„WSZYSTKO wskazuje na to, że za nieco więcej niż miliard lat Ziemia stanie się jałową, wyschniętą, spopielałą pustynią. Mało prawdopodobne, by przetrwały jakieś organizmy wielokomórkowe” — taką prognozę zamieścił niedawno miesięcznik Sky & Telescope. Podobną wizję roztacza czasopismo Astronomy: „Coraz gorętsze Słońce podgrzeje oceany do temperatury wrzenia i wypali kontynenty. (...) Ten apokaliptyczny scenariusz to coś więcej niż niewygodna prawda — to nieunikniony los”.

Natomiast w Biblii czytamy: „[Bóg] założył ziemię na jej ustalonych miejscach; nic nią nie zachwieje po czas niezmierzony, na zawsze” (Psalm 104:5). Nie ulega wątpliwości, że Stwórca naszej planety potrafi zapobiec jej zniszczeniu. On przecież „ukształtował ją po to, żeby była zamieszkana” (Izajasza 45:18). Nie chciał, by jej mieszkańcy byli grzeszni i musieli umierać. W wyznaczonym przez siebie czasie Bóg rozciągnie nad ziemią swą władzę: zapanuje Królestwo przepowiedziane w Księdze Daniela 2:44.

O nadejściu tego Królestwa głosił Jezus. Mówił o przyszłym osądzeniu ludów i narodów. Ostrzegał przed uciskiem, jakiego nie było jeszcze nigdy. Opisał też złożony „znak”, który miał świadczyć o bliskości końca złego świata (Mateusza 9:35; Marka 13:19; Łukasza 21:7-11; Jana 12:31).

Niejednego człowieka pobudza do myślenia fakt, że ktoś tak wybitny jak Jezus uznał za stosowne poświęcić uwagę tym wydarzeniom. Kiedy się one rozegrają? Chcąc znaleźć odpowiedź, niektórzy zgłębiali Biblię — jej proroctwa i chronologię. Należał do nich siedemnastowieczny uczony Izaak Newton, odkrywca prawa powszechnego ciążenia oraz współodkrywca rachunku różniczkowego i całkowego.

 Jezus powiedział uczniom: „Nie wasza to rzecz poznać czasy lub pory, które Ojciec objął swoją władzą orzekania” (Dzieje 1:7). Wymieniając szczegóły „znaku” swej „obecności oraz zakończenia systemu rzeczy”, podkreślił: „O dniu owym i godzinie nie wie nikt — ani aniołowie niebios, ani Syn, tylko sam Ojciec” (Mateusza 24:3, 36). Porównał też zagładę zdeprawowanego społeczeństwa, które żyło współcześnie z Noem, z zagładą mającą nastąpić podczas „obecności Syna Człowieczego”, po czym dodał: „Czuwajcie, gdyż nie wiecie, którego dnia wasz Pan przyjdzie” (Mateusza 24:39, 42).

Chociaż więc poznanie dokładnej daty końca obecnego „systemu rzeczy” nie leży w naszej mocy, to dzięki podanemu przez Jezusa „znakowi” możemy ustalić, kiedy rozpoczął się okres nazwany „dniami ostatnimi” (2 Tymoteusza 3:1). Swym uczniom Jezus polecił czuwać, aby „zdołali ujść tego wszystkiego, co ma nastąpić” (Łukasza 21:36).

Ale jeszcze zanim opisał wspomniany „znak”, ostrzegł: „Baczcie, żebyście nie zostali wprowadzeni w błąd; bo wielu przyjdzie, powołując się na moje imię i mówiąc: ‚Ja nim jestem’ oraz: ‚Stosowny czas się przybliżył’. Nie idźcie za nimi. Ponadto gdy usłyszycie o wojnach i zamieszkach, nie bądźcie przerażeni. Bo to musi się najpierw wydarzyć, ale koniec nie nadejdzie natychmiast” (Łukasza 21:8, 9).

Co składa się na „znak”?

Wymieniając cechy rozpoznawcze „dni ostatnich”, Jezus powiedział: „Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu; będą też wielkie trzęsienia ziemi, a w jednym miejscu po drugim zarazy i niedobory żywności; i będą straszne widoki, a z nieba wielkie znaki” (Łukasza 21:10, 11). Oznajmił również: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mateusza 24:14). Oczywiście wojny, trzęsienia ziemi, zarazy czy niedobory żywności to nic nowego — ludzkość doświadcza ich od niepamiętnych czasów. Znamienne jednak miało być to, że w pewnym okresie dziejów wszystkie te wydarzenia miały rozgrywać się równocześnie.

Czy znamy jakąś epokę, w której pojawiły się wszystkie szczegóły „znaku” podanego przez Jezusa? W roku 1914 wybuchła pierwsza wojna światowa, a wkrótce po niej druga. Nastąpiło też wiele potężnych trzęsień ziemi i katastrofalnych tsunami. Szaleją epidemie takich chorób, jak malaria, grypa czy AIDS. W tym samym czasie miliony ludzi umiera z głodu. A ze względu na terroryzm i nagromadzenie broni masowej zagłady świat żyje w ciągłym strachu. Zarazem jednak Świadkowie Jehowy głoszą po całej ziemi dobrą nowinę o niebiańskim Królestwie Bożym. Dokładnie spełnia się więc wszystko, co przepowiedział Jezus.

 Pamiętajmy też o następujących słowach apostoła Pawła: „To wiedz, iż w dniach ostatnich nastaną krytyczne czasy trudne do zniesienia. Albowiem ludzie będą rozmiłowani w samych sobie, rozmiłowani w pieniądzach, zarozumiali, wyniośli, bluźniercy, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, nielojalni, wyzuci z naturalnego uczucia, nieskłonni do jakiejkolwiek ugody, oszczercy, nie panujący nad sobą, zajadli, nie miłujący dobroci, zdrajcy, nieprzejednani, nadęci pychą, miłujący bardziej rozkosze niż miłujący Boga, zachowujący formę zbożnego oddania, ale sprzeniewierzający się jego mocy” (2 Tymoteusza 3:1-5). Gwałtowne szerzenie się bezprawia, bezbożności, egoizmu i okrucieństwa to niezbity dowód, że żyjemy w opisanych wyżej „krytycznych czasach”. *

A może jednak „dni ostatnie”, poprzedzające zapowiedziany koniec, dopiero nadejdą? Czy istnieje więcej informacji na temat tego, kiedy miały się rozpocząć?

Początek „czasu końca”

Po zapoznaniu się z wydarzeniami, które miały nastąpić w odległej przyszłości, prorok Daniel usłyszał: „W owym czasie [w „czasie końca” wspomnianym w Daniela 11:40] powstanie Michał [Jezus Chrystus], wielki książę, który stoi dla dobra synów twego ludu” (Daniela 12:1). Jaką rolę miał odegrać Michał?

Z Księgi Objawienia dowiadujemy się, co miał on uczynić po objęciu władzy: „Wybuchła wojna w niebie: Michał i jego aniołowie toczyli bitwę ze smokiem i toczył bitwę smok i jego aniołowie, ale nie przemógł ani się już nie znalazło dla nich miejsce w niebie. Zrzucony więc został wielki smok, pradawny wąż, zwany Diabłem i Szatanem, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię; zrzucony został na ziemię, a z nim zostali zrzuceni jego aniołowie. Dlatego weselcie się niebiosa i wy, którzy w nich przebywacie! Biada ziemi i morzu, ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu” (Objawienie 12:7-9, 12).

A zatem po tej wojnie, w wyniku której niebo miało zostać uwolnione od Szatana i jego demonów, sytuacja na ziemi miała się gwałtownie pogorszyć. Dlaczego? Otóż Diabeł pała gniewem, świadom, że jego rządy nad światem dobiegają kresu. W czasie trwania „dni ostatnich” gniew miał w nim narastać — aż do wojny Armagedonu, która będzie dla niego oznaczać druzgocącą klęskę (Objawienie 16:14, 16; 19:11, 15; 20:1-3).

A oto, co apostoł Jan zanotował po opisaniu wojny w niebie: „Usłyszałem donośny głos w niebie, mówiący: ‚Teraz nastało wybawienie i moc, i królestwo naszego Boga, i władza jego Chrystusa, ponieważ zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem!’” (Objawienie 12:10). Czy nie brzmi to jak proklamacja Królestwa, na którego czele stoi Chrystus? Tak, rząd ten został utworzony w niebie w roku 1914. * Jak jednak wynika z Psalmu 110:2, Jezus miał początkowo panować „między swoimi nieprzyjaciółmi” — aż do chwili objęcia pełnej władzy nad ziemią; odtąd jego Królestwo rządzić będzie zarówno w niebie, jak i na ziemi (Mateusza 6:10).

Co ciekawe, anioł, który poinformował proroka Daniela o tych znamiennych wydarzeniach, dodał: „Okryj te słowa tajemnicą i zapieczętuj księgę aż do czasu końca. Wielu będzie przebiegać i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” (Daniela 12:4). To dodatkowy dowód, że trwa już „czas końca”: obecnie proroctwa te rzeczywiście stały się zrozumiałe i wszyscy ludzie na świecie mogą się z nimi zapoznać dzięki ogólnoświatowej działalności ewangelizacyjnej. *

 Kiedy skończą się „dni ostatnie”?

W Biblii nie sprecyzowano, jak długo potrwają „dni ostatnie”. Wiemy jednak z niej, że w miarę ich upływu sytuacja na ziemi będzie się pogarszać, ponieważ Szatan zdaje sobie sprawę, iż jego czas się kończy. Zgodnie z proroctwem apostoła Pawła „ludzie niegodziwi i oszuści będą się posuwać od złego ku gorszemu, wprowadzając w błąd i będąc w błąd wprowadzani” (2 Tymoteusza 3:13). O wydarzeniach, które są jeszcze przed nami, Jezus powiedział: „Owe dni będą dniami takiego ucisku, jakiego nie było od początku stworzenia, które Bóg stworzył, aż do tego czasu i nigdy więcej nie będzie. Doprawdy, gdyby Jehowa nie skrócił tych dni, nie byłoby wybawione żadne ciało. Ale ze względu na wybranych, których wybrał, skrócił te dni” (Marka 13:19, 20).

Do tych przyszłych wydarzeń należy „wielki ucisk” — którego częścią składową będzie wojna Armagedonu — a także uwięzienie Szatana oraz demonów i tym samym pozbawienie ich możliwości wywierania wpływu na ludzkość (Mateusza 24:21). „Bóg, który nie może kłamać”, zapewnia nas, że to wszystko się stanie (Tytusa 1:2). On sam sprawi, że nastąpi Armagedon, a Szatan zostanie wtrącony do otchłani.

Pisząc pod wpływem natchnienia o „czasach i porach” oraz o sytuacji, która poprzedzi wykonanie wyroku Bożego, apostoł Paweł ostrzegł: „Dzień Jehowy nadchodzi dokładnie tak, jak złodziej w nocy. Kiedy tylko będą mówić: ‚Pokój i bezpieczeństwo!’, wtedy natychmiast przyjdzie na nich nagła zagłada, tak jak dręczące boleści na niewiastę brzemienną, i na pewno nie ujdą” (1 Tesaloniczan 5:1-3). Nie wiadomo, co doprowadzi do obwołania „pokoju i bezpieczeństwa” — okaże się to w przyszłości. Jednak żadne ludzkie poczynania nie powstrzymają nadejścia dnia sądu Jehowy.

Wiara w prawdziwość tych proroctw powinna pobudzać nas do konkretnych działań. Jakich? Apostoł Piotr napisał: „Skoro to wszystko ma się w ten sposób rozpuścić, jakimiż ludźmi powinniście być wy w świętych postępkach i czynach zbożnego oddania, oczekując i mając wyraźnie w pamięci obecność dnia Jehowy!” (2 Piotra 3:11, 12). Możemy się jednak zastanawiać, czy naprawdę warto podejmować takie wysiłki. Na to pytanie odpowie następny artykuł.

[Przypisy]

[Napis na stronie 5]

Jezus powiedział, że tylko Bóg zna „dzień ów i godzinę”

[Ilustracja na stronie 4]

Izaak Newton

[Prawa własności]

© A. H. C./age fotostock

[Ilustracje na stronie 7]

Podany przez Jezusa „znak” jest widoczny od roku 1914

[Prawa własności]

© Heidi Bradner/​Panos Pictures

© Paul Smith/​Panos Pictures