໂຄບຕ້ອງການແຕ່ງດອງກັບຄົນທີ່ນະມັດສະການພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ເທົ່ານັ້ນ.—ຕົ້ນເດີມ 28:6, 7; 29:10-12, 18
ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈະສະຫຼຸບເລື່ອງບັນພະບຸລຸດຂອງພະເຍຊູຫຼືເມຊີໄດ້ແນວໃດ? ຄົນທີ່ເປັນບັນພະບຸລຸດຂອງເມຊີອາດເປັນລູກກົກຫຼືບໍ່ເປັນກໍໄດ້. ຊາວຢິວຍອມຮັບແລະເຂົ້າໃຈເລື່ອງນີ້ຄືກັບທີ່ເຂົາເຈົ້າຍອມຮັບວ່າພະຄລິດເປັນລູກຫຼານຂອງດາວິດລູກຊາຍຫຼ້າຂອງເຢເຊ.—ມັດທາຍ 22:42
