Tak niður:

• Nótablað

1. 1. Fuglasongur er í erva,

   tú sært smáskýggj sveima kvirr.

   Sólin skínur, tað er summar,

   og tú gleðist nú sum aldri fyrr.

   Tú hittir kærar vinir,

   og tú hugsar: ’Takk og prís!’

   Hetta vakra paradís

   kom júst í røttu løtu.

2. 2. Millum trø í grønum dali

   hevur tú tín urtagarð.

   Tú sært mylluna við fossin,

   hoyrir áarvatnið brúsa har.

   Á bønum búnast kornið,

   skjótt er tíð at heysta inn.

   Tú fekst frið í sál og sinn

   og júst í røttu løtu.

   (BRÚGV)

   At hugsa sær, tað var so nær!

   Hvørt tár er turkað, lívið lær!

   Ja, alt tú ynskti tær, er títt,

   tí ung er verðin, lívið nýtt!

3. 3. Hoyggið angar frískt á bønum,

   lokkar børnini til spæl.

   Nú kanst tú við tínum kæru

   siga takk og byrja dagin væl.

   Ja, vit takka glað Jehova

   fyri allan kærleikan.

   Tað, hann segði, gjørdi hann

   og júst í røttu løtu.

   (BRÚGV)

   Har kemur tú, eg síggi teg,

   við leysum hári rennandi.

   Tann tunga saknin gloymi eg,

   nú kann eg aftur fevna teg.

4. 4. Júst í røttu løtu

   kemur alt, vit sakna her.

   Tað er tað, Jehova lovar,

   og sítt lyfti fremur hann í gerð.

   So vit bíða bara tolin

   eftir tí, sum er á veg.

   Og vit vænta, tú og eg,

   at tað kemur hvørja løtu.