ქრისტექ დომჩინეს, უქადაგათ შხვეფს.

ჩხანა დღას დო, ტვერამ შარას,

ქრისტე ირ კოცს უქადაგუდ.

უჸორდ ღორონთიშ შხურ დო უძახუდ.

გორუნდ ხალხის

გოთანაშე აკოსერაშა.

ჸუდე-ჸუდე, ქუჩა-ქუჩა,

არძას ურაგადუთ, ნამდა

მალას მისპუ არძანერ გაჭირება.

დრო მეფურინუნს, ჩქი ბგორუნთ ხალხის

მილიონეფიშ სიცოცხლეშ,

გინოსკილადას ვოცადუთ.

ჸოროფა მიღნა დო კინ ვაკითხანთ,

მოკონა გურს ელუკინათ

დო იმენდ მებჩათ.

ბგორუნთ ხალხის ჩქი ირდიხას,

მუჟამს ბძირუნთ ჯგირ გურიშ კოცს

ხიოლ მიღნა, ვაგრძელენთ მსახურებას.