De niee Welt, waut Gott vesprakjt
Raufloden:
1. Moak de Uagen too un denkj nu mol han:
Dort ver die oppem Wajch sitst du Kjinja ran’
un dee lachen biem späl’n.
Kjeene Sorjen, waut doa irjentwäm kjwäl’n.
Jerajchte Menschen besorjen de Ieed,
läwen eewich, soo’s Gott säd met dise Wieed:
“Bat daut de Mon aul nich jeft.”
Un doa es groote Fräd, waut emma blift.
Frei die to dän Dach,
wan Gott sien Rikj de Ieed beharscht –
de Welt, waut Gott vesprakjt.
(KUA)
Hopninj brinjt Licht en ons Hoat.
Hopninj moakt mootich, om fausttoston’.
Hopninj jeft Krauft, wan daut stockdiesta lat,
wiels wie seen’, waut boolt kjemt:
de Welt, waut Gott vesprakjt.
2. Moak de Uagen too un stal die daut väa:
eene Städ en de Boaj ooda dicht bie daut Mäa.
Daut es, wua du nu wonst.
Un met eenst hieescht du doa wäm hankom’.
Daut’s een Mensch, dän du goot kjanst.
No dän hast du die aul lang jebangt.
Un jie foten junt om.
Daut kjemt soo onverhofs, du best ieescht gaunz stomm.
Wäa em Doot nu schlapt,
woat dan oppjewakjt.
Daut es, waut Gott vesprakjt.
(KUA)
Hopninj brinjt Licht en ons Hoat.
Hopninj moakt mootich, om fausttoston’.
Hopninj jeft Krauft, wan daut stockdiesta lat,
wiels wie seen’, waut boolt kjemt:
de Welt, waut Gott vesprakjt.
(BRIGJ)
Opp jieda Wuat ut sien Mul
kjenn wie aulentiet gaunz faust vetru’n.
Gott moakt dan aules, waut läft,
met aulet goode, waut daut jeft, tofräd.
(KUA)
Hopninj brinjt Licht en ons Hoat.
Hopninj moakt mootich, om fausttoston’.
Hopninj jeft Krauft, wan daut stockdiesta lat,
wiels wie seen’, waut boolt kjemt:
de Welt, waut Gott vesprakjt,
de Welt, waut Gott vesprakjt,
de Welt, waut Gott vesprakjt,
de Welt, waut Gott vesprakjt.
