MAYIS 1963’te tüm Batı Cava’da Çinlilere karşı ayaklanmalar patlak verdi. O sırada kamyon taşımacılığı işiyle uğraşıyorduk; olaylardan en kötü etkilenen yer, ailemizin yaşadığı Sukabumi kentiydi. Aralarında komşularımızın da olduğu gözü dönmüş yüzlerce kişi birden evimize girdi. Kalabalık, eşyalarımızı paramparça edip yağmalarken birbirimize sokulmuş korkuyla olanları izliyorduk.

Bu gözü dönmüş kalabalık gittikten sonra, diğer komşularımız bizi teselli etmeye geldi. Babam onlarla birlikte oturma odasında yere oturdu. Talan edilmiş eşyalarımızın arasından Sunda dilindeki büyük Kutsal Kitabını buldu. Kitabı açtı ve komşularımıza bu sıkıntıların yaşanacağının önceden bildirildiğini anlattı. Daha sonra onlara Krallıkla ilgili ümidimizi açıkladı.

Babam hiçbir zaman yeryüzünde hazineler biriktirmeye önem vermedi. Bize sık sık şunu söylerdi: “Her zaman ruhi şeylere öncelik vermeliyiz.” Onun gayreti sayesinde annem, beş kardeşim, ben, 90 yaşındaki büyükbabam, birçok akrabamız ve komşumuz hakikati kabul ettik.