Գործեր 2:1-47

2  Այն օրը, երբ Պենտեկոստեի+ տոնը դեռ ընթացքի մեջ էր, բոլորը միասին մեկտեղ էին,  և հանկարծ երկնքից աղմուկ լսվեց՝ սաստիկ հողմի ձայնի նման, և ամբողջ տունը, որտեղ նրանք նստած էին, ձայնից դղրդաց+։  Եվ նրանց ասես կրակե լեզուներ+ երևացին, ու դրանք բաժանվեցին, և նրանցից յուրաքանչյուրի վրա մի լեզու իջավ։  Բոլորը սուրբ ոգով լցվեցին+ ու սկսեցին տարբեր լեզուներով խոսել+, ինչպես ոգին նրանց խոսել էր տալիս։  Այդ ժամանակ Երուսաղեմում աստվածավախ+ հրեաներ կային+՝ երկնքի տակ եղող բոլոր երկրներից։  Երբ այս ձայնը լսվեց, մի բազմություն հավաքվեց, և բոլորը շփոթության մեջ ընկան, որովհետև ամեն մեկը լսում էր, թե իր մայրենի լեզվով ինչպես էին նրանք խոսում։  Նրանք հիանում էին ու զարմանում՝ ասելով. «Չէ՞ որ սրանք բոլորը, որ խոսում են, գալիլեացիներ են+։  Ինչպե՞ս է, որ մեզանից ամեն մեկը լսում է իր իսկ մայրենի լեզուն։  Պարթևներ, մարեր+, էլամացիներ+, նաև նրանք, որ բնակվում են Միջագետքում, Հրեաստանում+, Կապադովկիայում+, Պոնտոսում+, Ասիայում*+, 10  Փռյուգիայում+, Պամփյուլիայում+, Եգիպտոսում, Լիբիայի կողմերում, որ Կյուրենիայի մոտ է, Հռոմից եկած թե՛ հրեաներ, թե՛ նորահավատներ*+, 11  կրետացիներ+ և արաբիացիներ+. լսում ենք, որ նրանք մեր լեզուներով Աստծու մեծամեծ բաների մասին են խոսում»։ 12  Այո՛, նրանք բոլորը ապշահար և շփոթված հարցնում էին իրար. «Սա ի՞նչ է նշանակում»։ 13  Ուրիշներն էլ նրանց ծաղրում էին ու ասում. «Քաղցր գինով հարբած են»+։ 14  Բայց Պետրոսը տասնմեկ+ առաքյալների հետ միասին վեր կացավ բարձրաձայն խոսեց նրանց հետ. «Ո՛վ հրեաստանցիներ և դուք բոլորդ, Երուսաղեմի՛ բնակիչներ+, թող սա ձեզ հայտնի լինի, և ակա՛նջ դրեք իմ խոսքերին։ 15  Այս մարդիկ ամենևին էլ հարբած չեն+, ինչպես դուք եք կարծում, որովհետև օրվա երրորդ ժամն* է։ 16  Այլ սա այն է, որ ասվեց Հովել մարգարեի միջոցով. 17  «Վերջին օրերում,– ասում է Աստված,– ես իմ ոգուց կթափեմ+ ամեն տեսակ մարմնի վրա, և ձեր որդիներն ու աղջիկները կմարգարեանան, ձեր երիտասարդները տեսիլքներ կտեսնեն, իսկ ձեր ծերերը՝ երազներ+։ 18  Այդ օրերին իմ ոգուց կթափեմ նույնիսկ իմ ծառաների ու աղախինների վրա, և նրանք կմարգարեանան+։ 19  Ես նախանշաններ կտամ վերը՝ երկնքում, և հրաշքներ՝ վարը՝ երկրի վրա, արյուն, կրակ ու ծխի մառախուղ+։ 20  Նախքան Եհովայի մեծ ու փառահեղ օրվա գալը+ արևը+ խավարի կվերածվի, իսկ լուսինը՝ արյան։ 21  Բայց ամեն ոք, ով կանչում է Եհովայի անունը, կփրկվի»+։ 22  Ո՛վ իսրայելացի մարդիկ, լսեցե՛ք այս խոսքերը. Հիսուս նազովրեցուն+, որին Աստված ձեզ հայտնապես ներկայացրեց զորավոր գործերի+, հրաշքների ու նշանների միջոցով (որոնք Աստված նրա միջոցով կատարեց ձեր մեջ+, ինչպես դուք ինքներդ էլ գիտեք), 23  այս մարդուն, որը մատնվեց Աստծու որոշմամբ ու կանխագիտությամբ+, դուք ցցին գամեցիք ու սպանեցիք անօրենների ձեռքով+։ 24  Բայց Աստված հարություն տվեց+ նրան՝ արձակելով մահվան կապանքներից+, որովհետև անհնար էր, որ մահը պահեր նրան իր ճիրաններում+։ 25  Դավիթը նրա մասին ասում է. «Ես միշտ Եհովային տեսնում էի իմ առաջ, քանի որ նա իմ աջ կողմում է, որպեսզի ես երբեք չսասանվեմ+։ 26  Դրա համար իմ սիրտն ուրախացավ, և լեզուս ցնծաց։ Եվ մարմինս էլ կապրի հույսով+, 27  որովհետև դու իմ հոգին չես թողնի գերեզմանում*, ոչ էլ թույլ կտաս, որ քեզ նվիրվածը ապականություն տեսնի+։ 28  Դու ինձ կյանքի ճանապարհներն իմացրիր, քո երեսի առաջ դու ինձ ուրախությամբ կլցնես»+։ 29  Եղբայրնե՛ր, Դավիթ նահապետի մասին կարելի է վստահորեն ասել ձեզ, որ նա և՛ մեռավ+, և՛ թաղվեց, և որ նրա գերեզմանն էլ մինչև այսօր այստեղ է։ 30  Եվ քանի որ նա մարգարե էր և գիտեր, որ Աստված երդում էր տվել, որ նրա երանքի պտղից մեկին պիտի նստեցնի իր գահին+, 31  նա նախապես տեսավ ու խոսեց Քրիստոսի հարության մասին, որ Աստված նրան չթողեց գերեզմանում*, ու նրա մարմինը ապականություն չտեսավ+։ 32  Այս Հիսուսին Աստված հարություն տվեց, ինչի վկաներն+ ենք բոլորս։ 33  Այսպիսով՝ նա բարձրացավ Աստծու աջ կողմը+ և Հոր կողմից ստացավ խոստացված սուրբ ոգին+ ու թափեց այն, ինչը դուք տեսնում ու լսում եք։ 34  Դավիթը չէր, որ վեր ելավ երկինք+, բայց նա ինքն է ասում. «Եհովան ասաց իմ Տիրոջը. «Նստի՛ր իմ աջ կողմը+, 35  մինչև քո թշնամիներին ոտքերիդ համար պատվանդան դնեմ»»+։ 36  Ուստի թող Իսրայելի ամբողջ տունը հաստատ իմանա, որ Աստված նրան և՛ Տեր+, և՛ Քրիստոս արեց, այս Հիսուսին, որին դուք ցցին գամեցիք»+։ 37  Երբ սա լսեցին, նրանք մինչև իրենց սրտի խորքը ցնցվեցին+ և հարցրին Պետրոսին ու մնացած առաքյալներին. «Եղբայրնե՛ր, ի՞նչ անենք»+։ 38  Պետրոսը պատասխանեց. «Զղջացեք+, և ձեզանից ամեն մեկը թող մկրտվի+ Հիսուս Քրիստոսի անունով+՝ մեղքերի ներման+ համար, և դուք սուրբ ոգու ձրի պարգևը+ կստանաք։ 39  Խոստումը+ ձեզ և ձեր երեխաներին է տրված և բոլոր հեռավորներին+, բոլոր նրանց, ում Եհովան՝ մեր Աստվածը, իր մոտ կկանչի»+։ 40  Ուրիշ շատ խոսքերով նա հիմնովին վկայություն էր տալիս և հորդորում. «Փրկե՛ք ձեզ այս ծուռ սերնդից»+։ 41  Ովքեր սրտանց ընդունեցին նրա խոսքը, մկրտվեցին+, և այդ օրը մոտ երեք հազար հոգի ավելացավ աշակերտների թվին+։ 42  Նրանք շարունակում էին սովորել առաքյալներից, իրար մեջ բաժանում էին իրենց ունեցվածքը+, միասին ուտում+ և աղոթում էին+։ 43  Ամենքի վրա վախ էր ընկել, և շատ հրաշքներ ու նշաններ էին կատարվում առաքյալների միջոցով+։ 44  Բոլոր նրանք, ովքեր հավատացյալներ դարձան, միասին էին, և իրենց ողջ ունեցվածքը ընդհանուր էր+։ 45  Նրանք վաճառում էին իրենց կալվածքները+ և ունեցվածքը ու հավաքված փողը բաժանում էին բոլորին, ով ինչի կարիք ուներ+։ 46  Ամեն օր միաբան տաճարում էին լինում+, իրենց տներում մեծ ուրախությամբ+ ու մաքուր սրտով միասին ճաշում էին՝ 47  Աստծուն գովաբանելով և ամբողջ ժողովրդի համակրանքին արժանանալով+։ Այդ ընթացքում Եհովան օրեցօր ավելացնում էր+ փրկվողների թիվը+։

Ծանոթագրություններ

Այստեղ հիշատակված «Ասիա»-ն վերաբ. է հռոմ. կայսրության վարչական պրովինցիային։
Կամ՝ «հուդայականությունն ընդունած մարդիկ»։ Հուն.՝ պրոսելիտոս։
Արևածագից հաշված՝ առավոտյան մոտ ժ. 9։00։
Հուն.՝ հադես։ Տե՛ս հավելված 11։
Հուն.՝ հադես։ Տե՛ս հավելված 11։