Skip to content

kadavul ērpadutthiya thirumana bandhatthai madhiyungal

kadavul ērpadutthiya thirumana bandhatthai madhiyungal

“kadavul inaitthu vaitthadhai endha manidhanum pirikkaamal irukkattum.”—maar. 10:9.

paadalgal: 36, 87

1, 2. enna seiyumpadi ebireyar 13:4 nammai urchaagappadutthugiradhu?

 naam ellaarumē yegōvaavukku madhippu mariyaadhai kodukka aasaippadugirōm. adharkaana mulu thagudhiyum avarukku irukkiradhu! naam avarai madhikkumpōdhu badhilukku avarum nammai madhippadhaaga vaakku kodukkiraar. (1 saa. 2:30; nīdhi. 3:9; veli. 4:11) arasaanga adhigaarigal utpada, matra ellaa makkalaiyum naam madhikka vēndum endru avar edhirpaarkkiraar. (rō. 12:10; 13:7) aanaal, innoru ērpaattukkum naam kandippaaga madhippu kodukka vēndum. adhudhaan thirumanam endra ērpaadu!

2 “thirumana ērpaattai ellaarum madhiyungal; thaambatthiya uravin punidhatthai kedukkaadhīrgal” endru appōsthalan pavul eludhinaar. (ebi. 13:4) thirumanatthai patriya podhuvaana oru karutthai pavul sollavillai. thirumana ērpaattai madhikka vēndum, adhaavadhu adhai pokkishamaaga ninaikka vēndum, endra arivuraiyai avar kristhavargalukku kodutthaar. andha ērpaattai nīngalum pokkishamaaga ninaikkirīrgalaa? adhuvum, nīngal thirumanamaanavaraaga irundhaal, ungal thirumana bandhatthai pokkishamaaga ninaikkirīrgalaa?

3. thirumanatthai patriya enna mukkiyamaana aalōsanaiyai yēsu kodutthaar? (aaramba padam)

3 thirumana ērpaattai pokkishamaaga ninaikkirīrgal endraal, nīngal oru nalla munmaadhiriyai pinpatrugirīrgal! adhaavadhu, yēsuvai pinpatrugirīrgal! ēnendraal, avar thirumana ērpaattai madhitthaar. vivaagaratthai patri parisēyargal avaridam kēttapōdhu, mudhanmudhalil nadandha thirumanatthai patri kadavul enna sonnaarō adhai avargalidam sonnaar. “idhan kaaranamaaga, manidhan thannudaiya appaavaiyum ammaavaiyum vittu pirindhiruppaan; avanum avan manaiviyum orē udalaaga iruppaargal” endru sonnaar. adhōdu, “kadavul inaitthu vaitthadhai endha manidhanum pirikkaamal irukkattum” endrum sonnaar.maarku 10:2-12-ai vaasiyungal; aadhi. 2:24.

4. thirumana bandham eppadi irukka vēndum endru yegōvaa aasaippattaar?

4 thirumana ērpaattai yegōvaadhaan aarambitthu vaitthaar enbadhaiyum, adhu oru nirandhara bandham enbadhaiyum yēsu otthukkondadhu idhilirundhu therigiradhu. mudhal kalyaanatthai kadavul seidhuvaitthapōdhu, virumbinaal vivaagaratthu seidhukollumpadi aadhaam ēvaalidam avar sollavillai. adharku badhilaaga, avargal ‘irandu pērumē’ thirumana bandhatthil endrendrum inaindhirukka vēndum endrudhaan aasaippattaar.

thirumana bandhatthil tharkaaliga maatrangalai ērpadutthubavai

5. thirumana bandhatthai maranam eppadi baadhikkiradhu?

5 aadhaam paavam seidhapōdhu niraiya vishayangal maarina; adhil ondrudhaan manidhargalukku ērpadugira maranam. idhu thirumana bandhatthai baadhikkiradhu. maranam, thirumana bandhatthai mudivukku konduvarugiradhu endrum, uyirōdu irukkum thunaikku marumanam seidhukollum sudhandhiram irukkiradhu endrum appōsthalan pavul kristhavargalidam sonnaar.—rō. 7:1-3.

6. thirumana ērpaattai patriya kadavuludaiya kannōttatthai thiruchattam eppadi kaattugiradhu?

6 isravēlargalukku kadavul koduttha sattatthil thirumanatthai patriya vivarangal irundhana. udhaaranatthukku, ondrukkum adhigamaana pengalai kalyaanam seidhukolla ōr aanukku anumadhi irundhadhu. isravēlargalukku indha sattam kodukkappattadharku munbaagavē indha valakkam irundhuvandhadhu. adhēsamayatthil, pengalum pillaigalum thavaraaga nadatthappadaadhapadi indha sattam avargalai paadhugaatthadhu. eppadi? ōr isravēla aan, adimaiyaaga irukkum oru pennai thirumanam seidha piragu, innoru pennaiyum thirumanam seidhaal, than mudhal manaiviyai munbu gavanitthukkondadhu pōlavē ippōdhum gavanitthukkolla vēndiyirundhadhu. than mudhal manaiviyai avar thodarndhu paadhugaakkavum, aval mīdhu akkarai kaattavum vēndum endru kadavul edhirpaartthaar. (yaath. 21:9, 10) ippōdhu naam thiruchattatthai kadaippidippadhu illai. irundhaalum, thirumana ērpaattai kadavul pokkishamaaga ninaikkiraar enbadhai adhu namakku sollittharugiradhu. thirumana ērpaattai madhikka idhu namakku udhavugiradhu.

7, 8. (a) ubaagamam 24:1-inpadi vivaagaratthai patri thiruchattam enna sonnadhu? (b) vivaagaratthai yegōvaa eppadi paarkkiraar?

7 vivaagaratthai patri thiruchattam enna sonnadhu? kanavanum manaiviyum vivaagaratthu seidhukolla vēndum endru yegōvaa orupōdhum virumbavillai endraalum, than manaivi “seigira ēdhōvoru kēvalamaana kaariyatthai” oru kanavar paartthaal, avalai vivaagaratthu seiya thiruchattam anumadhi kodutthadhu. (ubaagamam 24:1-ai vaasiyungal.) ‘kēvalamaana kaariyatthil’ evaiyellaam adangugindrana endru thiruchattam vilaavaariyaaga sollavillai. aanaal, adhu oru saadhaarana thavaraaga irundhirukkaadhu; kandippaaga oru periya paavamaagavō vetkakkēdaana kaariyamaagavōdhaan irundhirukka vēndum. (ubaa. 23:14) aanaal varutthamaana vishayam ennavendraal, yēsuvin kaalatthil irundha yūdhargalil niraiya pēr thangaludaiya manaivigalai ‘endha kaaranatthukku vēndumaanaalum vivaagaratthu seivadhu’ valakkamaaga irundhadhu. (mat. 19:3) ippadippatta manappaanmaiyai valartthukkolla naam nichayam virumba maattōm.

8 malkiyaa thīrkkadharisiyin kaalatthil, mudhal manaiviyai vivaagaratthu seivadhu valakkamaagavē aagiyirundhadhu. oruvēlai, yegōvaavai vanangaadha ilam pennai kalyaanam seivadharkaaga avargal appadi seidhirukkalaam. aanaal, vivaagaratthai patriya thannudaiya ennatthai malkiyaavin mūlam yegōvaa thelivaaga sonnaar. “vivaagaratthai naan verukkirēn” endru avar sonnaar. (mal. 2:14-16) “manidhan . . . than manaiviyōdu sērndhiruppaan. avargal orē udalaaga iruppaargal” endru yegōvaa endraikku sonnaarō, andru mudhal thirumanatthai patriya avarudaiya kannōttam maaravē illai. (aadhi. 2:24) “kadavul inaitthu vaitthadhai endha manidhanum pirikkaamal irukkattum” endru sonnadhan mūlam thirumanatthai patriya thannudaiya appaavin kannōttatthai yēsuvum aadharitthaar.—mat. 19:6.

vivaagaratthu seivadharku orē nyaayamaana kaaranam

9. maarku 10:11, 12-il sollappattirukkum yēsuvin vaartthaigalukku enna arttham?

9 ‘appadinaa, kristhavargal vivaagaratthu seiradhukkō marumanam seiradhukkō ēdhaavadhu nyaayamaana kaaranam irukkaa?’ endru oruvar yōsikkalaam. yēsu enna sonnaar endru paarungal: “manaiviyai vivaagaratthu seidhuvittu vēroru pennai thirumanam seidhukolgiravan muraikēdaana uravukolgiraan; ippadi, than manaivikku dhrōgam seigiraan. kanavanai vivaagaratthu seidhuvittu vēroru aanai thirumanam seidhukolgiraval muraikēdaana uravukolgiraal.” (maar. 10:11, 12; lū. 16:18) thirumana ērpaattai yēsu madhitthaar enbadhu thelivaaga therigiradhu; matravargalum adhai madhikka vēndum endru avar edhirpaartthaar. thanakku unmaiyaaga irukkira manaiviyai vivaagaratthu seidhuvittu marumanam seidhukollum oru nabar muraikēdaana uravukolgiraan. thanakku unmaiyaaga irukkira kanavanai vivaagaratthu seigira pennudaiya vishayatthilum idhudhaan unmai. ēnendraal, vivaagaratthu mattumē vivaagatthai ‘ratthu’ seidhuvidaadhu! innamum avargalai ‘orē udalaagatthaan’ kadavul paarkkiraar. thavaru seiyaadha than manaiviyai oru kanavan vivaagaratthu seidhuvittaal, aval muraikēdaana uravil vilundhuvidum aabatthu irukkiradhu endru yēsu sonnaar. eppadi? andrellaam, vivaagaratthaana oru pen, thannudaiya porulaadhaara thēvaigalukkaaga marumanam seidhukolla vēndum endru ninaitthirukka vaaippu irukkiradhu. appadi seiyappadum marumanam, muraikēdaana uravukolvadharku samam!

10. thannudaiya thunaiyai vivaagaratthu seidhuvittu marumanam seidhukolla oru kristhavarukku irukkum orē kaaranam enna?

10 vivaagaratthu seivadharku orē oru kaaranamdhaan iruppadhaaga yēsu sonnaar. “naan ungalukku solgirēn, paaliyal muraikēttai thavira vērendha kaaranatthukkaagavum than manaiviyai vivaagaratthu seidhuvittu vēroru pennai thirumanam seidhukolgiravan muraikēdaana uravukolgiraan” endru avar sonnaar. (mat. 19:9) idhē vishayatthai malai prasangatthilum sonnaar. (mat. 5:31, 32) irandu samayangalilum ‘paaliyal muraikēttaitthaan’ kurippittaar. paaliyal muraikēttil, muraikēdaana uravu... vibachaaram... kalyaanamaagaadha irandu pēr vaitthukkollum paaliyal uravu... ōrinachērkkai... mirugappunarchi... pōndra paavangal adangum. thannudaiya kanavar paaliyal muraikēttil īdupattaal, avarai vivaagaratthu seiyalaamaa vēndaamaa endru manaivi mudivedukkalaam. appadi aval vivaagaratthu seidhuvittaal, inimēlum avargalai thambadhigalaaga kadavul paarkka maattaar.

11. paaliyal muraikēttil īdupatta thannudaiya thunaiyai vivaagaratthu seiyaamal irukka oru kristhavar ēn mudivedukkalaam?

11 kalyaanamaana oruvar paaliyal muraikēttil īdupattaal, thavaru seiyaadha avarudaiya thunai, kandippaaga vivaagaratthu seiya vēndum endru yēsu sollavillai. udhaaranatthukku, than kanavar paaliyal muraikēttil īdupattirundhaalum, avarōdu sērndhu vaala oru manaivi virumbalaam. ēn? aval than kanavarai innamum nēsikkalaam; mannikkavum avalukku manam irukkalaam. adhōdu, thirumana uravil ērpatta virisalai than kanavarōdu sērndhu sariseiya aval aasaippadalaam. adhēsamayatthil, aval than kanavanai vivaagaratthu seidhuvittu marumanam seiyaamal irundhaal, sila kashtamaana sūlnilaigalai samaalikka vēndiyirukkum. udhaaranatthukku, avaludaiya porulaadhaara matrum paaliyal thēvaigalai aval eppadi pūrtthi seidhukolvaal? thanimai unarvu avalai vaattumaa? vivaagaratthu avaludaiya pillaigalai eppadi baadhikkum? avargalai satthiyatthil valarppadhu kashtamaaga irukkumaa? (1 ko. 7:14) vivaagaratthu seiya ninaikkum oruvar pala kashtangalai samaalikka vēndiyirukkum enbadhu idhilirundhu therigiradhu.

12, 13. (a) ōsiyaavin kalyaana vaalkkai enna aanadhu? (b) gōmarai ōsiyaa ēn marubadiyum ētrukkondaar, avarudaiya kalyaana vaalkkaiyilirundhu naam enna katrukkollalaam?

12 ōsiyaa thīrkkadharisiyin udhaaranam, thirumanatthai kadavul eppadi paarkkiraar endru sollittharugiradhu. “vibachaaram seiyappōgira oru pennai” kalyaanam seiyumpadi ōsiyaavidam yegōvaa sonnaar. ‘vibachaaratthin mūlam avalukku pillaigalum pirakkavirundhaargal.’ andha pennin peyar gōmar. ōsiyaavukku oru maganai aval petrukkodutthaal. (ōsi. 1:2, 3) pirpaadu, innoru nabarin mūlam oru magalaiyum maganaiyum petredutthaal. ondrukkum adhigamaana dhadavai aval muraikēdaana uravil īdupattirukkiraal! irundhaalum, avalai vivaagaratthu seiyaamal ōsiyaa avalōdu sērndhu vaalndhaar. kaalappōkkil, aval ōsiyaavai vittuvittu innoruvarukku adimaiyaanaal. appadiyirundhum, ōsiyaa avalai kūttikkondu vandhaar. (ōsi. 3:1, 2) isravēl dhēsam yegōvaavukku unmaiyaaga illaamal matra dheivangalai kumbittapōdhu, avargalai yegōvaa eppadi thirumba thirumba mannitthaar enbadhai puriyavaikka avar ōsiyaavai payanpadutthinaar. ōsiyaavin kalyaana vaalkkaiyilirundhu naam enna paadangalai katrukkollalaam?

13 kalyaanamaana oru kristhavar olukkakkēttil īdupattaal, thavaru seiyaadha avarudaiya thunai oru mudivedukka vēndiyirukkiradhu. thavaru seidha thunaiyai vivaagaratthu seiya nyaayamaana kaaranam iruppadhaagavum, marumanam seiya avarukku sudhandhiram iruppadhaagavum yēsu sonnaar. adhēsamayatthil, olukkakkēttil īdupatta thannudaiya thunaiyai mannikka virumbinaal, adhil endha thavarum illai. ēn appadi solgirōm? gōmarōdu ōsiyaa marubadiyum sērndhu vaalndhaarē! aval thirumbivandha piragu, innoru aanōdu paaliyal uravil īdupada kūdaadhu endru ōsiyaa avalidam sonnaar. konja kaalatthukku, gōmarōdu avar paaliyal ‘uravu vaitthukkollavillai.’ (ōsi. 3:3) aanaal kaalappōkkil, avalōdu ōsiyaa paaliyal uravil īdupattiruppaar. idhu, isravēlargalai yegōvaa marubadiyum ētrukkondu avargalōdu thodarndhu oru bandhatthai kaatthukkolla virumbiyadhai kaattiyadhu. (ōsi. 1:11; 3:3-5) thirumana bandhatthai patri idhu namakku enna paadatthai sollittharugiradhu? thavaru seiyaadha thunai, thanakku dhrōgam seidha thunaiyōdu udaluravu vaitthukkolla aarambitthaal, avarai avar mannitthuvittaar endru arttham. (1 ko. 7:3, 5) adharku piragu, vivaagaratthu seivadharku endha kaaranamum illai. thirumana bandhatthai kadavul eppadi paarkkiraarō, adhēpōl paarkka oruvarukku oruvar otthaasaiyaaga irukka vēndum.

periya periya prachinaigal matthiyilum thirumana bandhatthukku madhippu kodungal

14. ondru korindhiyar 7:10, 11 solgirapadi kalyaana vaalkkaiyil enna nadakkalaam?

14 yegōvaavum yēsuvum thirumana ērpaattai eppadi uyarvaaga ninaikkiraargalō, adhēpōl ellaa kristhavargalum ninaikka vēndum. naam ellaarum paava iyalbullavargalaaga iruppadhaal, nammil silar appadi seiya thavaralaam. (rō. 7:18-23) mudhal nūtraandilirundha kristhavargal silarudaiya kalyaana vaalkkaiyilum periya periya prachinaigal vandhana. “manaivi thannudaiya kanavanaivittu pirindhupōga kūdaadhu” endru pavul eludhinaar. irundhaalum, silasamayangalil appadi nadandhadhu.1 korindhiyar 7:10, 11-ai vaasiyungal.

thambadhigal thangal thirumana bandhatthai eppadi kattikkaakkalaam? (paaraa 15)

15, 16. (a) kalyaana vaalkkaiyil prachinaigal varumpōdhu thambadhigalukku enna kurikkōl irukka vēndum, ēn? (b) satthiyatthil illaadha thunaiyōdu vaalum oru kristhavarukku, indha arivurai eppadi porundhugiradhu?

15 ennenna kaaranangalaal thambadhigal pirindhupōnaargal endru pavul sollavillai. aanaal, paaliyal muraikēdu nadandhadhaal avargal pirindhupōgavillai endru namakku theriyum. ēnendraal, appadippatta thavarai oru kanavar seidhirundhaal, avarai vivaagaratthu seivadharkum marumanam seivadharkum avarudaiya manaivikku nyaayamaana kaaranam irundhirukkum. aanaal pavul enna eludhinaar? oru manaivi “pirindhupōnaalum, aval marumanam seiyaamal irukka vēndum alladhu marubadiyum thannudaiya kanavanōdu samarasam seidhukolla vēndum” endrudhaan eludhinaar. ēnendraal, avargalai innum thambadhigalaagatthaan kadavul paarkkiraar. oru thambadhikku idaiyē eppērppatta prachinaigal irundhaalum sari, paaliyal muraikēdu nadakkaadhavaraikkum, avargal irandu pērum samarasam seidhukolla vēndum. adhaavadhu, prachinaiyai sari seidhukondu sērndhu vaala muyarchi seiya vēndum endrudhaan pavul sonnaar. oruvēlai, avargal mūppargalidam udhavi kētkalaam. mūppargal orupakkamaaga saaya maattaargal; baibililirundhu nadaimuraiyaana arivuraiyai koduppaargal.

16 satthiyatthil illaadha thunaiyōdu vaalbavarukku niraiya prachinaigal vara vaaippirukkiradhu. adharkaaga, avargal pirindhupōgalaamaa? naam ērkenavē paartthadhupōl, vivaagaratthu seivadharkaana orē nyaayamaana kaaranam paaliyal muraikēdu mattumdhaan endru baibil solgiradhu. adhēsamayatthil, ennenna kaaranangalukkaaga oru thambadhi pirindhupōgalaam endru baibil solvadhillai. aanaal, “oru sagōdhariyin kanavan visuvaasiyaaga illaavittaalum avan avalōdu vaala sammadhitthaal, aval avanaivittu piriya kūdaadhu” endru pavul eludhinaar. (1 ko. 7:12, 13) avar sonnadhu indrum porundhugiradhu.

17, 18. mōsamaana prachinaigal vandhapōdhilum thangal thunaiyōdu sērndhu vaala sila kristhavargal ēn mudivedutthirukkiraargal?

17 “visuvaasiyaaga illaadha kanavar” than manaiviyōdu “sērndhu vaala” thanakku sammadhamillai enbadhai pala valigalil kaattalaam. udhaaranatthukku, than udalnalamum uyirum aabatthil iruppadhaaga oru manaivi ninaikkumalavukku andha kanavar avalai bayangaramaaga aditthu udhaikkalaam. porulaadhaara rīdhiyil avar than manaiviyai gavanikkaamal pōgalaam; adhōdu, kadavulai vananga mudiyaadhapadi seiyalaam. than kanavar enna sonnaalum sari, avar ippadiyellaam seivadhaal, thannōdu “sērndhu vaala” avarukku sammadham illai endra mudivukku kristhava manaivi varalaam. adhanaal, avarai vittu pirindhupōga thīrmaanikkalaam. aanaal, vērusila kristhavargal, idhupōndra sūlnilaiyilum pirindhupōgaamal irukka thīrmaanitthirukkiraargal. adhanaal avargal sagitthirukkiraargal; thangaludaiya thirumana bandhatthai innum balappaduttha muyarchi seigiraargal. avargal ēn andha thīrmaanatthai edutthirukkiraargal?

18 ippadippatta sūlnilaiyaal oru thambadhi pirindhu vaalndhaalum, avargal innamum thambadhigaldhaan! naam munbu paarttha adhē prachinaigalai ivargalum samaalikka vēndiyirukkum. innoru kaaranatthukkaagavum thambadhigal sērndhu vaalvadhu nalladhu endru appōsthalan pavul sonnaar. “visuvaasiyaaga illaadha kanavan visuvaasiyaaga irukkira thannudaiya manaiviyin mūlam parisutthamaakkappadugiraan. adhēpōl, visuvaasiyaaga illaadha manaiviyum visuvaasiyaaga irukkira thannudaiya kanavanin mūlam parisutthamaakkappadugiraal; illaiyendraal, ungal pillaigal asutthamaanavargalaaga iruppaargalē; ippōdhō avargal parisutthamaanavargalaaga irukkiraargal” endru avar eludhinaar. (1 ko. 7:14) rombavē kashtamaana sūlnilaigalai sandhitthaalum, yegōvaavai vanangaadha thannudaiya thunaiyōdu sērndhu vaala kristhavargal niraiya pēr mudivedutthirukkiraargal. thangaludaiya thunai pirpaadu oru yegōvaavin saatchiyaaga aagumpōdhu, avargal seidha thyaagatthai ninaitthu rombavē sandhōshappattirukkiraargal.1 korindhiyar 7:16-ai vaasiyungal; 1 pē. 3:1, 2.

19. kristhava sabaiyilirukkum thambadhigalaal eppadi sandhōshamaaga irukka mudigiradhu?

19 vivaagaratthai patri yēsuvum, pirindhu vaalvadhai patri appōsthalan pavulum aalōsanai kodutthaargal. kadavuludaiya ūliyargal thirumana ērpaattai madhikka vēndum endrudhaan ivargal edhirpaartthaargal. indru, kalyaana vaalkkaiyai sandhōshamaaga anubavikkira thambadhigalai ulagam muluvadhum irukkira kristhava sabaigalil paarkka mudigiradhu. appadippatta thambadhigal ungal sabaiyilum iruppaargal enbadhil sandhēgamillai. unmaiyulla andha kanavargal, thangal manaivigalai nēsikkiraargal; anbulla andha manaivigal thangal kanavargalai madhippu mariyaadhaiyōdu nadatthugiraargal. thirumana ērpaattai madhikka mudiyum enbadhai ivargaludaiya vaalkkai kaattugiradhu. “idhan kaaranamaaga, manidhan thannudaiya appaavaiyum ammaavaiyum vittu than manaiviyōdu sērndhiruppaan; avargal irandu pērum orē udalaaga iruppaargal” endra kadavuludaiya vaartthai evvalavu unmai enbadhai latchakkanakkaana kanavargalum manaivigalum kaattugiraargal. idhai paarppadhu evvalavu sandhōshamaaga irukkiradhu!—ebē. 5:31, 33.