Psalmet 142:1-7
Maskil.* Psalm i Davidit kur ishte në shpellë.+ Lutje.
142 Me zërin tim, Jehovait i thërras për ndihmë.+
Me zërin tim, Jehovait i përgjërohem për pëlqimin e tij.
2 Gjithë shqetësimin tim atij ia zbraz,e brengat e zemrës i tregoj.+
3 Kur zemra më mpaket,* ty të përgjërohem.
Atëherë ti i mban sytë e tu vigjilues mbi hapat e mi,+sepse në shtegun ku vë këmbët,armiqtë fshehin gracka për të më zënë.
4 Hidhi sytë në të djathtën time e shiko,shiko që askush s’ma qan hallin.*+
S’kam vend ku t’ia mbath;+askush nuk merakoset për mua.
5 O Jehova, ty të thërras për ndihmë,ty të them: «Ti je streha ime!+
Veç ty të kam* në jetë!»
6 Vërja veshin thirrjes sime për ndihmë,sepse jam katandisur si mos më keq.
Më çliro nga duart e atyre që më përndjekin,+sepse janë më të fortë se unë.
7 Nxirrmë nga kjo birucë e errët,që emrin tënd të përlëvdoj.
E kur të shohin sa zemërmirë je treguar me mua,të drejtët do të mblidhen rreth meje.
Shënimet
^ Shih Fjalorthin.
^ Ose «Kur më shterojnë fuqitë».
^ Fjalë për fjalë «s’më përfill».
^ Fjalë për fjalë «Pjesa ime».
