DAUT wia woomäajlich en de Staut Gadara, Siedoosten von daut Mäa von Galiläa, aus Jesus mol to eenen Maun säd, waut wull sien Jinja woaren, “hee sull no Hus, no siene Famielje gonen un an vetalen, woo de Har met am Metleet haud un waut hee am en siene Jnod fa eenen grooten Jefaulen jedonen haud”. Jesus wist daut, wan wie waut intressauntet ooda wichtjet lieren, daut wie wellen ons Frintschoft doavon vetalen (Mark. 5:19, PB).

Bie eenje Menschen es daut dolla soo, daut dee daut jleichen, äa Frintschoft aules to vetalen, aus bie aundre. Oba jeweenlich, wan een Mensch een Deena woat von dän woaren Gott Jehova, dan well dee sien Frintschoft von sienen nieen Gloowen vetalen. Woo wudd dee daut daut baste doonen kjennen? Woo kaun dee sien Frintschoft, waut eenen aundren Gloowen haft ooda verheipts nich eenen Gloowen haft, to Hoaten räden? De Schreft jeft gooden Rot doafäa.

Aus Jesus oppe Ieed wia, wia Andreas eent von de ieeschte, waut daut vestonen kunn, daut Jesus de Messias wia. Un wäm vetald hee daut dan daut ieeschte? “Andreas funk daut ieeschte sienen Brooda Simon un säd to am: Wie haben dän Messias jefungen, daut meent: dän Christus!” Andreas brocht Petrus no Jesus un doaderch haud Petrus de Jeläajenheit, uk eent von Jesus siene Jinja to woaren (Joh. 1:35-42, PB).

Rom sas Joa lota, aus Petrus en Joppe wia, wort to am jesajcht, hee sull no Cäsarea komen no Kornelius sien Hus, waut een Soldot wia. Wäa wia doa aula bie daut Hus, aus Petrus doa hankjeem? “Kornelius luad doa no an [Petrus un dee, waut met am toop reisden] un haud siene Frind un Frintschoft toopjekroacht”. Soo jeef Kornelius sien Frintschoft de Jeläajenheit, Petrus tootohorchen un selfst to entscheiden, waut see doonen wullen (Apj. 10:22-33, PB).

Andreas un Kornelius wullen äa Frintschoft halpen. Waut kjenn wie doavon lieren, woo dee daut deeden?

Andreas un Kornelius deeden aules, waut see kunnen, toom äa Frintschoft halpen. Andreas brocht Petrus selfst no Jesus un Kornelius kroagd sien Frintschoft han, daut dee kunnen hieren, waut Petrus to sajen haud. Oba Andreas un Kornelius deeden nich äa Frintschoft unja Druck saten un deeden dee uk nich hinjaret Licht fieren, daut dee musten Christus siene Jinja woaren. Well wie mol seenen, waut wie von dee lieren kjennen. Wie kjennen ons Frintschoft von daut vetalen, waut wie ut de Schreft jelieet haben un dee met de Breeda un Sestren bekauntmoaken. Oba wie achten daut, waut dee selfst entscheiden un bemotten dee nich. Woo kjenn wie ons Frintschoft halpen? Well wie mol seenen, woo eene Lied en Dietschlaunt daut jinkj. Dee heeten Jürgen un Petra.

Petra studieed de Schreft met Jehova siene Zeijen un leet sikj met de Tiet deepen. Äa Ehemaun, Jürgen, wia een Soldot. Ieeschtlich wia Jürgen nich schaftich, daut siene Fru eent von Jehova siene Zeijen wort. Oba met de Tiet wort hee en, daut de Zeijen de Woarheit ut de Schreft lieeden. Dan leet hee sikj uk deepen un nu es hee een Eltesta en eene Vesaumlunk. Waut von Rot jeft hee deejanje, waut soon Frintschoft haben, waut nich Jehova siene Zeijen sent?

Jürgen sajcht: “Wan wie ons Frintschoft unja Druck saten, wäajen wie too väl von de Bibel räden, dan woa wie dee daut schwanda moaken, de Woarheit auntonämen. Daut es väl bäta, wan wie dee bloos bieaun mol von de Bibel vetalen. Daut es uk goot, wan ons Frintschoft Breeda un Sestren kjanen lieren, waut en äa Ella sent un dautselwje intressieet aus an. Soo kaun daut eefacha sennen, an to halpen.”

De Apostel Petrus un Kornelius sien Frintschoft neemen de Norecht ut de Schreft bosich aun. Oba bie aundre dieed daut lenja.

Waut von Jesus sien Frintschoft worden uk siene Jinja, aus hee hia oppe Ieed wia. Daut späat sikj soo, daut de Apostel Jakobus un Johanes Jesus siene Vadasch wieren un äare Mutta, Salome, siene Taunte. See wia secha eene von dee Frues, “dee von äa Vemieejen jejäft hauden, fa am [Jesus un de Apostel] to sorjen” (Luk. 8:1-3, PB).

Aundre von Jesus sien Frintschoft hauden oba nich fuaz Gloowen aun am. Biejlikj eemol, aus Jesus aul äwa een Joa jedeept wia, kjeem eene Grupp Menschen en een Hus toop, om am tootohorchen. Oba “aus sien Frintschofft daofonn head, jinje see han am faust to naeme, dan see saede: ‘Hee es nich bie kloare Kopp’”. Een Stoot lota, aus Jesus siene Haulfbreeda am mol fruagen, wua hee hanreisen wull, säd hee an daut nich. Wuarom nich? Wäajen “siene Breeda jleewden noch nich aun am” (Mar. 3:21, NTR; Joh. 7:5, PB).

Waut kjenn wie doavon lieren, woo Jesus met sien Frintschoft omjinkj? Hee wia nich beleidicht, aus dee säden, daut hee nich kloa em Kopp wia. Mau rajcht no Jesus sien oppstonen vom Doot proowd hee, sien Frintschoft noch emma to halpen. Hee leet sikj von sienen Haulfbrooda Jakobus seenen un daut haft dän un uk Jesus siene aundre Haulfbreeda secha jeholpen, daut see daut jleewden, daut hee werkjlich de Messias wia. Wuarom kjenn wie daut sajen? Wäajens dee wieren met de Apostel un aundre toop en de bowaschte Stow en Jerusalem, aus dee doa aula dän heiljen Jeist kjrieejen. Met de Tiet worden Jakobus un Judas, een aundra Haulfbrooda von Jesus, väl von Jehova jebrukt (Apj 1:12-14; 2:1-4; 1. Kor. 15:7).

Krakjt soo aus en Jesus siene Tiet, brukt eenjet von ons Frintschoft väl Tiet toom de Norecht von de Schreft aunnämen. See wie mol biejlikj, woo daut met Roswitha wia. See jinkj pinkjlich no de reemisch-katoolsche Kjoakj aus äa Ehemaun sikj aus eent von Jehova siene Zeijen aune 1978 deepen leet. Roswitha wia jäajen äaren Ehemaun, wiels see docht, daut hee em orrajchten wia. Oba met de Joaren kunn see daut vestonen, daut de Zeijen de Woarheit lieeden. Aune 2003 leet see sikj dan uk deepen. Waut holp ar, aundasch to denkjen? Roswitha äa Ehemaun wia nich beleidicht, wäajen see jäajenaun wia. Hee wia leewa jeduldich met ar un daut holp ar, sikj to endren. Un waut von Rot jeft see? See sajcht: “Met Jedult un Jedult un noch mea Jedult, jeit väl auntofangen.”

Monika leet sikj aune 1974 deepen un äare twee Säns worden rom tieen Joa lota uk Jehova siene Zeijen. Äa Ehemaun, Hans, wia kjeenmol jäajen äaren Gloowen. Oba doawäajen dieed daut bat aune 2006, daut hee sikj deepen leet. Waut von Rot jeft dise Famielje? “Siet emma Jehova tru un denkjt doaraun, daut et wichtja es, am to jefaulen, aus jun Frintschoft.” Oba de Famielje proowd doawäajen emma, Hans to wiesen, daut see am leewden. Un dee jeewen niemols de Hopninj opp, daut hee eenen Dach uk wudd äaren Gloowen aunnämen.

Jesus säd mol, daut de Woarheit soo wia aus Wota, waut eewjet Läwen jeft (Joh. 4:13-14). Wie wellen, daut ons Frintschoft de Woarheit oppfrescht, soo aus dee daut oppfreschen wudd, wan dee kjeelet, reinet Wota drunken. Wan wie dee too väl von de Woarheit opp eemol sajen, dan es daut soo aus wan dee motten väl Wota opp eemol dolschlucken. Aus dee de Woarheit oppfrescht ooda aus dee sikj doabie veschlucken, kaun doamet to doonen haben, woo wie onsen Gloowen utlajen. De Schreft sajcht: “Daut Hoat de Jerajchte äwalajcht, om to auntwuaden”. Un uk: “Een weisa Maun sien Hoat belieet sien Mul, soo daut et leichta to lieren es waut hee sajcht.” Woo kjenn wie disen Rot nokomen? (Spr. 15:28, JHF; 16:23, PB).

Eene Ehefru well veleicht to äaren Ehemaun von äaren Gloowen räden. Wan see goot “äwalajcht, om to auntwuaden”, dan woat see sikj äare Wieed goot utwälen un nich onbedocht waut sajen. See saul sikj kjeenmol hecha talen aus äa Maun. Wan see goot äwalajcht, ea see rät, dan woat doa mea Fräd enne Famielje sennen. See saul doano kjikjen, wanea daut eene paussende Tiet wudd sennen toom met äaren Maun räden. See wudd kjennen äwa dit nodenkjen: Äwa waut jleicht hee to räden ooda läsen? Jleicht hee Wissenschoft, Politikj ooda Sport? Woo kaun ekj am to de Bibel nieschierich moaken un doawäajen noch siene Meenunk achten? Wan see äwa dise Sachen nodenkjt, dan woat ar daut halpen, väabedocht to räden un haundlen.

Toom ons Frintschoft halpen, waut nich Jehova siene Zeijen sent, mott wie mea doonen, aus bloos soo bie sacht onsen Gloowen to dee utlajen. Wie motten uk doano läwen, waut wie sajen.

Jürgen, wua wie aul ea von räden, sajcht: “Komm daut emma en dien Läwen no, waut de Schreft sajcht. Wan ons Frintschoft veleicht uk nuscht sajcht, oba dee woaren daut seenen, woo wie ons benämen”. Hans, waut sikj rom 30 Joa no siene Fru deepen leet, sajcht uk biejlikj soowaut: “Ons goodet Benämen es sea wichtich, wiels ons Frintschoft woat daut seenen, woo de Woarheit ons Läwen jeendat haft.” Ons Frintschoft mott daut seenen kjennen, daut de Woarheit ons jeholpen haft, bätre Menschen to woaren.

De Apostel Petrus jeef gooden Rot fa Frues, waut Jehova deenen un dee äare Mana nich. Hee säd: “Siet june Mana unjadon, daut soone dee noch nich no Gott sien Wuat horchen wellen, onen väl to sajen, kjennen jewonnen woaren, wan see äare Frues äaren reinen, aunstendjen Waundel seenen. Lot jun Schmuck nich doarenn sennen, daut jie junt straum auntrakjen un de Hoa flajchten un Golt aunhenjen. Lot jun Schmuck leewa een stella, leeftolja Jeist em Hoat sennen! Doaraun haft Gott een grooten Jefaulen” (1. Pet. 3:1-4, PB).

Petrus schreef, daut de gooda Waundel von eene Ehefru äaren Maun halpen kunn, uk Jehova to deenen. Eene Sesta, waut Christa heet, haft aul von dan aus see sikj aune 1972 deepen leet, prooft, disen Rot notokomen un äaren Maun to halpen, daut dee uk Jehova deent. Wan äa Maun uk aul mol met Jehova siene Zeijen studieed, es hee sikj oba noch nich eenich jeworden, Jehova to deenen. Hee es bie eenje christelje Toopkomes jewast un hee woat uk fein foadich met de Breeda von de Vesaumlunk. Un de Breeda respakjten daut, daut hee sikj selfst mott eenich woaren. Waut deit Christa toom am halpen?

See sajcht: “Ekj sie mie gaunz eenich jeworden, emma daut to doonen, waut Jehova velangt. Oba to deeselwje Tiet proow ekj uk, mienen Ehemaun to jewennen, onen väl to sajen, derch mien goodet Benämen. Wan hee well waut doonen, waut nich jäajen de Schreft es, dan proow ekj am emma to unjastetten. Un ekj proow am uk nich to bemotten, daut hee mienen Gloowen aunnämen saul. Ekj lot daut en Jehova siene Henj.”

Christa äa Biespel wiest, woo wichtich daut es, utjejlikjt to sennen. See deit sikj emma em jeisteljen stoakj hoolen, see wankt pinkjlich no de Toopkomes un deit uk aundre prädjen. Oba see weet uk, daut see sikj mott Tiet nämen fa äaren Ehemaun, dän leewen un sikj om am kjemren. Wie aula motten proowen, utjejlikjt to sennen, met ons Frintschoft, waut Jehova nich deent, un proowen to vestonen, woo dee sikj feelen. De Schreft sajcht: “Doa es eene Tiet fa jieda Sach”. Daut es sea wichtich, daut wie Tiet vebrinjen met ons Frintschoft, waut nich Jehova deent, besonda met onsen Ehepoatna. Wan wie ons Tiet nämen fa onsen Ehepoatna un met dän vetalen, dan woat dän daut halpen, sikj nich auleen to feelen un daut dee nich aufjenstich woat (Liera 3:1, PB).

Holger sien Voda leet sikj 20 Joa lota deepen, aus aundre en de Famielje. Holger sajcht: “Daut es wichtich, dänjanjen en de Famielje Leew to wiesen un fa dän to bäden”. Un Christa sajcht, daut see kjeenmol woat de Hopninj oppjäwen, daut äa Ehemaun woat aunfangen, Jehova to deenen un de Woarheit aunnämen. Wie sellen emma proowen, fein met ons Frintschoft omtogonen, waut nich onsen Gloowen haft un kjeenmol de Hopninj oppjäwen, daut dee uk woaren aunfangen, Jehova to deenen.

Wie wellen emma proowen, fein met ons Frintschoft foadich to woaren, om daut wie dee halpen kjennen, uk de Woarheit auntonämen. Un wie sellen ons emma “leeftolich un respakjtvoll” benämen (1. Pet. 3:15, PB).