1. Jakie Jehowa miał zamierzenie względem rodziny?

KIEDY Jehowa połączył węzłem małżeńskim Adama z Ewą, ten wyraził swą radość lirycznymi słowami, które stanowią najstarszy utrwalony na piśmie fragment poezji hebrajskiej (1 Mojżeszowa 2:22, 23). Jednakże Stwórcy nie chodziło tylko o sprawienie przyjemności swym ziemskim dzieciom. Pragnął, by małżeństwa i rodziny spełniały Jego wolę. Pierwszej parze ludzkiej polecił: „Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi!” (1 Mojżeszowa 1:28). Jakże doniosłe i wdzięczne było to zadanie! Gdyby Adam i Ewa całkowicie podporządkowali się woli Jehowy, mogliby wraz ze swym przyszłym potomstwem być naprawdę szczęśliwi.

2, 3. Co przysparza dzisiejszym rodzinom najwięcej szczęścia?

² Również dzisiejsze rodziny są najszczęśliwsze wtedy, gdy wspólnie spełniają wolę Bożą. Apostoł Paweł napisał: „Zbożne oddanie jest pożyteczne we wszystkim, ponieważ zawiera obietnicę życia teraźniejszego oraz tego, które ma nadejść” (1 Tymoteusza 4:8). Rodzina, która przejawia zbożne oddanie i kieruje się radami Jehowy zawartymi w Biblii, zaznaje szczęścia w „życiu teraźniejszym” (Psalm 1:1-3; 119:105; 2 Tymoteusza 3:16). Nawet jeśli tylko jeden z domowników  trzyma się Pisma Świętego, sytuacja przedstawia się lepiej niż tam, gdzie nie robi tego nikt.

³ W książce tej omówiono sporo zasad biblijnych przysparzających rodzinom szczęścia. Może zauważyłeś, iż o niektórych wspomniano wielokrotnie. Dlaczego? Ponieważ są to niezmienne prawdy wywierające dobroczynny wpływ na całą rodzinę i sprawdzające się w różnych dziedzinach życia. Kiedy rodzina usilnie się stara zgodnie z nimi postępować, nabiera przekonania, iż zbożne oddanie rzeczywiście „zawiera obietnicę życia teraźniejszego”. Przyjrzyjmy się jeszcze raz czterem ważnym zasadom.

4. Dlaczego panowanie nad sobą odgrywa w małżeństwie zasadniczą rolę?

⁴ Król Salomon oświadczył: „Człowiek nieopanowany [‛nie mogący powściągnąć swego ducha’, Wujek] jest jak miasto z rozwalonym murem” (Przypowieści 25:28; 29:11). Kto chce zaznawać szczęścia w małżeństwie, musi ‛powściągać swego ducha’, musi nad sobą panować. Uleganie szkodliwym emocjom, takim jak zapalczywy gniew lub niemoralne żądze, poczyni szkody, których naprawienie potrwa całe lata — jeśli w ogóle będzie możliwe.

5. Jak człowiek niedoskonały może rozwijać panowanie nad sobą i jakie przyniesie to korzyści?

⁵ Oczywiście żaden potomek Adama nie potrafi do końca utrzymać na wodzy swego niedoskonałego ciała (Rzymian 7:21, 22). Jednakże panowanie nad sobą należy do owoców ducha (Galatów 5:22, 23). Duch Boży pomoże nam więc rozwinąć ten przymiot, jeżeli prosimy o to w modlitwie, kierujemy się stosownymi radami biblijnymi oraz szukamy towarzystwa osób przejawiających panowanie nad sobą, a unikamy  tych, którym jest ono obce (Psalm 119:100, 101, 130; Przypowieści 13:20; 1 Piotra 4:7). Dzięki takiej postawie łatwiej nam będzie ‛uciekać od rozpusty’, nawet w chwili pokusy (1 Koryntian 6:18). Odrzucimy przemoc i nie uwikłamy się w alkoholizm lub go przezwyciężymy. Będziemy spokojniej reagować na prowokacje i nie sprzyjające okoliczności. Oby wszyscy — łącznie z dziećmi — nauczyli się pielęgnować ten ważny owoc ducha! (Psalm 119:1, 2).

6. (a) Jaką zasadę zwierzchnictwa ustanowił Bóg? (b) O czym musi pamiętać mężczyzna, jeśli pod jego przewodnictwem rodzina ma być szczęśliwa?

⁶ Druga ważna zasada dotyczy uznawania zwierzchnictwa. Paweł tak opisał obowiązujący porządek: „Chcę, byście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus, a głową niewiasty jest mężczyzna, a głową Chrystusa jest Bóg” (1 Koryntian 11:3). Oznacza to, że rodziną kieruje mąż, żona lojalnie go popiera, a dzieci są posłuszne rodzicom (Efezjan 5:22-25, 28-33; 6:1-4). Jednakże szczęście gości tylko tam, gdzie zwierzchnictwo jest sprawowane w należyty sposób. Bogobojni mężczyźni wiedzą, iż przewodzenie nie ma nic wspólnego z despotyzmem. Naśladują swoją Głowę — Jezusa. Chociaż miał on zostać ustanowiony „głową nad wszystkim”, „nie przyszedł po to, by mu usługiwano, lecz by usługiwać” (Efezjan 1:22; Mateusza 20:28). Podobnie chrześcijański mąż przewodzący rodzinie ma na względzie nie własne korzyści, lecz pomyślność żony i dzieci (1 Koryntian 13:4, 5).

7. Jakie zasady biblijne pomagają żonie wywiązywać się z roli, którą w rodzinie wyznaczył jej Bóg?

⁷ Z kolei oddana Bogu żona nie rywalizuje z mężem ani nie próbuje nad nim dominować. Chętnie go  popiera i z nim współpracuje. Biblia czasem wspomina, iż żona „należy” do męża — nie pozostawia zatem wątpliwości, że to on pełni funkcję głowy (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 20:3, NW). Wstępując w związek małżeński, kobieta zaczyna podlegać „prawu swego męża” (Rzymian 7:2). Jednocześnie, jak czytamy w Piśmie Świętym, jest „pomocnicą” i „uzupełnieniem” (Rodzaju 2:20, NW). Wykazuje przymioty i umiejętności, których brak mężowi, i służy mu potrzebnym wsparciem (Przypowieści 31:10-31). Poza tym Biblia nazywa żonę „towarzyszką”, współpracującą ramię w ramię ze swym partnerem (Malachiasza 2:14). Te zasady biblijne pomagają obojgu rozumieć wyznaczone im role oraz odnosić się do siebie z godnością i szacunkiem.

8, 9. Omów niektóre zasady ułatwiające wszystkim domownikom doskonalenie wymiany myśli.

⁸ Książka ta często kieruje uwagę na potrzebę wymiany myśli. Dlaczego? Ponieważ ludziom, którzy ze sobą rozmawiają i naprawdę słuchają siebie nawzajem, łatwiej jest zgodnie żyć. Jak wielokrotnie podkreślono, wymiana myśli odbywa się w dwie strony, czym przypomina ulicę dwukierunkową. Uczeń Jakub tak to wyraził: „Każdy człowiek ma być prędki do słuchania, powolny do mówienia” (Jakuba 1:19).

⁹ Poza tym musimy uważać, jak mówimy. Słowa nie przemyślane, napastliwe lub wyrażające bezwzględną krytykę nie mają nic wspólnego z rzeczową wymianą myśli (Przypowieści 15:1; 21:9; 29:11, 20). Nawet jeśli coś jest zgodne z prawdą, ale zostało wypowiedziane ostro, wyniośle czy oschle, wyrządzi zapewne więcej szkody niż pożytku. Nasza mowa powinna być ujmująca, „przyprawiona solą” (Kolosan 4:6). Słowa mają przypominać ‛złote jabłka na srebrnych  czaszach’ (Przypowieści 25:11). Rodziny, które uczą się należytej wymiany myśli, są na dobrej drodze do osiągnięcia szczęścia.

10. Jaki rodzaj miłości jest niezbędny w małżeństwie?

¹⁰ W niniejszej publikacji słowo „miłość” pojawia się wiele razy. Czy przypominasz sobie, jakiemu rodzajowi miłości poświęcono najwięcej uwagi? To prawda, że istotną rolę odgrywa w małżeństwie miłość romantyczna (po grecku éros) i że w udanym związku mąż i żona darzą się głębokim przywiązaniem i przyjaźnią (po grecku filía). Ale jeszcze większe znaczenie ma miłość wyrażona greckim słowem agápe. Taką miłość żywimy do Jehowy, Jezusa i bliźnich (Mateusza 22:37-39). Taką też miłość Jehowa okazuje rodzajowi ludzkiemu (Jana 3:16). Jakież to cudowne, że tym samym uczuciem możemy obdarzyć współmałżonka i dzieci! (1 Jana 4:19).

11. Na czym polega dobroczynny wpływ miłości na małżeństwo?

¹¹ W małżeństwie ta szlachetna miłość jest rzeczywiście „doskonałą więzią jedności” (Kolosan 3:14). Zespala partnerów i rodzi w każdym z nich pragnienie czynienia tego, co najlepsze dla współmałżonka i dzieci. Pomaga rodzinom wspólnymi siłami pokonywać trudności. Kiedy mąż i żona posuwają się w latach, pobudza ich do wspierania i doceniania siebie nawzajem. „Miłość (...) nie szuka własnych korzyści (...). Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, na wszystko ma nadzieję, wszystko przetrzymuje. Miłość nigdy nie zawodzi” (1 Koryntian 13:4-8).

12. Dlaczego miłość do Boga zacieśnia więzy małżeńskie?

¹² Szczególnie silna więź zespala męża i żonę, których oprócz miłości do siebie łączy nade wszystko miłość do Jehowy (Kaznodziei 4:9-12). Dlaczego?  Apostoł Jan napisał: „Miłość do Boga polega na tym, że przestrzegamy jego przykazań” (1 Jana 5:3). A zatem małżonkowie powinni uczyć dzieci zbożnego oddania nie tylko dlatego, że je mocno kochają, ale głównie z posłuszeństwa wobec nakazu Jehowy (5 Mojżeszowa 6:6, 7). Powinni wystrzegać się niemoralności nie tylko ze względu na łączące ich uczucie, lecz przede wszystkim z miłości do Jehowy, który ‛osądzi rozpustników i cudzołożników’ (Hebrajczyków 13:4). Nawet jeśli zachowanie jednego z partnerów przysparza poważnych kłopotów ich małżeństwu, miłość do Jehowy pobudzi drugą stronę do dalszego trzymania się zasad biblijnych. Jakże szczęśliwe są rodziny, w których wzajemna miłość jest umocniona miłością do Jehowy!

13. Jak stanowcze pragnienie spełniania woli Bożej pomaga koncentrować się na sprawach naprawdę ważnych?

¹³ Całe życie chrześcijanina koncentruje się wokół pełnienia woli Bożej (Psalm 143:10). Właśnie na  tym polega zbożne oddanie. Wykonywanie woli Bożej pomaga rodzinom skupiać się na sprawach naprawdę ważnych (Filipian 1:9, 10). Na przykład Jezus ostrzegł: „Przyszedłem (...) spowodować rozdźwięk między mężczyzną a jego ojcem, i córką a jej matką, i młodą małżonką a jej teściową. Doprawdy, nieprzyjaciółmi będą człowiekowi jego domownicy” (Mateusza 10:35, 36). Tak jak przepowiedział Jezus, wielu jego naśladowców było i jest prześladowanych przez własną rodzinę. Jakież to smutne i bolesne! Więzy rodzinne nie powinny się jednak okazać silniejsze niż miłość do Jehowy Boga i do Jezusa Chrystusa (Mateusza 10:37-39). Kiedy ktoś wytrwale znosi sprzeciw domowników, dobroczynne skutki zbożnego oddania mogą zmienić ich nastawienie (1 Koryntian 7:12-16; 1 Piotra 3:1, 2). Nawet gdyby tak się nie stało, zrezygnowanie pod naciskiem ze służenia Bogu nie przyniesie żadnych trwalszych korzyści.

14. Jak pragnienie wykonywania woli Bożej pomoże rodzicom działać w najlepszym interesie dzieci?

¹⁴ Pełnienie woli Bożej pomaga rodzicom podejmować właściwe decyzje. Na przykład w pewnych środowiskach traktuje się dzieci jak zabezpieczenie na starość. Oczywiście sędziwym rodzicom słusznie należy się opieka, niemniej nie powinni z tego powodu zachęcać dzieci do obrania materialistycznego stylu życia. Jeżeli uczą je bardziej cenić dobra materialne niż duchowe, w gruncie rzeczy wyrządzają im krzywdę (1 Tymoteusza 6:9).

15. Dlaczego Eunika, matka Tymoteusza, stanowi dla rodziców wyśmienity przykład spełniania woli Bożej?

¹⁵ Wyśmienity przykład pod tym względem dała Eunika, matka Tymoteusza, młodego przyjaciela Pawła (2 Tymoteusza 1:5). Chociaż miała niewierzącego męża, udało jej się razem z Lois, babką Tymoteusza,  wpoić synowi zbożne oddanie (2 Tymoteusza 3:14, 15). Kiedy osiągnął odpowiedni wiek, pozwoliła mu opuścić dom i wraz z Pawłem głosić o Królestwie na terenach oddalonych (Dzieje 16:1-5). Jakże musiała się cieszyć, że jej syn został przykładnym misjonarzem! Jego oddanie dla Boga dobrze świadczyło o szkoleniu, jakie otrzymał w młodym wieku. I chociaż Eunika mogła tęsknić za Tymoteuszem, wieści o jego wiernej służbie z pewnością sprawiały jej satysfakcję i radość (Filipian 2:19, 20).

16. Jak Jezus okazał synowską troskę, co jednak było dla niego najważniejsze?

¹⁶ Jezus wychowywał się w bogobojnej rodzinie i jako człowiek dorosły okazał synowską troskę o matkę (Łukasza 2:51, 52; Jana 19:26). Jednakże najważniejsze było dla niego spełnianie woli Bożej, dzięki czemu przed ludźmi otworzyły się widoki na życie wieczne. Stało się to możliwe, gdyż złożył na okup za grzeszną ludzkość swe doskonałe człowiecze życie (Marka 10:45; Jana 5:28, 29).

17. Jakie zachwycające perspektywy mają dzięki wierności Jezusa ludzie wykonujący wolę Bożą?

¹⁷ Potem Jehowa wskrzesił Jezusa do życia w niebie, obdarzył go wielką władzą i w końcu wprowadził na tron w niebiańskim Królestwie (Mateusza 28:18; Rzymian 14:9; Objawienie 11:15). Dzięki ofierze Jezusa do panowania w tym Królestwie zostali też wybrani niektórzy spośród ludzi. Inni ludzie o prawych sercach mają widoki na doskonałe życie na ziemi, która powróci do rajskiego stanu (Objawienie 5:9, 10; 14:1, 4; 21:3-5; 22:1-4). Dzielenie się z bliźnimi tą zachwycającą dobrą nowiną należy do największych dostępnych dziś przywilejów (Mateusza 24:14).

18. Jakie przypomnienie i jaką zachętę skierowano do rodzin oraz do osób samotnych?

 ¹⁸ Jak na to wskazał apostoł Paweł, przejawianie zbożnego oddania zawiera obietnicę skorzystania z tych błogosławieństw w życiu, „które ma nadejść”. Jest to niewątpliwie najlepszy sposób na osiągnięcie szczęścia! Pamiętaj, iż „świat przemija i tak jest z jego pragnieniem, ale kto wykonuje wolę Boga, ten pozostaje na wieki” (1 Jana 2:17). Dlatego czy jesteś dzieckiem, czy ojcem lub matką, mężem czy żoną, osobą samotnie wychowującą dzieci czy bezdzietną, usilnie staraj się pełnić wolę Bożą. Nawet w obliczu presji albo szczególnych trudności nie zapominaj, że służysz żywemu Bogu. Oby więc twoje postępowanie radowało Jehowę! (Przypowieści 27:11). Oby już dziś zapewniło ci szczęście, a w nowym świecie, który ma nadejść — życie wieczne!