2 Կորնթացիներ 1:1-24
1 Ես՝ Պողոսս, որ Աստծու կամքով Քրիստոս Հիսուսի առաքյալն եմ+, և մեր եղբայր Տիմոթեոսը+ գրում ենք Կորնթոսում գտնվող Աստծու ժողովին, ինչպես նաև ողջ Աքայիայում+ եղող բոլոր սրբերին+։
2 Թող անզուգական բարություն* դրսևորվի ձեր հանդեպ և խաղաղություն լինի ձեզ Աստծուց՝ մեր Հորից, և Տեր Հիսուս Քրիստոսից+։
3 Օրհնյալ լինի մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի Աստվածը և Հայրը+, գթության+ Հայրը և ամենայն մխիթարության+ Աստվածը,
4 որը մխիթարում է մեզ մեր բոլոր նեղություններում+, որպեսզի ամեն տեսակ նեղության մեջ լինողներին կարողանանք մխիթարել+ այն մխիթարությամբ, որով ինքներս ենք մխիթարվում Աստծուց+։
5 Որքան որ հանուն Քրիստոսի մեր կրած չարչարանքներն են շատ+, այնքան էլ շատ է մխիթարությունը, որ ստանում ենք Քրիստոսի միջոցով+։
6 Եթե նեղության մեջ ենք, դա ձեր մխիթարության և փրկության համար է+, իսկ եթե մխիթարվում ենք, դա ձեր մխիթարության համար է, որը օգնում է ձեզ տոկալ այն նույն չարչարանքներին, որոնք մենք էլ ենք կրում+։
7 Ուստի վստահ ենք, որ դուք հավատարիմ կմնաք, որովհետև գիտենք, որ ինչպես չարչարանքներին եք բաժնեկից, այդպես էլ մխիթարությանը բաժնեկից կլինեք+։
8 Ուզում ենք, եղբայրնե՛ր, որ դուք տեղյակ լինեք այն նեղություններին, որ պատահեց մեզ Ասիայում*+. այդ բեռը այնքան վեր էր մեր կարողությունից, որ գրեթե կորցրինք ապրելու մեր հույսը+։
9 Թվաց, թե մահապատժի ենք դատապարտված։ Սա եղավ, որպեսզի ոչ թե ինքներս մեզ ապավինենք+, այլ Աստծուն, որը հարություն է տալիս մահացածներին+։
10 Այնպիսի մեծ բանից, ինչպիսին որ մահն է, նա ազատեց մեզ ու կազատի էլ+. մեր հույսը նրա վրա է, որ նա հետագայում էլ կազատի մեզ+։
11 Դուք ևս կարող եք օգնել՝ ջերմեռանդորեն աղոթելով մեզ համար+, որպեսզի հօգուտ մեզ շատերի կողմից շնորհակալություն+ մատուցվի մեզ շնորհվածի համար, որը ստացանք շատ մարդկանց աղոթքների շնորհիվ+։
12 Սրանով ենք պարծենում, և մաքուր խղճով+ սա ենք ասում, որ աշխարհում ու առավել ևս ձեր հանդեպ մենք վարվեցինք սրբությամբ և Աստծու տված անկեղծությամբ, ոչ թե այս աշխարհի իմաստությամբ+, այլ Աստծու անզուգական բարությամբ։
13 Մենք ուրիշ բան չենք գրում ձեզ, բացի այն ամենից, ինչ դուք լավ գիտեք ու նաև ընդունում եք։ Հուսով եմ, որ կշարունակեք ընդունել դրանք մինչև վերջ+։
14 Դուք արդեն որոշ չափով ընդունել եք, որ մենք ձեր պարծանքն ենք+, ինչպես որ դուք էլ մեր պարծանքը կլինեք մեր Տեր Հիսուսի օրը+։
15 Այս վստահությամբ ես նախապես մտադրվել էի ձեզ մոտ գալ+, որ դուք դարձյալ ուրախանաք+,
16 և ձեզ մոտ կանգ առնելուց հետո գնալ Մակեդոնիա+, ապա Մակեդոնիայից վերադառնալ ձեզ մոտ+ և կուզեի, որ դուք ճանապարհի մի մասը ուղեկցեիք+ ինձ դեպի Հրեաստան։
17 Ուրեմն երբ մտադրվեցի գալ, մի՞թե թեթևամտություն դրսևորեցի+։ Կամ ինչ որ նպատակադրում եմ, եսասիրական մղումներո՞վ եմ անում+, որ մեկ ասեմ՝ «այո՛, իհարկե», իսկ հետո՝ «ո՛չ+, ոչ մի դեպքում»։
18 Բայց ինչպես որ Աստծուն կարելի է վստահել, այնպես էլ ձեզ ուղղված մեր խոսքը «այո» չէ և միևնույն ժամանակ՝ «ոչ»։
19 Աստծու Որդին+՝ Քրիստոս Հիսուսը, որի մասին ես, Սիլվանոսը և Տիմոթեոսը+ քարոզեցինք ձեզ, չեղավ «այո» և միևնույն ժամանակ՝ «ոչ», այլ նրա պարագայում «այո»-ն «այո» եղավ+։
20 Եվ որքան որ Աստծու խոստումներ+ կան, նրա միջոցով «այո» եղան+։ Դրա համար էլ նրա միջոցով «ամեն»+ ենք ասում՝ փառք տալով Աստծուն։
21 Բայց նա, ով երաշխավորում է, որ դուք և մենք Քրիստոսին ենք պատկանում, և նա, ով օծել է+ մեզ, Աստվածն է։
22 Նա նաև իր կնիքը+ դրեց մեզ վրա և գալիք վարձատրության երաշխիքը+ տվեց, այսինքն՝ ոգին+՝ մեր սրտերում։
23 Հիմա ես Աստծուն վկա+ եմ կանչում իմ իսկ հոգու դեմ. ձեզ խնայելու համար է+, որ դեռ չեմ եկել Կորնթոս։
24 Բանն այն չէ, որ մենք տիրապետում ենք+ ձեր հավատի վրա, այլ մենք համագործակիցներ ենք+ և նպաստում ենք ձեր ուրախությանը, քանի որ ձեր հավատի շնորհիվ+ եք դուք կանգնած+։
