DAUT wia een Somma aune 1970. Ekj wia en een Hospitol enne Stäts un ekj feeld mie sea schlajcht. Eena von de Doktasch äare Helpa must aule haulwe Stund komen, mie dän Blootdruck testen. Ekj wia een 20-joascha Soldot un ekj haud eene schlemme Krankheit. Dis Maun, waut sikj em Hospitol om mie kjemmad, wia een poa Joa ella aus ekj un am sach sea besorcht. Un aus mien Blootdruck emma läaja wort, säd ekj to dän: “Du hast noch kjeenmol ea wäm stoawen seenen ooda jo?” Dan wort dee gaunz blauss un säd: “Nä, ekj hab nich.”

Met mie leet daut sea diesta. Oba woo kjeem daut verheipts soo wiet, daut ekj doa em Hospitol wia? Na, lot mie junt mol eenjet von miene Läwesjeschicht vetalen.

Miene Oppgow en dän Kjrich von Vietnam wia, em Hospitol en eene Opperia-Stow to schaufen. Miene Oabeit wia, doa bennen aules reedmoaken toom opperieren. Un doa wort ekj dan krank. Oba ekj jleicht daut emma sea, de kranke un velazte Menschen to halpen un ekj wull selfst noch mol een Dokta woaren. Ekj kjeem no Vietnam en Juli 1969. Un dee jeewen mie eene Wäakj frie toom mie aun de Hett doa jewanen un to de aundre Klockentiet en daut Launt.

Een Stootje lota funk ekj dan aun, en daut Hospitol en Dong Tam to schaufen un doa kjeemen een deel Helikopters han un dee brochten de vewunde un doodje Soldoten. Ekj hilt sea väl von mien Launt un ekj jleicht miene Oabeit sea un wull uk fuaz aunfangen, doa mettohalpen. De Vewunde wort reedjemoakt un bosich no kjliene Stowen jebrocht met Äarkondischen, wua dee dan opperieet worden. En dise kjliene Stow musten äare vea toopschaufen: een Dokta, waut opperieren deed, twee Nursen un een Dokta, waut beteiben deed. Un dee deeden doa äa bastet toom proowen, Läwes to raden. Ekj bemoakjt, daut se doa groote schwoate Luschen em Helikopter bennen leeten un dee säden to mie, daut en dee Luschen Poats von de Soldoten äare Kjarpasch wieren, waut em Kjrich vesprenjt wieren. Soo, daut wia daut ieeschte, waut ekj em Kjrich beläwd.

Aus ekj junk wia, lieed ekj eenjet, waut de Schreft lieet, wäajen miene Mame met Jehova siene Zeijen toop de Schreft studieed. Ekj jleicht daut sea, uk doabie to sennen un tootohorchen. Oba miene Mame leet sikj kjeenmol deepen. To dee Tiet wankten ekj un mien Steefvoda mol bie een Vesaumlungshus vebie un dan fruach ekj dän: “Waut es daut?” Un dee säd to mie: “Bliew von dee Menschen emma wiet wajch!” Wiels ekj mienen Steefvoda leewd un opp am vetrud, horcht ekj no am. Un doawäajen haud ekj lang nuscht mea met Jehova siene Zeijen to doonen.

Aus ekj von Vietnam trigjkjeem, fäld mie daut aun Gott. Waut ekj doa aules jeseenen haud, haud mie väl toojesat. Daut späad sikj soo, kjeena kunn daut werkjlich vestonen, waut doa en Vietnam aunjinkj. Ekj weet noch, doa jinjen Menschen oppe Gaussen un schrieejen un säden, daut de stätsche Soldoten Bäbe-Merda wieren, wäajen dee jehieet hauden, daut Kjinja en dän Kjrich grausom omjebrocht wort.

Om Gott noda to komen funk ekj aun, no veschiedne Kjoakjen to wanken. Ekj jleewd emma aun Gott, oba ekj jleicht daut nich, waut ekj en dee Kjoakjen sach. Un schlieslich wankt ekj dan no een Vesaumlungshus von Jehova siene Zeijen en Delray Beach, Florida. Daut wia aun eenen Sindach en Feebawoa 1971.

Aus ekj doa nenkjeem, wia de Räd aul meist derch, oba ekj bleef doa fa daut Woaktorm-Studium. Ekj weet nich mea, om waut daut jinkj, oba ekj weet noch, daut mau rajcht kjliene Kjinja de Bibelvarzhen en äare Biblen sochten. Un daut jefoll mie sea! Ekj horcht stell too un beoobacht aules. Aus ekj ieescht veloten wull, kjeem een leeftolja Brooda, waut soo bie 80 Joa wia, no mie. Sien Nomen wia Jim Gardner. Hee haud een Buak met, waut Die Wahrheit, die zu ewigem Leben führt heet, un hee fruach mie: “Wurscht du dit wellen?” Un dan beräd wie daut, daut wie Donnadach zemorjes ons ieeschtet Bibelstudium wudden haben.

Dän Sindach must ekj de Nacht schaufen. Ekj schauft bie een Hospitol en Boca Raton, Florida, un doa schauft ekj väaren bennen, wua de Menschen hankjeemen, waut eenen Nootfaul hauden. Ekj schauft von Klock 11 zeowes bat Klock 7 zemorjes. Un wäajen daut eene ruje Nacht wia, kunn ekj daut Buak läsen. Eene Nurs, waut doa dee Nacht aunjestalt wia, kjeem no mie un neem mie daut Buak fuat un kjikjt opp dän Omschlach un säd: “Du woascht doch nich uk eent von dee woaren?” Ekj neem mien Buak trigj un säd: “Ekj hab daut noch mau bloos haulf derchjeläst, oba daut lat soo jo!” See leet mie toch un ekj läsd daut Buak dee Nacht noch gaunz derch.

Aus ekj un Brooda Gardner dan toom ieeschte Mol wullen toop de Schreft studieren, fruach ekj dän: “Soo, waut woa wie studieren?” Un hee säd: “Daut Buak, waut ekj die jeef.” Un dan säd ekj: “Ekj hab daut aul gaunz jeläst!” Un dan säd Brooda Gardner gaunz leeftolich: “Well wie doawäajen mol daut ieeschte Kapitel toop derchgonen.” Ekj wia vewundat, woo väl ekj nich vestonen haud. Wie deeden väl Bibelvarzhen noläsen un ekj läsd dee en miene King James Version-Bibel. Entlich lieed ekj mol von dän woaren Gott Jehova. Brooda Gardner, dän ekj bloos emma Jim nand, studieed dän Zemorjes dree Kapitels von daut Buak met mie. Un no daut studieed wie jieda Donnadach zemorjes dree Kapitels. Ekj jleicht daut sea studieren. Fa mie wia daut eene groote Iea, daut dis jesaulwda Brooda mie lieed. Dee haud mau rajcht Charles T. Russell jekjant!

Een poa Wäakj lota kunn ekj dan een Vekjindja von de goode Norecht woaren. Jim holp mie met välet un hee lieed mie uk, woo eena kaun von Hus to Hus prädjen (Apj. 20:20). Je mea Jim mie lieed, je dolla jleicht ekj daut to prädjen. Un daut Prädichtwoakj es fa mie noch emma daut wieetvolste. Woo scheen es daut nich, daut wie kjennen Gott siene Metoabeida sennen! (1. Kor. 3:9).

Ekj well junt nu mol vetalen, waut mie sea jeholpen haft. Daut es dit: Miene ieeschte Leew fa Jehova (Opb. 2:4). Dise Leew fa Jehova haft mie jeholpen, met daut foadich to woaren, waut ekj em Kjrich beläft hab un uk met aundre Schwierichkjeiten em Läwen (Jes. 65:17).

Mie denkjt daut noch von eenen besondren Dach aune 1971. Miene Elren hauden mie loten opp äare Städ wonen, oba dan must ekj doa veloten, wäajen mien Steefvoda wull daut nich haben, daut eent von Jehova siene Zeijen doa wond. Ekj haud to dee Tiet nich sea väl Jelt. Bie daut Hospitol, wua ekj schauft, kjrieech ekj aule twee Wäakj betolt un ekj haud jroz meist aul mien Jelt vebrukt toom bätre Kjleeda kjeepen fa dän Prädichtdeenst. Ekj haud waut Jelt toopjespoat, oba daut wia enne Bank wiet auf en Michigan, wua ekj oppjewossen wia. Un doawäajen must ekj fa een poa Doag en miene Koa wonen. Un mie wauschen un putzen deed ekj dan bie de Gess-Stäschens.

Eenen Dach, aus ekj noch en miene Koa wond, kjeem ekj een poa Stund ea nom Vesaumlungshus, aus de Breeda sikj doa fa dän Prädichtdeenst troffen. Ekj haud jroz verecht met em Hospitol schaufen un dan saut ekj doa bloos en miene Koa hinja daut Vesaumlungshus, wua kjeena mie seenen kunn. Un aus ekj doa no de Breeda luad, docht ekj met eenst wada aun aul daut schlajchte, waut ekj en Vietnam beläft haud. En mienen Kopp kunn ekj daut wada hieren un seenen, woo de junge Mana mie gaunz vetwiewelt fruagen: “Woa ekj daut derchsaten? Woa ekj daut derchsaten?” Ekj wist daut, daut dee wudden stoawen. Oba ekj proowd doawäajen mien bastet, dee to treesten, onen dee enwoaren to loten, woo schlemm daut werkjlich met dee wia. Aus ekj doa saut un aun aul dit docht, wia daut too väl fa mie un ekj kunn mie nich mea beoabeiden.

Ekj funk aun to bäden un ekj must bloos sea roaren (Psa. 56:9). Dan funk ekj aun, sea äwa de Hopninj von daut oppstonen vom Doot notodenkjen. Un dan kunn ekj daut kloa bejriepen: Derch daut oppstonen von de Doodes wudd Jehova wada aul daut grausome, waut ekj jeseenen haud, gootmoaken un uk aul daut Lieden, waut mie un uk aundre väl toojesat haud. Gott woat dee junge Mana vom Doot oppwakjen un dee woaren kjennen de Woarheit äwa am lieren (Apj. 24:15). Un aus mie daut kloa wort, dan kjrieech ekj soone groote Leew fa Jehova, aus ekj noch nich ea jehaut haud. Dee Dach es fa mie noch emma sea besonda. Von dan aun hab ekj emma jeprooft, mien bastet to doonen, dise ieeschte Leew fa Jehova kjeenmol to vejäten, besonda wan ekj derch schwoaret go.

Em Kjrich doonen Menschen schlajchte Sachen un ekj deed uk. Oba waut mie sea jeholpen haft, es, äwa twee von miene baste Bibelvarzhen deep notodenkjen. Daut es Openboarunk 12:10-11, wua daut sajcht, daut dän Soton jewonnen woat, nich bloos derch daut Wuat, fa waut wie enstonen, oba uk derch daut Bloot von daut Laum. De tweeda es Galata 2:20 (PB, von ons dunkel jemoakt). Von dän Varsch weet ekj, daut Jesus Christus “fa mie” jestorwen es. Un wäajen Jesus sien Opfa haft Jehova mie daut vejäft, waut ekj jedonen hab. Un wäajen daut hab ekj een reinet Jewessen. Daut haft mie uk bat doa jebrocht, aules to doonen, waut ekj kaun, toom aundre halpen, de Woarheit äwa onsen Gott Jehova to lieren, waut väl Jnod haft! (Heb. 9:14).

Wan ekj soo trigjdenkj, dan sie ekj sea dankboa, daut Jehova emma fa mie jesorcht haft. Biejlikj, dän Dach aus Jim daut enwort, daut ekj en miene Koa wond, dan schekjt hee mie no eene Sesta, waut Stowen vepachten deed toom wonen. Ekj jleew opp iernst, daut Jehova derch Jim un dise leewe Sesta mie eene feine Städ jeef toom wonen. Jehova es soo leeftolich! Hee sorcht fa siene true Deena.

En Mei 1971 must ekj no Michigan foaren toom doa waut bestrieden. Ea ekj loosfua, stopt ekj miene Koa voll Bieekja bie de Delray Beach-Vesaumlunk en Florida un dan fua ekj nom Nuaden opp dän grooten Heiwä. Ekj haud de Bieekja aul aula wajchjejäft, aus ekj noch nich mol haulf bat Michigan wia. Ekj deed sea flietich de goode Norecht von daut Kjennichrikj opp veschiedne Städen prädjen. Ekj hilt bie Jefenkjnisen stell toom Bieekja loten un ekj jeef mau rajcht de Mana bie de Bodstowen Bieekja, wua ekj hinjawäajes aunhilt. Ekj wunda noch emma, aus irjentwäa von dee Menschen, waut ekj opp dee Reis prädjen deed, mol aunfunk, Jehova to deenen (1. Kor. 3:6-7).

Ekj mott toostonen: Wäajen ekj soo iewrich wia fa Jehova, deed ekj aum Aunfank sea jlikjtoo prädjen, besonda to miene Famielje. Ekj leew miene Breeda John un Ron sea un doawäajen deed ekj dee bemotten, mie tootohorchen. Lota must ekj dee om togoodhoolen froagen, wäajen ekj soo jlikjtoo to dee jewast wia. Oba ekj hia kjeenmol opp, fa dee to bäden, daut dee uk noch woaren de Woarheit aunnämen. Von dan haft Jehova mie aul väl jelieet un ekj sie leeftolja jeworden biem prädjen un lieren (Kol. 4:6).

Wan miene Leew fa Jehova uk daut wichtichste es, sent doa oba uk noch aundre, waut ekj sea leew. Miene leewe Fru Susan haft uk eene sea besondre Städ en mien Läwen. Ekj wist daut, daut ekj eene Fru wull haben, met dee ekj toop kunn Jehova deenen. Susan haft eenen stoakjen Gloowen aun Jehova. Mie denkjt daut noch kloa: Eenen Dach, aus see aul miene Mejal wia, fua ekj doa han, no äare Elren äa Hus en Cranston, Rhode Island. See deed dän Woaktorm läsen met de Bibel toop. Waut mie sea oppfoll wia, see läsd nich eenen Artikjel fa daut Studium, oba see deed doawäajen aul de Bibelvarzhen, waut en dän Artikjel wieren, noläsen. Un ekj docht: “Dise Fru es oba sea jeistlich jesonnen!” En Dezamba 1971 befried wie ons dan. Un ekj sie sea dankboa, daut see von dan emma es met mie toop jewast un mie en aules unjastett haft. Un waut ekj sea von ar jleich, es, wan see mie uk sea leeft, leeft see Jehova oba noch dolla.

Wie wieren beid sea schaftich, aus wie onse twee Säns Jesse un Paul hauden. Aus dee oppwossen, wia Jehova met an (1. Sam. 3:19). Un wäajen dee sikj uk eenich worden, Jehova to deenen, moaken dee mie un Susan eenen gooden Nomen. Dee deenen noch emma Jehova, wiels dee äare ieeschte Leew fa am uk nich vejäten. Dee sent beid aul äwa 20 Joa em Voltietdeenst. Ekj sie uk sea brow met onse beid Schwieedajchta Stephanie un Racquel, dee tal ekj soo aus onse ieejne Dajchta. Onse beid Säns haben sikj met Frues befriet, waut Jehova Gott met äa gaunzet Hoat un Seel leewen un deenen (Efs. 6:6).

No miene Doop deend ekj 16 Joa en Rhode Island un doa kjrieech ekj goode Frind. Mie denkjt daut noch von feine Eltestasch, met dee ekj toop deend un ekj sie uk aul de Kjreisoppsechtasch sea dankboa, waut mie äwa de Joaren sea jeholpen haben. Woo scheen es daut nich, met soone Mana tooptoschaufen, waut äare ieeschte Leew fa Jehova uk nich vejäten haben! Aune 1987 trock wie no North Carolina toom doa deenen, wua mea Help fäld, un doa kjrieej wie noch mea goode Frind. *

En August 2002 fungen Susan un ekj aun, em Betel en Patterson enne Stäts to deenen. Ekj schauft en de Deenstaufdeelunk un Susan en de Wauscharie. See jleicht daut sea, doa to schaufen! Dan en August 2005 wort ekj Poat von dän Väastaunt. Ekj feeld mie dise Oppgow nich wieet. Miene leewe Fru fercht sikj uk een bät fa aul de Veauntwuatunk, waut doa met en wia, un de Oabeit un soo väl reisen. Susan haft daut noch kjeenmol jejleicht, metem Zhett mettoflieejen, oba nu flieej wie sea väl! Susan sajcht, daut de Frues von de aundre Breeda em Väastaunt ar leeftolich biestunden un daut haft ar jeholpen, mie emma to unjastetten. See haft daut emma jedonen un ekj leew ar doafäa.

Ekj hab väl Bilda en miene Offiz henjen, waut fa mie sea wieetvoll sent. Dee Bilda halpen mie, doaraun to denkjen, waut von goodet Läwen ekj jehaut hab. Wäajen ekj mie emma sea aunstrenj, aun miene ieeschte Leew fa Jehova to denkjen, hab ekj aul sea väl goodet kunt beläwen!