Ա) Աղոթքներ, որոնք Աստված լսում է

Աստված լսում է մարդկանց աղոթքները  Սղ 145։18; 1Պտ 3։12

Անարդարներին չի լսում, մինչև որ իրենց ընթացքը չփոխեն  Ես 1։15–17

Հարկավոր է աղոթել Հիսուսի անունով  Հվ 14։13, 14; 2Կթ 1։20

Հարկավոր է աղոթել Աստծու կամքին ներդաշնակ  1Հվ 5։14, 15

Անհրաժեշտ է հավատ ունենալ  Հկ 1։6–8

Բ) Անիմաստ կրկնությունը, Մարիամին կամ «սրբերին» ուղղված աղոթքները իզուր են

Հարկավոր է աղոթել Աստծուն Հիսուսի անունով  Հվ 14։6, 14; 16։23, 24

Անիմաստ կրկնվող խոսքերը Աստված չի լսի  Մթ 6։7

Ա) Ով է պատասխանատու աշխարհի դժբախտությունների համար

Ամբարիշտների ղեկավարումը այսօր դժվարություններ է առաջ բերում  Առ 29։2; 28։28

Աշխարհի իշխանը Աստծու թշնամին է  2Կթ 4։4; 1Հվ 5։19; Հվ 12։31

Վայերի պատճառը Բանսարկուն է, նրա ժամանակը կարճ է  Հտն 12։9, 12

Բանսարկուն կկապվի, փառահեղ խաղաղությունը կհաջորդի  Հտն 20։1–3; 21։3, 4

Բ) Ինչու է թույլատրվում ամբարշտությունը

Բանսարկուն հարցականի տակ դրեց Աստծու արարածների նվիրվածությունը  Հոբ 1։11, 12

Հավատարիմներին հնարավորություն է տրվում փաստելու իրենց նվիրվածությունը  Հռ 9։17; Առ 27։11

Փաստվեց, որ Բանսարկուն ստախոս է. վիճաբանական հարցը պիտի լուծվի  Հվ 12։31

Հավատարիմները կվարձատրվեն հավիտենական կյանքով  Հռ 2։6, 7; Հտն 21։3–5

Գ) Վերջի ժամանակի երկարատև լինելը ցույց է տալիս Աստծու ողորմածությունը

Ինչպես Նոյի օրերում, նախազգուշացում տալու համար ժամանակ է պետք  Մթ 24։14, 37–39

Աստված չի ուշացնում, այլ ողորմած է  2Պտ 3։9; Ես 30։18

Աստվածաշունչը օգնում է մեզ, որ անակնկալի չգանք  Ղկ 21։36; 1Թղ 5։4

Այժմ հարկավոր է փնտրել այն, ինչ Աստված տրամադրում է պաշտպանության համար  Ես 2։2–4; Սփ 2։3

 Դ) Աշխարհի դժբախտությունների լուծումը մարդկանցից չի գալու

Մարդիկ վախի և շփոթության մեջ են  Ղկ 21։10, 11; 2Տմ 3։1–5

Ոչ թե մարդիկ, այլ Աստծու Թագավորությունը հաջողության կհասնի  Դն 2։44; Մթ 6։10

Ապրելու համար հարկավոր է այժմ Թագավորի հետ խաղաղության ձգտել  Սղ 2։9, 11, 12

Ա) Ամուսնական միությունը պետք է պատվավոր լինի

Համեմատվում է Քրիստոսի և հարսի հետ  Եփ 5։22, 23

Ամուսնական անկողինը պետք է առանց պղծության լինի  Եբ 13։4

Կողակիցներին խորհուրդ է տրվում անջատ չապրել  1Կթ 7։10–16

Ամուսնալուծության համար միակ սուրբգրային հիմքը պոռնիա-ն է  Մթ 19։9

Բ) Քրիստոնյաները պետք է հարգեն գլխավորության սկզբունքը

Որպես գլուխ՝ ամուսինը պետք է սիրի և հոգ տանի ընտանիքին  Եփ 5։23–31

Կինը, հպատակվելով, սիրում և հնազանդվում է ամուսնուն  1Պտ 3։1–7; Եփ 5։22

Երեխաները պետք է հնազանդ լինեն  Եփ 6։1–3; Կղ 3։20

Գ) Քրիստոնյա ծնողների պարտականությունները երեխաների հանդեպ

Պետք է սեր ցույց տան, ժամանակ և ուշադրություն հատկացնեն  Տիտ 2։4

Նրանց չբարկացնեն  Կղ 3։21

Հոգան նրանց կարիքները, այդ թվում նաև հոգևոր 2Կթ 12։14; 1Տմ 5։8

Կրթեն նրանց՝ կյանք մտնելու համար Եփ 6։4; Առ 22։6, 15; 23։13, 14

Դ) Քրիստոնյաները պետք է ամուսնանան միմիայն քրիստոնյաների հետ

Ամուսնանալ միայն «Տիրոջ հետևորդի հետ» 1Կթ 7։39; 2Օր 7։3, 4; Նեմ 13։26

Ե) Բազմակնությունը հակասում է Աստվածաշնչին

Սկզբնապես տղամարդը պետք է ունենար միայն մեկ կին  Ծն 2։18, 22–25

Քրիստոսը վերականգնեց այդ չափանիշը քրիստոնյաների համար  Մթ 19։3–9

Առաջին դարի քրիստոնյաների մեջ բազմակնություն չկար  1Կթ 7։2, 12–16; Եփ 5։28–31

Ա) Աստվածաշունչը ներշնչված է Աստծուց

Մարդիկ Աստծու ոգուց մղված գրեցին այն  2Պտ 1։20, 21

Մարգարեություններ է պարունակում  Դն 8։5, 6, 20–22; Ղկ 21։5, 6, 20–22; Ես 45։1–4

Ամբողջ Աստվածաշունչը ներշնչված է և օգտակար  2Տմ 3։16, 17; Հռ 15։4

Բ) Գործնական առաջնորդություն է տալիս մեր օրերի համար

Նրա սկզբունքներն արհամարհելը կորստաբեր է  Հռ 1։28–32

Մարդկային իմաստությունը չի կարող փոխարինել Աստվածաշնչին  1Կթ 1։21, 25; 1Տմ 6։20

Պաշտպանություն է հզոր թշնամու դեմ  Եփ 6։11, 12, 17

Մարդկանց ճիշտ ճանապարհով է առաջնորդում  Սղ 119։105; 2Պտ 1։19; Առ 3։5, 6

 Գ) Գրված է բոլոր ազգերի և ռասաների մարդկանց համար

Սկսել է գրվել արևելքում  Ելք 17։14; 24։12, 16; 34։27

Աստված չի նախատեսել այն միայն եվրոպացիների համար  Հռ 10։11–13; Գղ 3։28

Աստված ընդունում է ամեն տեսակ մարդկանց  Գրծ 10։34, 35; Հռ 5։18; Հտն 7։9, 10

Ա) Համաձայն է գիտական ապացույցներին. հերքում է էվոլյուցիան

Գիտությունը համաձայն է արարչագործության հերթականությանը  Ծն 1։11, 12, 21, 24, 25

Տեսակների վերաբերյալ Աստծու օրենքը ճշգրիտ է  Ծն 1։11, 12; Հկ 3։12

Բ) Արարչագործական օրերը 24 ժամ տևողություն ունեցող օրեր չեն

«Օր» բառը կարող է պարզապես նշանակել որոշ ժամանակահատված  Ծն 2։4

Աստծու համար օրը կարող է երկար ժամանակահատված լինել  Սղ 90։4; 2Պտ 3։8

Ա) Արմագեդոնը չարությանը վերջ դնելու Աստծու պատերազմն է

Ազգերը պետք է հավաքվեն Արմագեդոնի պատերազմին  Հտն 16։14, 16

Աստված է պատերազմելու իր Որդու և հրեշտակների միջոցով  2Թղ 1։6–9; Հտն 19։11–16

Ինչպե՞ս կարող ենք փրկվել  Սփ 2։2, 3; Հտն 7։14

Բ) Դա չի հակասում այն բանին, որ Աստված սեր է

Աշխարհը ծայրաստիճան ապականված է  2Տմ 3։1–5

Աստված համբերատար է. սակայն արդարությունը պահանջում է, որ նա գործի  2Պտ 3։9, 15; Ղկ 18։7, 8

Որպեսզի արդարները ծաղկեն, ամբարիշտները պետք է վերանան  Առ 21։18; Հտն 11։18

Ա) Փոխներարկումը ոտնահարում է արյան սրբությունը

Նոյին ասվեց, որ արյունը սուրբ է, որ այն կյանքն է  Ծն 9։4, 16

Օրենքի ուխտը արգելում էր արյունն ուտելը  Ղև 17։14; 7։26, 27

Այդ արգելքը ուժի մեջ է նաև քրիստոնյաների համար  Գրծ 15։28, 29; 21։25

Բ) Մարդու կյանքը փրկելը արդարացում չէ Աստծու օրենքը ոտնահարելու համար

Հնազանդությունը ավելի լավ է, քան զոհը  1Սմ 15։22; Մկ 12։33

Կյանքը Աստծու օրենքից առաջ դասելը կորստաբեր է  Մկ 8։35, 36

Ա) Բանսարկուն ոգեղեն անձնավորություն է

Մարդու միջի չարությունը չէ, այլ ոգեղեն անձնավորություն է  2Տմ 2։26

 Բանսարկուն այնպիսի անձնավորություն է, ինչպիսին որ հրեշտակները  Մթ 4։1, 11; Հոբ 1։6

Ինքն իրեն Բանսարկու դարձրեց սխալ ցանկության միջոցով  Հկ 1։13–15

Բ) Բանսարկուն աշխարհի անտեսանելի իշխանն է

Որպես աստված՝ նա ղեկավարում է աշխարհը  2Կթ 4։4; 1Հվ 5։19; Հտն 12։9

Նրան թույլատրված է մնալ մինչև վիճաբանական հարցի լուծվելը  Ելք 9։16; Հվ 12։31

Պետք է անդունդը նետվի և ապա կործանվի  Հտն 20։2, 3, 10

Գ) Դևերը ըմբոստ հրեշտակներ են

Ջրհեղեղից առաջ նրանք Սատանային միացան  Ծն 6։1, 2; 1Պտ 3։19, 20

Նվաստացած վիճակում են գտնվում՝ կտրված ամեն տեսակ լուսավորվածությունից  2Պտ 2։4; Հդ 6

Պատերազմում են Աստծու դեմ և ճնշում են մարդկանց  Ղկ 8։27–29; Հտն 16։13, 14

Կկործանվեն Սատանայի հետ միասին  Մթ 25։41; Ղկ 8։31; Հտն 20։2, 3, 10

Ա) Հոգևոր բուժումը մնայուն օգուտներ է բերում

Հոգևորապես հիվանդ լինելը կործանարար է  Ես 1։4–6; 6։10; Օս 4։6

Հոգևորապես բուժելը գլխավոր հանձնարարությունն է  Հվ 6։63; Ղկ 4։18

Այն վերացնում է մեղքերը, բերում է երջանկություն և կյանք  Հկ 5։19, 20; Հտն 7։14–17

Բ) Աստծու Թագավորությունը հարատև ֆիզիկական բուժումներ է բերելու

Հիսուսը բուժեց հիվանդությունները և քարոզեց Թագավորության օրհնությունների մասին  Մթ 4։23

Թագավորությունը խոստացվել էր իբրև հարատև բուժում բերող միջոց  Մթ 6։10; Ես 9։7

Նույնիսկ մահը պետք է ոչնչանա  1Կթ 15։25, 26; Հտն 21։4; 20։14

Գ) Մեր օրերում «հավատով բուժումներ կատարելը» չի փաստում, որ դրանք Աստծու հաճությունն ունեն

Հիսուսի աշակերտները իրենք իրենց չբուժեցին հրաշքներ գործելով  2Կթ 12։7–9; 1Տմ 5։23

Հրաշքներ գործելու պարգևները առաքյալներից հետո անհետացան  1Կթ 13։8–11

Բուժումներ անելը Աստծու հավանությունն ունենալու համոզիչ ապացույցը չէ  Մթ 7։22, 23; 2Թղ 2։9–11

Դ) Լեզուներով խոսելը միայն ժամանակավոր էր լինելու

Լեզուներով խոսելը նշանի համար էր. հարկավոր էր ավելի մեծ պարգևների ձգտել  1Կթ 14։22; 12։30, 31

Նախագուշակվել էր, որ սուրբ ոգու պարգևները պետք է վերանան  1Կթ 13։8–10

Հրաշքներ անելը Աստծու հավանությունն ունենալու համոզիչ ապացույցը չէ  Մթ 7։22, 23; 24։24

Ա) Կրակոտ տանջանքների բառացի վայր չէ

Տառապյալ Հոբը աղոթեց, որ դժոխք գնա  Հոբ 14։13

Այնտեղ գործունեություն չկա  Սղ 6։5; Ժղ 9։10; Ես 38։18, 19

Հիսուսը հարություն առավ գերեզմանից՝ դժոխքից  Գրծ 2։27, 31, 32; Սղ 16։10

Դժոխքը տալու է իր մեռելներին. այն կործանվելու է  Հտն 20։13, 14

Բ) Կրակը բնաջնջման խորհրդանիշ է

Բնաջնջումը խորհրդանշվում է կրակով  Մթ 25։41, 46; 13։30

Չզղջացող մեղավորները մեկընդմիշտ ոչնչանալու են՝ ինչպես կրակով  Եբ 10։26, 27

Սատանայի կրակոտ «տանջանքը» հավիտենական մահն է  Հտն 20։10, 14, 15

Գ) Հարուստ մարդու և Ղազարոսի պատմությունը չի փաստում, որ հավիտենական տանջանք գոյություն ունի

Կրակը բառացի չէ, ճիշտ ինչպես որ Աբրահամի գիրկը բառացի չէ  Ղկ 16։22–24

Աբրահամի հաճությունը նույնպես հակադրվում է խավարի հետ  Մթ 8։11, 12

Բաբելոնի ոչնչացումը անվանվում է կրակոտ տանջանքներ  Հտն 18։8–10, 21

Ա) Եկեղեցին հոգևոր է. այն կառուցված է Քրիստոսի վրա

Աստված չի բնակվում մարդակերտ տաճարներում  Գրծ 17։24, 25; 7։48

Ճշմարիտ եկեղեցին հոգևոր տաճար է՝ կառուցված կենդանի քարերից  1Պտ 2։5, 6

Անկյունաքարը Քրիստոսն է, իսկ առաքյալները երկրորդական հիմքն են  Եփ 2։20

Աստծուն պետք է ոգով և ճշմարտությամբ երկրպագել  Հվ 4։24

Բ) Եկեղեցին Պետրոսի վրա չի կառուցված

Հիսուսը չասաց, որ եկեղեցին Պետրոսի վրա է կառուցված  Մթ 16։18

Հիսուսն է վեմը  1Կթ 10։4

Պետրոսը նշեց, որ Հիսուսն է հիմքը  1Պտ 2։4, 6–8; Գրծ 4։8–12

Ա) Աստծու անունը

«Աստված» բառը անորոշ տերմին է. մեր Տերը իր անձնանունն ունի  1Կթ 8։5, 6

Մենք աղոթում ենք, որ նրա անունը սրբացվի  Մթ 6։9, 10

Աստծու անունը Եհովա է  Սղ 83։18; Ելք 6։2, 3; 3։15; Ես 42։8

Անունը Էջմիածին թարգմանության մեջ  Ելք 6։3 (ծնթ.–ում); 15։3 (ծնթ.–ում)

Հիսուսը ճանաչեցրեց նրա անունը  Հվ 17։6, 26; 5։43; 12։12, 13, 28

Բ) Աստծու գոյությունը

Հնարավոր չէ Աստծուն տեսնել և կենդանի մնալ  Ելք 33։20; Հվ 1։18; 1Հվ 4։12

Հավատալու համար հարկ չկա Աստծուն տեսնել  Եբ 11։1; Հռ 8։24, 25; 10։17

Աստծուն կարելի է ճանաչել նրա տեսանելի գործերից  Հռ 1։20; Սղ 19։1, 2

Մարգարեությունների կատարումը ապացուցում է Աստծու գոյությունը  Ես 46։8–11

 Գ) Աստծու հատկությունները

Աստված սեր է  1Հվ 4։8, 16; Ելք 34։6; 2Կթ 13։11; Մք 7։18

Գերազանց իմաստության տեր է  Հոբ 12։13; Հռ 11։33; 1Կթ 2։7

Արդար է և արդարություն է գործադրում  2Օր 32։4; Սղ 37։28

Ամենակարող է և ամենազոր  Հոբ 37։23; Հտն 7։12; 4։11

Դ) Բոլորը չէ, որ ծառայում են միևնույն Աստծուն

Այն ճանապարհը, որը թվում է, թե լավն է, միշտ չէ, որ ճիշտն է  Առ 16։25; Մթ 7։21

Երկու ճանապարհ կա, սակայն միայն մեկն է տանում դեպի կյանք  Մթ 7։13, 14; 2Օր 30։19

Բազում աստվածներ կան, բայց ճշմարիտ Աստվածը մեկն է  1Կթ 8։5, 6; Սղ 82։1

Կյանք ունենալու համար հարկավոր է ճանաչել ճշմարիտ Աստծուն  Հվ 17։3; 1Հվ 5։20

Ա) Եհովայի վկաների ծագումը

Եհովան բնորոշում է իր վկաներին  Ես 43։10–12; Եր 15։16

Հավատարիմ վկաների շարքը սկսվել է Աբելից  Եբ 11։4, 39; 12։1

Հիսուսը հավատարիմ և ճշմարիտ վկա էր  Հվ 18։37; Հտն 1։5; 3։14

Ա) Միայն 144 000 հոգի են գնալու երկինք

Սահմանափակ թվով մարդիկ պետք է թագավորներ լինեն Քրիստոսի հետ միասին  Հտն 5։9, 10; 20։4

Հիսուսը առաջինն էր. մնացածները հետո են ընտրվել  Կղ 1։18; 1Պտ 2։21

Շատ–շատերը երկրի վրա կապրեն  Սղ 72։8; Հտն 21։3, 4

144 000 անհատները առանձնահատուկ դիրքում են, և ուրիշ ոչ մեկը նման դիրք չունի  Հտն 14։1, 3; 7։4, 9

Ա) Աստծու նպատակը երկրի առնչությամբ

Դրախտը ստեղծվել էր երկրի վրա՝ կատարյալ մարդկանց համար  Ծն 1։28; 2։8–15

Աստծու նպատակը անպատճառ կկատարվի  Ես 55։11; 46։10, 11

Երկիրը կլցվի խաղաղասեր և կատարյալ մարդկանցով  Սղ 72։7; Ես 45։18; 9։6, 7

Դրախտը կվերականգնվի Թագավորության միջոցով  Մթ 6։9, 10; Հտն 21։3–5

Բ) Երկիրը երբեք չի կործանվելու և չի լինելու անմարդաբնակ

Երկիրը հավիտյան է մնալու  Ժղ 1։4; Սղ 104։5

Նոյի օրերում կործանվեցին մարդիկ, ոչ թե երկիրը  2Պտ 3։5–7; Ծն 7։23

Այդ օրինակը փրկության հույս է տալիս մեր օրերի համար  Մթ 24։37–39

Ամբարիշտները կկործանվեն, «մեծ բազմությունը» կփրկվի  2Թղ 1։6–9; Հտն 7։9, 14

Ա) Աստված՝ Հայրը, մեկ Անձ է, ամենամեծն է տիեզերքում

Աստված երեք անձ չէ  2Օր 6։4; Մղք 2։10; Մկ 10։18; Հռ 3։29, 30

Որդին ստեղծվել է. մինչ այդ Աստված մենակ էր  Հտն 3։14; Կղ 1։15; Ես 44։6

Աստված տիեզերքի հավերժական Տիրակալն է  Փպ 2։5, 6; Դն 4։35

Աստված պետք է մեծարվի բոլորից առավել  Փպ 2։10, 11

Բ) Որդին ստորադաս էր Հորից և՛ երկիր գալուց առաջ, և՛ հետո

Որդին հնազանդ էր երկնքում, ուղարկվեց Հոր կողմից  Հվ 8։42; 12։49

Հնազանդ էր նաև երկրի վրա, Հայրը մեծ է նրանից  Հվ 14։28; 5։19; Եբ 5։8

Երկնքում բարձր դիրք ստացավ, բայց կրկին հնազանդ է  Փպ 2։9; 1Կթ 15։28; Մթ 20։23

Եհովան Քրիստոսի գլուխն է և Աստվածը  1Կթ 11։3; Հվ 20։17; Հտն 1։6

Գ) Աստծու և Քրիստոսի միությունը

Միշտ լիակատար համաձայնության մեջ են  Հվ 8։28, 29; 14։10

Այդ միությունը նման է ամուսնու և կնոջ միջև եղած միությանը  Հվ 10։30; Մթ 19։4–6

Բոլոր հավատացյալները պետք է նույն միությունն ունենան  Հվ 17։20–22; 1Կթ 1։10

Քրիստոսի միջոցով Եհովային երկրպագելու մեկ ձևը հավիտյան է  Հվ 4։23, 24

Դ) Աստծու սուրբ ոգին նրա գործուն ուժն է

Ուժ է, անձ չէ  Մթ 3։16; Հվ 20։22; Գրծ 2։4, 17, 33

Աստծու և Քրիստոսի հետ անձ չէ երկնքում  Գրծ 7։55, 56; Հտն 7։10

Ղեկավարվում է Աստծու կողմից՝ նրա նպատակները իրագործելու համար  Սղ 104։30; 1Կթ 12։4–11

Աստծուն ծառայողները ստանում են այդ ոգին և առաջնորդվում դրանով  1Կթ 2։12, 13; Գղ 5։16

Ա) Աստծու Թագավորությունը ինչ է անելու մարդկանց համար

Աստծու կամքն է իրագործելու  Մթ 6։9, 10; Սղ 45։6; Հտն 4։11

Կառավարություն է, որ ունի թագավոր և օրենքներ  Ես 9։6, 7; 2։3; Սղ 72։1, 8

Վերացնելու է ամբարշտությունը, իշխելու է ամբողջ երկրի վրա  Դն 2։44; Սղ 72։8

Իշխելու է 1 000 տարի և վերականգնելու է մարդկությանը, Դրախտը  Հտն 21։2–4; 20։6

Բ) Իշխանությունը սկսվում է այն ժամանակ, երբ Քրիստոսի թշնամիները դեռ գործում են

Հարություն առնելուց հետո Քրիստոսը պետք է երկար ժամանակ սպասեր  Սղ 110։1; Եբ 10։12, 13

Իշխանություն ստանալուն պես պատերազմում է Սատանայի դեմ  Սղ 110։2; Հտն 12։7–9; Ղկ 10։18

Այդ ժամանակ հաստատվում է Թագավորությունը, և երկրի վրա սկսվում են վայերը  Հտն 12։10, 12

Ներկայիս նեղությունները ցույց են տալիս, որ ժամանակն է Թագավորության կողմը դիրք բռնելու  Հտն 11։15–18

 Գ) «Սրտերում» չէ և մարդկանց ջանքերով չի հաստատվում

Թագավորությունը երկնքում է և ոչ թե երկրի վրա  2Տմ 4։18; 1Կթ 15։50; Սղ 11։4

«Սրտերում» չէ. Հիսուսը փարիսեցիների հետ էր խոսում  Ղկ 17։20, 21

Այս աշխարհի մի մասը չէ  Հվ 18։36; Ղկ 4։5–8; Դն 2։44

Կառավարություններն ու աշխարհի չափանիշները փոխարինվելու են  Դն 2։44

Ա) «Հեթանոսների ժամանակները» ավարտվեցին մ.թ. 1914 թ.-ին

Թագավորական տոհմի շառավիղը ընդհատվեց մ.թ.ա. 607 թ.–ին  Եզկ 21։25–27

«Յոթ ժամանակ» պետք է անցներ, մինչև որ այդ իշխանությունը վերահաստատվեր  Դն 4։32, 16, 17

7 ժամանակը = 2 × 3,5 ժամանակ, կամ՝ 2 × 1 260 օր  Հտն 12։6, 14; 11։2, 3

Մեկ օրվա տեղ՝ մեկ տարի (ընդամենը 2 520 տարի)  Եզկ 4։6; Թվ 14։34

Յոթ ժամանակը պետք է անցներ մինչև Թագավորության հաստատվելը  Ղկ 21։24; Դն 7։13, 14

Ա) Հիսուսին կախեցին ցցից՝ որպես նախատինք

Հիսուսին կախեցին ցցից կամ ծառից  Գրծ 5։30; 10։39; Գղ 3։13

Քրիստոնյաները պետք է կրեն տանջանքի ցիցը՝ որպես նախատինք  Մթ 10։38; Ղկ 9։23

Բ) Խաչին չպետք է երկրպագել

Հիսուսի տանջանքի ցիցը ցուցադրելը նախատինք է  Եբ 6։6; Մթ 27։41, 42

Երկրպագության մեջ խաչ գործածելը կռապաշտություն է  Ելք 20։4, 5; Եր 10։3–5

Հիսուսն այլևս ցցի վրա չէ. նա ոգի է  1Տմ 3։16; 1Պտ 3։18

Ա) Բոլոր քրիստոնյաները պետք է ծառայողներ լինեն

Հիսուսը Աստծու ծառան էր  Հռ 15։8, 9; Մթ 20։28

Քրիստոնյաները նրա օրինակին են հետևում  1Պտ 2։21; 1Կթ 11։1

Ծառայությունը կատարելու համար պետք է քարոզեն  2Տմ 4։2, 5; 1Կթ 9։16

Բ) Ծառայության համար պահանջներ

Աստծու ոգին ունենալը և նրա Խոսքը լավ իմանալը  2Տմ 2։15; Ես 61։1–3

Քարոզելու գործում Քրիստոսի օրինակին հետևելը  1Պտ 2։21; 2Տմ 4։2, 5

Աստված կրթում է իր ոգու և կազմակերպության միջոցով  Հվ 14։26; 2Կթ 3։1–3

Ա) Հավիտենական կյանք է երաշխավորված հնազանդ մարդկության համար

Աստված, որը չի կարող ստել, կյանք է խոստացել  Տիտ 1։2; Հվ 10։27, 28

Հավիտենական կյանքը երաշխավորված է հավատ դրսևորողներին  Հվ 11։25, 26

Մահը վերանալու է  1Կթ 15։26; Հտն 21։4; 20։14; Ես 25։8

 Բ) Երկնային կյանքը սահմանափակվում է միայն Քրիստոսի մարմնի անդամներով

Աստված ընտրում է անդամներին այնպես, ինչպես իրեն է հաճելի  Մթ 20։23; 1Կթ 12։18

Երկրի վրայից վերցվում են միայն 144 000 հոգի  Հտն 14։1, 4; 7։2–4; 5։9, 10

Նույնիսկ Հովհաննես Մկրտիչը չի լինելու երկնային Թագավորության մեջ  Մթ 11։11

Գ) Երկրային կյանքը խոստացվել է անսահմանափակ թվով մարդկանց՝ «ուրիշ ոչխարներին»

Երկնքում Հիսուսի հետ սահմանափակ թվով անձինք են  Հտն 14։1, 4; 7։2–4

«Ուրիշ ոչխարները» Քրիստոսի եղբայրները չեն  Հվ 10։16; Մթ 25։32, 40

Շատերը, որ հիմա հավաքվում են, երկրի վրա են ապրելու  Հտն 7։9, 15–17

Ուրիշներն էլ հարություն են առնելու երկրի վրա ապրելու համար  Հտն 20։12; 21։4

Ա) Գոյություն ունի միայն մեկ ճշմարիտ կրոն

Մեկ հույս, մեկ հավատ, մեկ մկրտություն  Եփ 4։5, 13

Աշակերտներ պատրաստելու հանձնարարություն է տրված  Մթ 28։19; Գրծ 8։12; 14։21

Ճանաչվում է իր պտուղներից  Մթ 7։19, 20; Ղկ 6։43, 44; Հվ 15։8

Սեր և միաբանություն՝ անդամների միջև  Հվ 13։35; 1Կթ 1։10; 1Հվ 4։20

Բ) Կեղծ ուսմունքները դատապարտելի են

Հիսուսը դատապարտեց կեղծ ուսմունքները  Մթ 23։15, 23, 24; 15։4–9

Դա արեց «կույրերին» պաշտպանելու համար  Մթ 15։14

Ճշմարտությունը ազատեց նրանց, և նրանք դարձան Հիսուսի աշակերտները  Հվ 8։31, 32

Գ) Եթե կրոնը սխալ է, անհրաժեշտ է այն փոխել

Ճշմարտությունը ազատում է. ապացուցում է, որ շատերը սխալ են  Հվ 8։31, 32

Իսրայելացիները և ուրիշներ թողեցին նախկին երկրպագությունը  Հս 24։15; 2Թգ 5։17

Առաջին դարի քրիստոնյաները փոխեցին իրենց հայացքները  Գղ 1։13, 14; Գրծ 3։17, 19

Պողոսը փոխեց իր կրոնը  Գրծ 26։4–6

Ամբողջ աշխարհը խաբված է. հարկավոր է նորոգել միտքը  Հտն 12։9; Հռ 12։2

Դ) «Բոլոր կրոններն էլ լավն են» տեսակետը Աստծու հավանությունը չունի

Աստված է սահմանում երկրպագության չափանիշները  Հվ 4։23, 24; Հկ 1։27

Լավը չեն, եթե Աստծու կամքին չեն համապատասխանում  Հռ 10։2, 3

«Լավ գործերը» կարող են մերժվել  Մթ 7։21–23

Ճանաչվում է իր պտուղներից  Մթ 7։20

Ա) Քրիստոնյաների դեմ ուղղված հակառակության պատճառը

Հիսուսը ատված էր. նա նախագուշակեց, որ հակառակություն է լինելու  Հվ 15։18–20; Մթ 10։22

 Աշխարհը դատապարտում է արդար չափանիշներին հավատարիմ մնալը  1Պտ 4։1, 4, 12, 13

Այս համակարգի աստվածը՝ Սատանան, հակառակվում է Թագավորությանը  2Կթ 4։4; 1Պտ 5։8

Քրիստոնյաները չեն վախենում, Աստված աջակցում է նրանց  Հռ 8։38, 39; Հկ 4։8

Բ) Կինը չպետք է թույլ տա, որ ամուսինը հեռացնի իրեն Աստծուց

Նախապես զգուշացվել է այդ մասին. հնարավոր է, որ ամուսինը սխալ տեղեկություններ է ստացել  Մթ 10։34–38; Գրծ 28։22

Նա պետք է իր հույսը դնի Աստծու և Քրիստոսի վրա  Հվ 6։68; 17։3

Իր հավատարմությամբ գուցե ամուսնուն էլ փրկի  1Կթ 7։16; 1Պտ 3։1–6

Ամուսինը գլուխն է, բայց նա չպետք է թելադրի, թե ինչ ձևով երկրպագել  1Կթ 11։3; Գրծ 5։29

Գ) Ամուսինը չպետք է թույլ տա, որ կինը խանգարի իրեն ծառայել Աստծուն

Պետք է սիրի կնոջն ու ընտանիքին, պետք է ձգտի փրկել նրանց  1Կթ 7։16

Պարտավոր է որոշումներ կայացնել և հոգ տանել  1Կթ 11։3; 1Տմ 5։8

Աստված սիրում է նրան, ով թիկունք է կանգնում ճշմարտությանը  Հկ 1։12; 5։10, 11

Հանուն խաղաղության փոխզիջման գնալը Աստծու հավանությունը չի բերում  Եբ 10։38

Ընտանիքին պետք է առաջնորդի դեպի երջանիկ կյանք՝ նոր աշխարհում  Հտն 21։3, 4

Ա) Հույս մահացածների համար

Բոլոր նրանք, որ գերեզմաններում են, հարություն կառնեն  Հվ 5։28, 29

Հիսուսի հարությունը երաշխիք է  1Կթ 15։20–22; Գրծ 17։31

Սուրբ ոգու դեմ մեղք գործած մարդիկ հարություն չեն առնելու  Մթ 12։31, 32

Հավատ ցուցաբերողներին հավաստիացում է տրվել  Հվ 11։25

Բ) Հարություն են առնում ինչպես երկնային, այնպես էլ երկրային կյանքի համար

Ադամով բոլորը մահանում են, իսկ Հիսուսով կյանք են ստանում  1Կթ 15։20–22; Հռ 5։19

Հարություն առնողները բնույթով տարբեր են  1Կթ 15։40, 42, 44

Հիսուսի հետ եղողները նրա նման կլինեն  1Կթ 15։49; Փպ 3։20, 21

Ովքեր չեն թագավորելու, կապրեն երկրի վրա  Հտն 20։4բ, 5, 13; 21։3, 4

Ա) Տիրոջ ընթրիքը տոնելը

Նշվում է տարին մեկ անգամ Պասեքի օրը  Ղկ 22։1, 17–20; Ելք 12։14

Հիշվում է Քրիստոսի զոհաբերական մահը  1Կթ 11։26; Մթ 26։28

Խորհրդանիշներից ընդունում են երկնային հույս ունեցողները  Ղկ 22։29, 30; 12։32, 37

Ինչպե՞ս է անհատն իմանում, որ այդպիսի հույս ունի  Հռ 8։15–17

 Բ) Պատարագը սուրբգրային չէ

Մեղքերի ներման համար արյուն թափելն անհրաժեշտ է  Եբ 9։22

Քրիստոսը նոր ուխտի միակ Միջնորդն է  1Տմ 2։5, 6; Հվ 14։6

Քրիստոսը երկնքում է, քահանան նրան երկիր չի բերում  Գրծ 3։20, 21

Կարիք չկա, որ Քրիստոսը նորից զոհաբերվի  Եբ 9։24–26; 10։11–14

Ա) Հիսուսը Աստծու Որդին է և նշանակված Թագավորը

Աստծու անդրանիկն է, նրա միջոցով ստեղծվեցին մնացած բոլոր բաները  Հտն 3։14; Կղ 1։15–17

Կնոջից ծնվեց որպես մարդ՝ հրեշտակներից ցածր  Գղ 4։4; Եբ 2։9

Ծնվեց Աստծու ոգուց՝ երկնային կոչմամբ  Մթ 3։16, 17

Ավելի բարձր դիրք ստացավ, քան ուներ իր մինչմարդկային գոյության ժամանակ  Փպ 2։9, 10

Բ) Փրկության համար հարկավոր է հավատալ Հիսուս Քրիստոսին

Քրիստոսը Աբրահամի խոստացված սերունդն է  Ծն 22։18; Գղ 3։16

Հիսուսը միակ Քահանայապետն է, նաև փրկանքը  1Հվ 2։1, 2; Եբ 7։25, 26; Մթ 20։28

Կյանքը կախված է Աստծուն և Քրիստոսին ճանաչելուց և նրանց հնազանդվելուց  Հվ 17։3; Գրծ 4։12

Գ) Բավական չէ միայն հավատալ Հիսուսին

Հավատը պետք է զուգորդվի գործերով  Հկ 2։17–26; 1։22–25

Հարկավոր է հնազանդվել պատվերներին և անել այն գործերը, որ նա էր անում  Հվ 14։12, 15; 1Հվ 2։3

Տիրոջ անունը գործածողներից բոլորը չէ, որ կմտնեն Թագավորություն  Մթ 7։21–23

Ա) Վերադարձը անտեսանելի է մարդկանց համար

Աշակերտներին ասաց, որ աշխարհն այլևս չի տեսնի իրեն  Հվ 14։19

Միայն աշակերտները տեսան համբարձվելը. նույն ձևով լինելու էր վերադարձը  Գրծ 1։6, 10, 11

Երկնքում նա անտեսանելի ոգի է  1Տմ 6։14–16; Եբ 1։3

Վերադառնում է երկնային Թագավորության իշխանությամբ  Դն 7։13, 14

Բ) Ճանաչվում է տեսանելի փաստերից

Աշակերտները նրա ներկայության նշանը խնդրեցին  Մթ 24։3

Քրիստոնյաները ներկայությունը «տեսնում են» հասկացողության աչքերով  Եփ 1։18

Բազմաթիվ իրադարձություններ նրա ներկայության ապացույցն են  Ղկ 21։10, 11

Թշնամիները «կտեսնեն», երբ կործանումը վրա հասնի  Հտն 1։7

Ա) Ինչ է հոգին

Մարդը հոգի է  Ծն 2։7; 1Կթ 15։45; Հս 11։11; Գրծ 27։37

Կենդանիները նույնպես հոգիներ են կոչվում   Թվ 31։28; Հտն 16։3; Ղև 24։18

 Հոգին արյուն ունի, ուտում է, կարող է մահանալ  Եր 2։34; Ղև 7։18; Եզկ 18։4

Կյանք ունեցող մարդու համար կարելի է ասել, որ նա հոգի ունի  Մկ 8։36; Հվ 10։15

Բ) Հոգու և ոգու միջև եղած տարբերությունը

Մարդկանց և կենդանիների կյանքը դիտվում է որպես հոգի  Հվ 10։15; Ղև 17։11

Կյանքի ուժը, որ կենդանի է պահում հոգիներին, կոչվում է «ոգի»  Սղ 146։4; 104։29

Երբ մեկը մահանում է, կյանքի ուժի վրա իշխանությունը վերադառնում է Աստծուն   Ժղ 12։7

Միայն Աստված կարող է գործի դնել կյանքի ուժը   Եզկ 37։12–14

Ա) Մահվան պատճառը

Մարդկությունը կատարյալ սկիզբ էր ստացել՝ հավիտենական կյանքի հեռանկարով  Ծն 1։28, 31

Անհնազանդությունը մարդկանց մահվան դատապարտեց  Ծն 2։16, 17; 3։17, 19

Մեղքը և մահը փոխանցվեցին Ադամի բոլոր զավակներին  Հռ 5։12

Բ) Ի՞նչ վիճակում են գտնվում մահացածները

Ադամը ստեղծվեց որպես հոգի, և ոչ թե նրան հոգի տրվեց  Ծն 2։7; 1Կթ 15։45

Մարդը, այսինքն՝ հոգին, մահանում է  Եզկ 18։4; Ես 53։12; Հոբ 11։20

Մահացածները անգիտակից վիճակում են, ոչինչ չգիտեն  Ժղ 9։5, 10; Սղ 146։3, 4

Մահացածները քնած են, սպասում են հարությանը  Հվ 11։11–14, 23–26; Գրծ 7։60

Գ) Մահացածների հետ հնարավոր չէ խոսել

Մահացածները չեն գտնվում Աստծու մոտ, որպես ոգիներ  Սղ 115։17; Ես 38։18

Մեզ նախազգուշացում է տրվում մահացածների հետ խոսելու փորձ չանել  Ես 8։19; Ղև 19։31

Ոգեհարցներն ու ապագան գուշակողները դատապարտվում են  2Օր 18։10–12; Գղ 5։19–21

Ա) Մարիամը Հիսուսի մայրն է և ոչ թե «Աստվածածին» է

Աստված սկիզբ չունի  Սղ 90։2; 1Տմ 1։17

Մարիամը Աստծու Որդու մայրն էր, երբ Որդին երկրի վրա էր  Ղկ 1։35

Բ) Մարիամը «մշտապես կույս» չէ

Նա ամուսնացավ Հովսեփի հետ  Մթ 1։19, 20, 24, 25

Բացի Հիսուսից ուրիշ երեխաներ էլ ունեցավ  Մթ 13։55, 56; Ղկ 8։19–21

Այն ժամանակ նրանք նրա հոգևոր եղբայրները չէին  Հվ 7։3, 5

Ա) Ինչ է մեղքը

Աստծու օրենքի և նրա կատարյալ չափանիշների խախտում  1Հվ 3։4; 5։17

 Մարդը՝ որպես Աստծու ստեղծագործություն, հաշվետու է նրան  Հռ 14։12; 2։12–15

Օրենքը բնորոշեց, թե ինչ է մեղքը. մարդկանց հայտնի դարձրեց  Գղ 3։19; Հռ 3։20

Բոլորը մեղքի մեջ են և Աստծու կատարյալ չափանիշներին չեն հասնում  Հռ 3։23; Սղ 51։5

Բ) Ինչու են բոլորը տառապում Ադամի մեղքից

Ադամը բոլորին անկատարություն և մահ փոխանցեց  Հռ 5։12, 18

Աստված ողորմածաբար համբերել է մարդկանց  Սղ 103։8, 10, 14, 17

Հիսուսի զոհաբերությունը քավություն է մեղքերի համար  1Հվ 2։2

Մեղքը և Բանսարկուի մնացած բոլոր գործերը վերանալու են  1Հվ 3։8

Գ) Արգելված պտուղը անհնազանդությունն էր և ոչ թե սեռական հարաբերությունը

Ծառից ուտելու արգելքը դրված էր նախքան Եվայի ստեղծվելը  Ծն 2։17, 18

Ադամին ու Եվային երեխաներ ունենալու պատվեր տրվեց  Ծն 1։28

Երեխաները ոչ թե մեղքի արդյունք են, այլ Աստծու օրհնության  Սղ 127։3–5

Եվան մեղք գործեց ամուսնու բացակայությամբ, նա Ադամից առաջ անցավ  Ծն 3։6; 1Տմ 2։11–14

Ադամը՝ որպես գլուխ, ապստամբեց Աստծու օրենքի դեմ  Հռ 5։12, 19

Դ) Ինչ է նշանակում մեղք գործել սուրբ ոգու դեմ (Մթ 12։32; Մկ 3։28, 29)

Ժառանգած մեղքը դրան չի վերաբերում  Հռ 5։8, 12, 18; 1Հվ 5։17

Անհատը կարող է տրտմեցնել սուրբ ոգուն, բայց հետո վերականգնվել  Եփ 4։30; Հկ 5։19, 20

Գիտակցաբար և շարունակ մեղք գործելը մահվան է տանում  1Հվ 3։6–9

Աստված դատում է այդպիսիներին, նրանցից վերցնում է իր ոգին  Եբ 6։4–8

Մենք չպետք է աղոթենք չզղջացող անհատների համար  1Հվ 5։16, 17

Ա) Ուրիշ կրոններին միանալը Աստծուն հաճելի չէ

Միայն մեկ ճանապարհ կա, որը նեղ է, և քչերն են այն գտնում  Եփ 4։4–6; Մթ 7։13, 14

Նախազգուշացում է տրվում, որ կեղծ ուսմունքներն ապականում են  Մթ 16։6, 12; Գղ 5։9

Պատվեր է տրվում հեռու մնալ  2Տմ 3։5; 2Կթ 6։14–17; Հտն 18։4

Բ) «Բոլոր կրոններն էլ լավն են» տեսակետը ճիշտ չէ

Ոմանք նախանձախնդրություն ունեն, բայց ոչ Աստծու կամքի համաձայն  Հռ 10։2, 3

Վատը փչացնում է այն, ինչ լավն է  1Կթ 5։6; Մթ 7։15–17

Կեղծ ուսուցիչները կործանում են բերում  2Պտ 2։1; Մթ 12։30; 15։14

Մաքուր երկրպագությունը բացարձակ նվիրվածություն է պահանջում  2Օր 6։5, 14, 15

Ա) Մկրտությունը պահանջ է քրիստոնյաների համար

Հիսուսը օրինակ թողեց  Մթ 3։13–15; Եբ 10։7

 Անձն ուրանալու կամ անձը նվիրելու խորհրդանիշ է  Մթ 16։24; 1Պտ 3։21

Միայն նրանց համար է, ովքեր տարիքով այնքան հասուն են, որ կարող են սովորել  Մթ 28։19, 20; Գրծ 2։41

Ճիշտ ձևը ջրի մեջ ընկղմվելն է  Գրծ 8։38, 39; Հվ 3։23

Բ) Մկրտությունը չի մաքրում մեղքերը

Հիսուսը չմկրտվեց մեղքերը մաքրելու համար  1Պտ 2։22; 3։18

Հիսուսի արյունն է մեղքերը մաքրում  1Հվ 1։7

Ա) Մարդու կյանքը նախասահմանված չէ

Աստծու նպատակը անպայման կատարվելու է  Ես 55։11; Ծն 1։28

Յուրաքանչյուր անհատի ընտրություն է տրվում՝ Աստծուն ծառայելու  Հվ 3։16; Փպ 2։12

Ա) Նախնիներին երկրպագելը անօգուտ է

Նախնիները մահացած են և անգիտակից վիճակում են  Ժղ 9։5, 10

Մեր նախածնողները արժանի չեն, որ իրենց երկրպագություն մատուցվի  Հռ 5։12, 14; 1Տմ 2։14

Աստված արգելում է նման երկրպագությունը  Ելք 34։14; Մթ 4։10

Բ) Մարդկանց կարելի է պատիվ տալ, բայց հարկավոր է միայն Աստծուն երկրպագել

Երիտասարդները պետք է պատիվ տան մեծահասակներին  1Տմ 5։1, 2, 17; Եփ 6։1–3

Սակայն միմիայն Աստծուն է պետք երկրպագել  Գրծ 10։25, 26; Հտն 22։8, 9

Ա) Քրիստոնյաներից չի պահանջվում պահել շաբաթ օրը

Հիսուսի մահվամբ Օրենքը վերացավ  Եփ 2։15

Քրիստոնյաներից չի պահանջվում շաբաթը պահել  Կղ 2։16, 17; Հռ 14։5, 10

Հանդիմանվեցին շաբաթը և այլ օրեր պահելու համար  Գղ 4։9–11; Հռ 10։2–4

Աստծու հանգստի մեջ մտնում են հավատի և հնազանդության շնորհիվ  Եբ 4։9–11

Բ) Շաբաթ պահելը հին Իսրայելից էր պահանջվում

Առաջին անգամ շաբաթը պահեցին Եգիպտոսից դուրս գալուց հետո  Ելք 16։26, 27, 29, 30

Մարմնավոր Իսրայելին տրվեց որպես նշան  Ելք 31։16, 17; Սղ 147։19, 20

Օրենքով պահանջվում էր պահել նաև շաբաթ–տարիները  Ելք 23։10, 11; Ղև 25։3, 4

Շաբաթ պահելը անհրաժեշտ չէ քրիստոնյաների համար  Հռ 14։5, 10; Գղ 4։9–11

 Գ) Աստծու հանգստի շաբաթը (արարչագործական «շաբաթվա» 7-րդ օրը)

Սկսվեց երկրային ստեղծագործության ավարտից հետո  Ծն 2։2, 3; Եբ 4։3–5

Շարունակվում էր Հիսուսի՝ երկրի վրա գտնվելուց հետո  Եբ 4։6–8; Սղ 95։7–9, 11

Քրիստոնյաները հանգստանում են իրենց անձնական շահերին առնչվող գործերից  Եբ 4։9, 10

Կավարտվի, երբ Թագավորությունը երկրի վրա գործը կամբողջացնի  1Կթ 15։24, 28

Ա) Ինչ է սուրբ ոգին

Աստծու գործուն ուժն է և ոչ թե անձ է  Գրծ 2։2, 3, 33; Հվ 14։17

Օգտագործվել է արարչագործության ժամանակ, Աստվածաշունչը գրողներին ներշնչելու համար և այլն  Ծն 1։2; Եզկ 11։5

Ծնում և օծում է Քրիստոսի մարմնի անդամներին  Հվ 3։5–8; 2Կթ 1։21, 22

Մեր օրերում զորացնում և առաջնորդում է Աստծու ժողովրդին  Գղ 5։16, 18

Բ) Կյանքի ուժը կոչվում է ոգի

Կյանքի հիմքը, պահպանվում է շնչառության միջոցով  Հկ 2։26; Հոբ 27։3

Կյանքի ուժի վրա իշխանությունը Աստծու մոտ է  Զք 12։1; Ժղ 8։8

Մարդկանց և կենդանիների կյանքի ուժը Աստծուն է պատկանում  Ժղ 3։19–21

Ոգին հանձնվում է Աստծուն հարություն առնելու հույսով  Ղկ 23։46

Գ) Ոգեհարցությունը դիվային գործ է, հարկավոր է հեռու մնալ դրանից

Աստծու Խոսքը արգելում է  Ես 8։19, 20; Ղև 19։31; 20։6, 27

Բախտագուշակությունը դիվապաշտություն է. դատապարտելի է  Գրծ 16։16–18

Տանում է կործանման  Գղ 5։19–21; Հտն 21։8; 22։15

Աստղագուշակությունը արգելվում է  2Օր 18։10–12; Եր 10։2

Ա) Պատկերների կամ արձանների միջոցով երկրպագելը նախատինք է բերում Աստծուն

Անհնա՛ր է Աստծու պատկերը ստեղծել  1Հվ 4։12; Ես 40։18; 46։5; Գրծ 17։29

Քրիստոնյաներին զգուշացում է տրվում չգործածել պատկերներ  1Կթ 10։14; 1Հվ 5։21

Աստծուն պետք է երկրպագել ոգով և ճշմարտությամբ  Հվ 4։24

Բ) Պատկերներին երկրպագելը Իսրայել ազգի համար կորստաբեր եղավ

Պատկերներին պաշտելը արգելված էր հրեաներին  Ելք 20։4, 5

Պատկերները ո՛չ կարող են լսել և ո՛չ էլ խոսել. պատրաստողները դրանց նման են  Սղ 115։4–8

Դրանք ծուղակ են և կործանում են բերում  Սղ 106։36, 40–42; Եր 22։8, 9

 Գ) «Հարաբերական» երկրպագություն մատուցելը անթույլատրելի է

Աստված մերժեց «հարաբերական» երկրպագությունը  Ես 42։8

Աղոթքներ լսողը միմիայն Աստված է  Սղ 65։1, 2

Ա) Նախագուշակվել էր, որ սուտ մարգարեներ են լինելու. առաքյալների օրերում նույնպես սուտ մարգարեներ կային

Նշաններ, որոնց միջոցով կարելի է ճանաչել սուտ մարգարեներին  2Օր 18։20–22; Ղկ 6։26

Նրանց մասին նախագուշակվել էր. ճանաչվում են իրենց պտուղներից  Մթ 24։23–26; 7։15–23

Ա) Ինչ է նշանակում «աշխարհի վերջ» արտահայտությունը

Տիրող համակարգի վախճանը  Մթ 24։3; 2Պտ 3։5–7; Մկ 13։4

Ոչ թե երկրի վերջն է, այլ չար համակարգի  1Հվ 2։17

Կործանմանը նախորդում են վերջին ժամանակները  Մթ 24։14

Արդարները կփրկվեն, այնուհետև կգա նոր աշխարհը  2Պտ 2։9; Հտն 7։14–17

Բ) Հարկավոր է արթուն լինել վերջին օրերի նշանների առնչությամբ

Նշանները տրվել են Աստծու կողմից՝ մեր առաջնորդության համար  2Տմ 3։1–5; 1Թղ 5։1–4

Աշխարհը չի գիտակցում այդ ամենի լրջությունը  2Պտ 3։3, 4, 7; Մթ 24։39

Աստված չի ուշացնում, այլ նախազգուշացնում է  2Պտ 3։9

Զգոն և արթուն լինելը վարձատրություն է բերում  Ղկ 21։34–36

Ա) Բոլոր քրիստոնյաները պետք է վկայություն տան, պատմեն բարի լուրը

Հավանություն ստանալու համար մարդկանց առջև պետք է դավանեն Քրիստոսին  Մթ 10։32

Պետք է Խոսքը կատարող լինեն և հավատ ցուցաբերեն  Հկ 1։22–24; 2։24

Նորերը նույնպես պետք է ուսուցիչներ դառնան  Մթ 28։19, 20

Հրապարակորեն հռչակելը փրկություն է բերում  Հռ 10։10

Բ) Անհրաժեշտ է կրկին այցելել, շարունակ վկայություն տալ

Վախճանի մասին հարկավոր է նախազգուշացնել  Մթ 24։14

Երեմիան տարիներ շարունակ հռչակեց Երուսաղեմի վախճանի մասին  Եր 25։3

Առաջին քրիստոնյաների նման՝ չենք կարող դադարեցնել  Գրծ 4։18–20; 5։28, 29

Գ) Հարկավոր է վկայություն տալ արյունապարտ չլինելու համար

Անհրաժեշտ է նախազգուշացնել մոտալուտ վախճանի մասին  Եզկ 33։7; Մթ 24։14

Դա չանելով՝ անհատը արյունապարտ է դառնում  Եզկ 33։8, 9; 3։18, 19

Պողոսը մաքուր էր ուրիշների արյունից, նա ողջ ճշմարտությունը խոսեց  Գրծ 20։26, 27; 1Կթ 9։16

Փրկվում է ինչպես վկայություն տվողը, այնպես էլ լսողը  1Տմ 4։16; 1Կթ 9։22

Ա) Առաջին դարի քրիստոնյաները չէին տոնում ծննդյան տարեդարձներ և Սուրբ ծնունդ

Տոնում էին նրանք, ովքեր ճշմարիտ երկրպագուներ չէին  Ծն 40։20; Մթ 14։6

Հիսուսի մահվան օրն է, որ պետք է հիշվի  Ղկ 22։19, 20; 1Կթ 11։25, 26

Այդ տոնակատարությունների ժամանակ կատարվող խրախճանքները պատշաճ չեն  Հռ 13։13; Գղ 5։21; 1Պտ 4։3

Ա) Հիսուսի մարդկային կյանքը վճարվեց որպես «փրկանք բոլորի համար»

Հիսուսն իր կյանքը որպես փրկանք տվեց  Մթ 20։28

Թափված արյան արժեքը մաքրում է մեղքերից  Եբ 9։14, 22

Մեկ զոհաբերությունը մեկընդմիշտ բավական էր  Հռ 6։10; Եբ 9։26

Օգուտները ինքնըստինքյան չեն գալիս, հարկավոր է գիտակցել արժեքը  Հվ 3։16

Բ) Այն համապատասխան գին էր

Ադամը կատարյալ էր ստեղծված  2Օր 32։4; Ժղ 7։29; Ծն 1։31

Մեղքի պատճառով կորցրեց և՛ իր, և՛ իր զավակների կատարելությունը  Հռ 5։12, 18

Նրա զավակները անելանելի վիճակում հայտնվեցին, Ադամին հավասար մեկն էր անհրաժեշտ  Սղ 49։7; 2Օր 19։21

Հիսուսի մարդկային կատարյալ կյանքը որպես փրկանք տրվեց  1Տմ 2։5, 6; 1Պտ 1։18, 19

Ա) Փրկությունը Աստծուց է Հիսուսի քավիչ զոհաբերության շնորհիվ

Կյանքը Աստծու պարգևն է իր Որդու միջոցով  1Հվ 4։9, 14; Հռ 6։23

Փրկությունը հնարավոր է միայն Հիսուսի զոհաբերության միջոցով  Գրծ 4։12

«Մահվան անկողնում զղջալիս» անհատը գործերով չի կարող ապացուցել  Հկ 2։14, 26

Փրկության հասնելու համար հարկավոր է ջանքեր գործադրել  Ղկ 13։23, 24; 1Տմ 4։10

Բ) «Մեկ անգամ փրկված է, ընդմիշտ փրկված է» տեսակետը սուրբգրային չէ

Սուրբ ոգուն մասնակից լինողները կարող են ընկնել  Եբ 6։4, 6; 1Կթ 9։27

Շատ իսրայելացիներ կործանվեցին, թեև փրկվել էին Եգիպտոսից  Հդ 5

Փրկությունը ակնթարթորեն չի լինում  Փպ 2։12; 3։12–14; Մթ 10։22

Երես թեքողները առաջվանից ավելի վատ վիճակում են հայտնվում  2Պտ 2։20, 21

Գ) «Համաշխարհային փրկության» գաղափարը սուրբգրային չէ

Ոմանց համար զղջալն անհնար է  Եբ 6։4–6

Ամբարշտի մահը Աստծուն հաճույք չի պատճառում  Եզկ 33։11; 18։32

Սերը չի կարող հանդուրժել անարդարությունը  Եբ 1։9

Ամբարիշտները կկործանվեն  Եբ 10։26–29; Հտն 20։7–15