‏«در آغاز کلمه بود و کلمه با خدا بود و کلمه یک خدا بود.‏»—‏یوحنا ۱:‏۱‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید.‏

 ‏«در ابتدا کلمه بود و کلمه نزد خدا بود و کلمه خدا بود.‏»—‏ترجمهٔ قدیم.‏

 این آیه جزئیاتی را راجع به زندگی عیسی قبل از آمدنش بر روی زمین روشن می‌سازد.‏ (‏یوحنا ۱:‏۱۴-‏۱۷‏)‏ در آیهٔ ۱۴ «کلمه» (‏یا به یونانی لوگوس‏)‏ به عنوان یک لقب به کار رفته است.‏ این لقب ظاهراً نقش عیسی را در رساندن فرامین و دستورات خدا به دیگران نشان می‌دهد.‏ عیسی طی موعظه‌اش بر روی زمین و بعد از این که به آسمان برگشت همچنان کلام خدا را اعلام می‌کرد.‏—‏یوحنا ۷:‏۱۶؛‏ مکاشفه ۱:‏۱‏.‏

 ‏«آغاز» به زمانی اشاره دارد که خدا با به وجود آوردن «کلمه» آفرینش را شروع کرد.‏ سپس خدا توسط «کلمه» همهٔ چیزهای دیگر را آفرید.‏ (‏یوحنا ۱:‏۲،‏ ۳‏)‏ کتاب مقدّس می‌گوید که عیسی «نخست‌زادهٔ تمامی آفرینش است» و «از طریق او همهٔ چیزهای دیگر آفریده شد.‏»—‏کولُسیان ۱:‏۱۵،‏ ۱۶‏.‏

 عبارت «کلمه یک خدا بود،‏» به ذات الٰهی و خداگونهٔ عیسی قبل از آمدنش بر روی زمین اشاره دارد.‏ چنین توصیفی بجاست زیرا عیسی سخنگو و نخست‌زادهٔ خدا بود و خدا از طریق او همهٔ چیزهای دیگر را آفرید.‏

 کتاب یوحنا گزارشی از خدمت و زندگی عیسی بر روی زمین است.‏ آیات آغازین این کتاب به زندگی عیسی قبل از آمدنش به زمین،‏ رابطهٔ ویژهٔ او با خدا و نقش اصلی او در رابطهٔ خدا با انسان‌ها اشاره دارد.‏ (‏یوحنا ۱:‏۱-‏۱۸‏)‏ دانستن این جزئیات کمکمان می‌کند تا سخنان و اعمال عیسی را طی موعظه‌اش بر زمین بهتر درک کنیم.‏—‏یوحنا ۳:‏۱۶؛‏ ۶:‏۳۸؛‏ ۱۲:‏۴۹،‏ ۵۰؛‏ ۱۴:‏۲۸؛‏ ۱۷:‏۵‏.‏

 برداشت نادرست:‏ عبارت ‹کلمه یک خدا است،‏› پرستش خدایان بسیار را تعلیم می‌دهد.‏

 واقعیت:‏ واژهٔ یونانی تئوس که در زبان فارسی «خدا» ترجمه شده است اغلب معادل واژهٔ عبری اِل و اِلوهیم در عهد عتیق است.‏ این واژه‌های عبری که به معنی «قادر و قوی» می‌باشد،‏ برای خدای قادر مطلق،‏ خدایان دیگر و حتی انسان‌ها به کار رفته است.‏ (‏مزمور ۸۲:‏۶؛‏ یوحنا ۱۰:‏۳۴‏)‏ خدا توسط «کلمه» همهٔ چیزهای دیگر را آفرید،‏ پس بجاست که «کلمه،‏» قادر خوانده شود.‏ (‏یوحنا ۱:‏۳‏)‏ دانستن «کلمه» به عنوان «یک خدا» با پیشگویی اِشَعْیا ۹:‏۶ هماهنگ است.‏ در این آیه پیشگویی شده بود که برگزیدهٔ خدا یعنی مسیح موعود «خدای قادر» (‏به عبری اِل گیبُهر‏)‏ خوانده می‌شود،‏ نه «خدای قادر مطلق» که به عبری اِل شَدّای است و در پیدایش ۱۷:‏۱؛‏ ۳۵:‏۱۱؛‏ خروج ۶:‏۳؛‏ حِزْقیال ۱۰:‏۵ آمده است.‏

 کتاب مقدّس پرستش خدایان بسیار را تعلیم نمی‌دهد.‏ عیسی مسیح گفت:‏ «یَهُوَه خدای خود را باید بپرستی و تنها او را باید خدمت کنی.‏» (‏مَتّی ۴:‏۱۰‏)‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «هرچند،‏ هم در آسمان و هم بر زمین،‏ هستند که به اصطلاح خدایان محسوب می‌شوند،‏ چنان که «خدایان» و «سَروران» بسیاری وجود دارند،‏ اما برای ما یک خدا وجود دارد،‏ یعنی پدر که از او همه چیز هستی یافته است و ما برای او هستی یافته‌ایم،‏ همچنین برای ما یک سَرور وجود دارد،‏ یعنی عیسی مسیح که توسط او همه چیز هستی یافته است و ما توسط او هستی یافته‌ایم.‏»—‏۱قُرِنتیان ۸:‏۵،‏ ۶‏.‏