Yasak altındaki uzun yıllar boyunca Endonezya’daki kardeşler sağgörülü davranarak İsa’nın “Yılanlar gibi temkinli, güvercinler gibi saf olun” öğüdünü uyguladılar (Mat. 10:16). Fakat yasaktan sonra birçok kardeşin  Tanrı’nın sözünü nasıl “cesaretle” duyuracağını öğrenmesi gerekiyordu (Elçi. 4:31).

Örneğin bazı kardeşler iyi haberi evden eve duyurmak konusunda tereddüt ettiğinden tekrar ziyaretlere ve Kutsal Kitap tetkiklerine daha çok ağırlık vermişti. Başkaları Müslümanlarla konuşmaktan çekiniyordu. Birçokları kendisini Yehova’nın Şahidi olarak değil, Hıristiyan olarak tanıtıyordu ve Endonezya dilindeki Yeni Dünya Çevirisi yerine Hıristiyan Âlemine ait Kutsal Kitap çevirilerini kullanıyordu. * Başkaları da Kutsal Kitaba dayalı yayınları dağıtmaktan çekiniyordu.

Bu alışkanlıklardan bazıları yasak döneminin ürünüydü. Bazı alışkanlıklar da yerel kültürden, yani insanların yüzleşmek yerine uzlaşmayı, açıklık yerine gizliliği tercih etmesinden kaynaklanıyordu. Kardeşlere bu konuda nasıl yardım edilebilirdi?

Yehova, ruhen olgun kardeşlerin nazikçe verdiği öğütler aracılığıyla yardım sağladı (Efes. 4:11-13). Örneğin 2010 yılında Yönetim Kurulu üyesi Stephen Lett ülkeyi ziyaret etti. Birader kardeşleri, Yeni Dünya Çevirisi’ni hizmette çekinmeden kullanarak Tanrı’nın ismini yüceltmeye teşvik etti. Görevli vaiz Misja Beerens şöyle diyor: “Lett biraderin konuşması birçok müjdeciyi derinden etkiledi. Kendilerini Yehova’nın Şahidi olarak tanıtıp Tanrı’nın Sözünü cesaretle savunmanın gereğini fark ettiler.”

Endonezya’daki Müslümanlar, Yehova’nın Şahitlerini genellikle Hıristiyan Âlemiyle bağdaştırdığı için, bu ülkede çıkan Krallık Hizmetimiz şu yönlendirmeyi  içeriyordu: “Sohbetinizin başında kendinizi Yehova’nın Şahidi olarak açıkça tanıtmak genellikle en iyi yöntemdir. . . . . Yehova’yı temsil etmekten gurur duyuyoruz. O’nun ismini ve amacını sahamızda bildirmek istiyoruz.” Endonezya bürosunda hizmet eden Shinsuke Kawamoto şunları anlatıyor: “Doğrudan fakat temkinli bir yaklaşım güzel sonuçlar doğuruyor. Birçok Müslüman, Yehova’nın Şahitlerini merak ediyor. Bizim neden farklı olduğumuzu öğrenmek istiyorlar. Bu sayede onlara iyi bir şahitlikte bulunabiliyoruz.”

Müjdeciler daha çok Gözcü Kulesi ve Uyanış! dergisi dağıtmaya da teşvik edildi. Temsil Heyeti koordinatörü olan Lothar Mihank şöyle diyor: “İnsanların bizi tanıması için dergilerimizi okumaları gerekir. Dergiler insanların yüreğini hazırlıyor ve hakikati kabul etmelerini kolaylaştırıyor. Dergilerimizi ne kadar çok verirsek, o kadar çok insana Yehova’yı tanıma fırsatı sunmuş oluruz.”

2013 yılında Endonezya bürosu Yönetim Kurulunun onayladığı şu iki yeni duyuru yöntemini uygulamaya başladı: büyük şehir merkezlerinde özel şahitlik ve halka açık yerlerde cemaatçe yapılan şahitlik. Bu heyecanlı gelişmeler Endonezya’da daha çok kişinin iyi haberi duymasını sağladı.

Büyük şehir merkezlerinde özel şahitlik için kullanılan ilk masa Batı Cakarta’da elektronik eşya satılan büyük bir alışveriş merkezine kuruldu. Daha sonra diğer cemaatler de kendi sahalarında bu masaları ve yayın arabalarını kullanmaya başladı. Bir yılın sonunda Endonezya’daki bütün şehirlerde şahitlik amacıyla  400’den fazla masa ve yayın arabası kullanılıyordu. Bu sayede neler başarıldı?

Cakarta’da ihtiyar olarak hizmet eden Yusak Uniplaita şunları anlatıyor: “Halka açık yerlerde şahitlik faaliyetine başlamadan önce cemaatimiz ayda 1.200 dergi sipariş ediyordu. Altı ay sonra ayda 6.000 dergi sipariş etmeye başladık. Şimdi ise ayda 8.000 dergi sipariş ediyoruz. Ayrıca çok sayıda kitap ve kitapçık veriyoruz.” Kuzey Sumatra’nın Medan kentinde öncülerden oluşan küçük bir grup üç ayrı yerde yayın arabalarıyla şahitlik etmeye başladı. İlk ay, 115 kitap ve yaklaşık 1.800 dergi verdiler. İki ay sonra, yaklaşık 60 öncü 7 farklı yerde, 1.200’den fazla kitap ve 12.400’ün üzerinde dergi verdi. Görevli vaiz Jesse Clark şöyle diyor: “Bu yeni duyuru yöntemleri kardeşleri heyecanlandırıyor ve Endonezya’daki potansiyeli gözler önüne seriyor. Halka açık yerlerde şahitlik gerçekten de çok etkili oldu!”

Endonezya, dünyada dil çeşitliliğinin en fazla olduğu bölgelerden birinde bulunmaktadır. * Nüfusun çoğu ortak dil olan Endonezya dilini konuşsa da birçok insan yerel bir etnik dil, yani yüreğine hitap eden dili de konuşuyor.

2012’de Büro, farklı dillerin konuşulduğu bu sahanın ihtiyaçlarını belirlemeye karar verdi. Tom Van Leemputten şöyle diyor: “Yayınlarımızı yaklaşık 120 milyon insanın konuştuğu 12 yerel dile tercüme etmeye başladık. Cavalı tercümanlarımız Cava diline çevrilmiş ilk broşürü gördüğünde sevinçten gözyaşlarına boğuldu. Sonunda ruhi gıdayı kendi dillerinde alabileceklerdi.”

 Bununla birlikte insanların çoğunlukla yerel diller konuştuğu bölgelerde bile birçok cemaat, ibadetlerini Endonezya dilinde düzenlemeye devam ediyordu. Lothar Mihank şunları anlatıyor: “2013 yılında karım Carmen’le birlikte Kuzey Sumatra’nın Nias Adası’nda düzenlenen iki günlük çevre ibadetine katıldık. İbadete katılan 400 kişinin çoğu Nias dili konuşuyordu fakat yapılan tüm konuşmalar Endonezya dilindeydi. Konuşmacılarla görüştükten sonra dinleyicilere ertesi günün programının Nias dilinde sunulacağını duyurduk. İkinci gün 600’den fazla kişi salonu tıka basa doldurdu.” Carmen şunları ekliyor: “Konuşmaların Endonezya dilinde yapıldığı bir önceki güne göre, dinleyicilerin Nias dilindeki programı daha dikkatle dinledikleri belliydi.  Kutsal Kitap mesajını kendi dillerinde işittikleri ve tam olarak anladıkları için çok mutluydular.”

Endonezya’daki işitme engelli insanlar da artık hakikati kendi dillerinde öğrenebiliyor. 2010’dan beri Endonezya İşaret Dili tercüme ekipleri 7 kitapçık ve 8 broşürü bu işaret diline çevirdiler. Ayrıca Büro, 24 işaret dili kursu düzenleyerek bu sahayı destekleyen 750’den fazla kardeşe eğitim verdi. Günümüzde işaret dili konuşan 23 cemaat ve grup Endonezya’da yaşayan tahminen 3 milyon işitme engelli insana ruhi yardım ve teselli sağlıyor.

Şu anda Tercüme Departmanında 37 tercüme ekibi var. Tüm Endonezya’da 19 farklı yerde 117 tercüman ve onları destekleyen 50 kardeş hizmet ediyor.