Самуилниң 2-язмиси 7:1—29
7 Падиша өз өйидә яшиғанда, Йәһва униңға һәммә тәрәптин, барлиқ дүшмәнлиридин арам бәрди.
2 Шу чағда падиша Натан пәйғәмбәргә: «Мана қариғина, мән есил қариғайлиқ өйдә яшаватимән, һәқ Худаниң сандуғи болса, чедирда турмақта»,— деди.
3 Натан падишаға: «Қәлбиңдики барлиқ нәрсини қилғин, чүнки Йәһва сениң биләндур»,— дәп илһамландурди.
4 Шу кечила Йәһваниң сөзи Натанға болди:
5 «Берип қулум Давутқа ейт: “Йәһва мундақ дәйду: “Сән Маңа өй селишни халаватамсән?
6 Лекин Мән Исраил оғуллирини Мисирдин ачиққандин башлап мошу күнгичә чедирда, кәпидә, яшап кәлдим.
7 Қәйәрдиму Мән Исраил оғуллири билән болмай, хәлқимни, Исраилни, бақидиған қәбилиниң бирсигә: “Силәр немишкә Маңа есил қариғайдин өй ясимайсиләр?”— дедимму?””
8 Шуңа Мениң бәндәм Давутқа мундақ дегин: “Әскәрләрниң Сәрдари Йәһва: “Мән сени кәпидин, қойлардин Мениң хәлқим Исраилниң һөкүмдари болушқа алдим.
9 Һәм сениң билән, қәйәргә сән бармисаң, һәр йәрдә болдум. Барлиқ дүшмәнлириңни қирип, сениң исмиңни йәрдики мәшһурларниң исмидәк бүйүк қилдим.
10 Шуниңдәкла хәлқим Исраилға йәр берип, уни олтарғуздим. У өз йеридә истиқамәт қиливатиду һәм әнди униңдин кәтмәйду вә зулумлар авалқидәк уни қисимға алмайду.
11 Мән хәлқим Исраил үстидин һакимларни қойған күндин башлап, дүшмәнләр әдигән еди. Әнди мән саңа барлиқ дүшмәнлириңдин арам беримән.
Һәм шуни Йәһва саңа җакалайдуки, Йәһва саңа өйүңни ясап бериду.
12 Сениң күнлириң пүткәндә һәм сән атилириң билән биллә ятқанда, сениң ичиңдин чиққан оғлуңни қоюп, падишалиғиңни мәңгүгә мустәһкәмләймән.
13 У Мениң исмимға өй салиду вә Мән униң падишалиғиниң тәхтини тәстиқләймән.
14 Мән униң Атиси болумән, у Мениң оғлум болиду. Әгәр у қилмиш ясиса, Мән уни адимий һасатаяқ һәм инсан оғуллириниң урушлири билән җазалаймән.
15 Мениң шәпқитим униңдин чекинмәйду, чүнки Мән йүзүмдин нери қилиш үчүн, шәпқитимни Саулдин тартивалған едим.
16 Сениң өйүң мәккәм вә падишалиғиң алдиңда әбәдий болуп, тәхтиң әбәт мустәһкәм болиду!””»
17 Барлиқ ушбу сөзләрни вә көргән вәһийни Натан топ-тоғра Давутқа ейтип бәрди.
18 Андин Давут падиша Йәһваниң алдиға келип, һис-туйғулирини Униң алдида төкти: «Ким мән, Йәһва Худа, Пәрвәрдигарим, Сән өйүмни вә мени шундақ егиз көтиришкә?
19 Бирақ буму Сениң көзүңдә, Йәһва Худайим, Пәрвәрдигарим, аз көрүнүпту, һәтта Сән қулуңниң өйи һәққидә келәчәкни ечиватисән. Бу, Йәһва Худайим, Тәңрим, адәмләр үчүн қанун болиду!
20 Йәнә немини Давут Саңа ейталайду? Сән қулуң һәққидә, Йәһва Худайим, һәммини билисән.
21 Сөзүң түпәйлидин вә жүригиңниң ирадисидин буларни бәндәңгә ечип, улуқ нәрсиләрни иҗат қиливатисән.
22 Шуңлашқа Сән Йәһва Рәббим, улуқтур, чүнки Саңа охшаш һечким йоқ вә Сениңдин башқа, биз қулақлиримиз билән аңлиған нәрсиләрни қилалиған, Худа йоқтур!
23 Һәм йәрдә Сениң хәлқиң Исраилға охшайдиған қандақ хәлиқ бар? Униңға Худа келип, Өзигә хәлиқ қилиш үчүн, төләм берип сетивалған вә Өзигә исим қилиш үчүн, униң алдида бүйүк вә қорқунучлуқ мөҗүзиләрни ясап, хәлқиниң алдидин хәлиқләрни һәм уларниң худалирини йоқ қилип, Өзигә Мисирдин хәлиқни ким ачиққан?
24 Шундақ қилип, Сән хәлқиң Исраилни Өзәңгә мәңгү хәлиқ қилиш үчүн, уни мустәһкәмлидиң вә Сән, Йәһва, уларниң Илаһи болдиң.
25 Демәкчим, Йәһва Худа, Сән қулуң һәққидә вә униң өйи һәққидә ейтқан гәплириңни тәстиқлигинә.
26 Сениң исмиңни әбәттин-әбәт жуқури көтәрсун мундақ дәп: “Йәһва, қошунларниң Сәрдари, Исраилниң Худаси, қулуң Давутниң өйи Сениң алдиңда мустәһкәм болсун!”
27 Сән Йәһва, қошунлар Сәрдари, Исраилниң Илаһи, бәндәңгә ечип бәргәнликтин: “Мән өйүңни ясап беримән!”— дедиң, шуңлашқа Сениң қулуң пүткүл жүриги билән Саңа дуа қиливатиду.
28 Йәһварим, Сән Илаһ вә Сениң сөзлириң һәқтур һәм Сән алдин-ала қулуңға бу яхшилиқ һәққидә ейтип бериватисән.
29 Демәк, Өз қулуңниң өйини бәрикәтләшкә илтипат қилғина. Униң өйи Сениң йүзүңниң алдида мәңгү болсунчу, чүнки Сән, Йәһва Худайим, алдин-ала ейтқан сөзүң бойичә хизмәтчиңниң өйи әбәдий бәрикәтлиниду!»
