Самуилниң 2-язмиси 13:1—39
13 Андин кейин мундақ иш йүз бәрди. Давутниң оғли Абсаламниң интайин чирайлиқ қериндиши болди, униң исми Тамар. Уни Давутниң оғли Амнон яхши көрүп қалди.
2 Амнон уни шунчилик яхши көрдики, һәтта сиңлиси Тамар түпәйли ағриқ болуп қалди. Чүнки у иппәтлик қиз болғанлиқтин, Амнон үчүн униң билән йеқинлишиш мүмкин әмәс еди.
3 Амнонниң Давутниң акиси Шаммаһниң оғли Йонадаб исимлиқ ағиниси бар еди. Бу Йонадаб бәк қув киши болған.
4 У Амнонға: «Немә үчүн сән, шаһзадә, күндин күнгә оруқлап кетиватисән? Маңа сириңни ечип бәрмәмсән?»— дәп соал қойди. Амнон униңға җававән: «Мән иним Абсаламниң сиңлиси Тамарға көйүп қалдим»,— деди.
5 Шу чағда Йонадаб униңға: «Орун тутуп ятқин. Шу чағда атаң сени йоқлап келиду. Шу вақитта униңдин: “Сиңлим Тамар келип, маңа өз қолидин нан бәрседи. У көзүм алдида таам тәйярлап, өз қоли билән маңа йегүзсә”, дәп өтүнгин»,— дегән мәслиһәтни бәрди.
6 Амнон йетип, ағриқ болувалди. Атиси падиша уни йоқлап кәлгәндә, Амнон униңға: «Сиңлим Тамар келип, көз алдимда икки чәлпәкни пиширип, қолидин маңа йегүзседи»,— дәп илтимас қилди.
7 Шуниң билән Давут Тамарға мундақ ейтқузди: «Амнон акаңниң өйигә берип, униңға тамақ тәйярлап бәргин».
8 Тамар акиси Амнонниң өйигә барди. У ятқан екән. Қиз хемир жуғирип, униңдин акисиниң көзичә чәлпәк пиширип бәрди.
9 У тавидин чиқирип, униң алдида нанларни қойди, лекин Амнон йемиди. У йенидики барлиқ кишиләрниң чиқип кетишини буйриди һәм чакарлири чиқип кәтти.
10 Шу вақитта Амнон Тамарға: «Маңа тамақни ятақ бөлмәмгә әкирип бәргин. Мән сениң қолуңдин йәймән»,— деди. Тамар тәйярлиған чәлпәклирини акиси Амнонниң ятиғиға әкирди.
11 Амма у униңға йегүзүшкә йеқинлашқанда, Амнон униңға: «Қериндишим мениң, мән билән ятқина!»— деди.
12 Тамар җававән: «Ака, маңа тәгмигинә, чүнки бундақ иш Исраилда қилинмайду, әқилсизлиқ қилмиғина!
13 Мән шәрмәндичилигим билән қәйәргә баримән? Сән өзәңму Исраилдики ахмақларниң бирси болуп қалисән. Униңдин көрә падиша билән сөзләшкин, тайлиқ, у мени саңа бериштин баш тартмайду»,— дәп ялвурди.
14 Лекин у униң сөзлирини тиңшиғуси кәлмиди. У уни зорлап, номусиға тегип биргә ятти.
15 Андин Амнон уни наһайити зор нәпрәт билән өч көрүп кәтти. Һәтта бу нәпрәт униң уни халиған хаһишидин ешип чүшти. Шуниң билән Амнон униңға: «Тур, көзүмдин йоқал!»— деди.
16 Бирақ Тамар җававән: «Яқ, мени қоғлап чиқиришиң мениң билән қилған зорлуғиңдинму ошуғирақ яманлиқ!»— деди униңға. Лекин Амнон униң гепини тиңшимиди.
17 У өзиниң бир чакарини чақиривелип, униңға: «Монуни мениңдин қоғлап чиқирип, кәйнидин ишикни тақа!»— буйруқ бәрди.
18 Тамарда рәңму-рәң тон кийим кийилгән еди, чүнки мошундақ ташқи кийимләрни падишаниң қизлири иппәтлик вақтида кийәтти. Амнонниң чакари уни чиқирип, кәйнидин ишикни йепивалди.
19 Тамар бешиға күл чечип, өзидики рәңму-рәң тонни жиртип, бешини қоллири билән тутуп маңди вә һөкүрәп жиғлиди.
20 Униң акиси Абсалам униңға: «Акаң Амнон бу ишни қилдиму? Лекин, сиңлим, һазирчә теч тур, чүнки бу сениң акаңдур. Бу вақиәни көңлүңгә йеқин алма»,— дәп нәсиһәт қилди. Шундақ қилип, Тамар акиси Абсаламниң өйидә әргә тәгмәй қеп қалди.
21 Давут падиша ушбу вақиә тоғрилиқ аңлап, бәк нәпрәтләнди.
22 Абсалам болса Амнонға йә яхши, йә яман параң қилмиди, чүнки у Амнонни сиңлиси Тамар үчүн интайин өч көрүп кәтти.
23 Икки жил өткәндин кейин, Әпрайим йеридә болған Баал-Гасорда Абсалам қой қирқишни өткүзүватқанда, у падишаниң барлиқ оғуллирини зияпәткә чақирди.
24 Шуниң билән Абсалам Давутқа келип: «Мана, сизниң қулуңиз қойлирини қирқитиватиду, падиша. Сизму өз чакарлириңиз билән қулуңизниң зияпитигә келиң»,— деди.
25 Падиша Абсаламға җававән: «Яқ, оғлум, биз һәммимиз саңа еғирчилиқ салмасқа бармаймиз»,— деди. Лекин у униңдин җан-дили билән өтүнди, бирақ падиша унимай, бәлки уни бәрикәтлиди.
26 Шу чағда Абсалам униңдин: «Әгәр сиз бармисиңиз, әң болмиғанда биз билән акам Амнон барсун»,— дәп илтимас қилди. Падиша униңдин: «Немишкә у бериши керәк?»— дәп сориди.
27 Лекин Абсалам өтүнүп турувалди, шуниң билән падиша Амнонни вә қалған барлиқ оғуллирини қоюп бәрди.
28 Шу арилиқта Абсалам өз чакарлириға мундақ әмир қилди: «Беқиңлар, Амнонниң қәлби шараптин таза хошал болғанда, мән силәргә уни өлтүрүветишни буйримән. Шу чағда қорқмаңлар, чүнки мән силәргә буйриватимәнғу. Ғәйрәтлик вә батур болуңлар!»
29 Шундақларчә Абсаламниң жигитлири у буйриғандәк Амнон билән иш қилди. Шу чағда падишаниң қалған оғуллири сәкрәп туруп, өз ешәклиригә олтиришип, қечип кәтти.
30 Улар техи йолда болғанда, Давутқа Абсаламниң барлиқ падиша оғуллирини қиривәткини вә улардин бирсиму тирик қалмиғини һәққидә хәвәр йетип кәлди.
31 Падиша орнидин туруп, кийимлирини жиртип, йәргә ятти. Униң йенида турған барлиғи шундақла кийимлирини жиртивәтти.
32 Бирақ буниңдин кейин Давутниң Шаммаһ акисиниң оғли Йонадаб униңға: «Тәхсирим мениң ойлимисун, Абсалам барлиқ жигитләрни өлтүривәтти дәп. Сәвәви, ялғуз Амнон өлди, чүнки бу ой униң нийитидә сиңлиси Тамарни зорлуқ қилған күндин башлап, Абсаламда бар еди.
33 Демәк, тәхсирим падиша, жүригиңиздә барлиқ оғуллириңиз өлди дегәнни тутмаң, чүнки пәқәт Амнонла өлди»,— деди.
34 Абсалам болса қечип кәтти. Күзәттә турған чакар қариведи: мана, көпчилик халайиқ тағниң бағрида өтүп кетип бариду.
35 Шунда Йонадаб падишаға: «Мана, қулиңиз ейтқандәк, падишаниң оғуллири келиватиду»,— деди.
36 У сөзләшни тохтатқанда, падишаниң оғуллири киришип, бәк қаттиқ жиғлишип кәтти һәм уларға қошулуп, падиша вә униң барлиқ чакарлири бәк зор жиға-зерә көтәрди.
37 Абсалам қечип, Гишурниң падишаси Аммиһудниң оғли Талмайға барди. Давут барлиқ күнлиридә оғли һәққидә жиғлиди.
38 Абсалам қечип, Гишурға берип, шу йәрдә үч жил болди.
39 Давут Абсаламни қоғлап издимиди, чүнки у Амнонниң өлүмидин кейин тәсәлли тапқан еди.
