Հոբ 3:1-26
3 Դրանից հետո Հոբը բաց արեց իր բերանը և սկսեց անիծել իր օրը+։
2 Հոբն ասաց.
3 «Կորչի՛ այն օրը, երբ ես ծնվեցի+,
Նաև այն գիշերը, երբ ասացին. «Մարդ բեղմնավորվեց»։
4 Թող այդ օրը խավար դառնա,
Թող Աստված վերևից չփնտրի նրան,
Ոչ էլ թող ցերեկվա լույսը շողա նրա վրա։
5 Թող խավարն ու թանձր ստվերը հետ պահանջեն նրան։
Թող անձրևի ամպը ծածկի նրան։
Թող օրը մթնեցնող բաները սարսափեցնեն նրան+։
6 Այդ գիշերը... Թող որ նա մթության մեջ ընկնի+,
Թող նա չուրախանա տարվա օրերի մեջ,
Թող լուսնային ամիսների թվում չմտնի նա։
7 Այդ գիշերը... Թող նա անպտուղ դառնա,
Թող ուրախության ձայն չմտնի նրա մեջ+։
8 Թող այդ օրն անիծողները նզովեն նրան,
Նրանք, որ պատրաստ են արթնացնելու լևիաթանին*+։
9 Թող նրա մթնշաղի աստղերը խավարեն,
Թող նա սպասի լույսին, բայց այն չբացվի,
Եվ թող որ այն չտեսնի լուսաբացի ճառագայթները,
10 Որովհետև չփակեց իմ մոր որովայնի+ դռները,
Որ իմ աչքերից ծածկեր տառապանքը։
11 Ինչո՞ւ արգանդից մեռած դուրս չեկա+։
Ինչո՞ւ որովայնից դուրս գալուց հետո չմեռա։
12 Ինչո՞ւ ծնկները դիմավորեցին ինձ,
Եվ ստինքները+, որ պետք է ծծեի։
13 Հիմա ես անվրդով պառկած կլինեի+,
Քնած կլինեի, կհանգստանայի+
14 Երկրի թագավորների և խորհրդականների հետ+,
Ովքեր իրենց համար կառուցել են տեղեր, որոնք հիմա ամայացած են+,
15 Կամ ոսկի ունեցող իշխանների հետ,
Որոնք իրենց տները արծաթով են լցնում։
16 Կամ էլ թաքցված վիժվածքի+ նման ես չէի լինի,
Այն երեխաների նման, որոնք լույս չեն տեսել+։
17 Այնտեղ ամբարիշտների տագնապը դադարել է+,
Եվ ուժասպառ եղածները հանգստանում են այնտեղ+։
18 Բանտարկյալները հանգստանում են միասին,
Նրանք չեն լսում նրա ձայնը, ով ստիպում է իրենց աշխատել+։
19 Մեծ ու փոքր նույնն են այնտեղ+,
Եվ ստրուկը ազատված է իր տիրոջից։
20 Ինչո՞ւ է նա լույս տալիս տառապյալին,
Եվ կյանք՝ դառնացած հոգիներին+։
21 Ինչո՞ւ գոյություն ունեն նրանք, ովքեր սպասում են մահվան, և այն չկա+,
Չնայած որ թաքցված գանձերից այն ավելի շատ են որոնում։
22 Նրանք, ում ուրախությունը բերկրանքի է հասնում,
Նրանք, որ ցնծում են, քանի որ գերեզման են գտնում։
23 Ինչո՞ւ է նա լույս տալիս մարդուն, որը կորցրել է իր ճանապարհը*+,
Եվ որի առաջ Աստված արգելապատնեշ է դրել+։
24 Ուտելիքիցս առաջ հառաչանքս է գալիս+,
Եվ հեծեծանքս թափվում է ջրերի պես+,
25 Քանի որ սարսափազդու բանից սարսափեցի, և այն գալիս է ինձ վրա.
Ինչից վախենում էի, ինձ մոտ է գալիս+։
26 Կյանքս ո՛չ անհոգս է եղել, ո՛չ էլ անվրդով,
Հանգիստ էլ չի եղել, բայց տագնապները դեռ գալիս են»։
