2 Kronieke 6:1-42
6 Toe het Salomo gesê:+ “Jehovah het gesê dat hy in die dik donkerheid sou woon;+
2 en wat my betref, ek het ’n huis as verhewe woning vir u gebou+ en ’n vaste plek waar u tot onbepaalde tyd kan woon.”+
3 Toe het die koning sy gesig gedraai en die hele gemeente van Israel begin seën,+ terwyl die hele gemeente van Israel gestaan het.+
4 En hy het gesê: “Mag Jehovah, die God van Israel, geloof word,+ wat met sy eie mond met my vader Dawid gepraat+ en met sy eie hande vervulling teweeggebring het+ en gesê het:
5 ‘Van die dag af dat ek my volk uit Egipteland uitgelei het, het ek nie ’n stad uit al die stamme van Israel gekies om ’n huis te bou waar my naam+ sou wees nie, en ek het nie ’n man uitgekies om leier oor my volk Israel te word nie.+
6 Maar ek sal Jerusalem uitkies+ sodat my naam daar sal wees, en ek sal Dawid uitkies om oor my volk Israel te wees.’+
7 En dit het my vader Dawid na aan die hart gelê om ’n huis vir die naam van Jehovah, die God van Israel, te bou.+
8 Maar Jehovah het vir my vader Dawid gesê: ‘Omdat dit jou na aan die hart gelê het om ’n huis vir my naam te bou, het jy goed gedoen omdat dit jou na aan die hart gelê het.+
9 Jý sal egter nie die huis bou nie,+ maar jou seun wat uit jou lendene voortkom, hý sal die huis vir my naam bou.’+
10 En Jehovah het sy woord uitgevoer+ wat hy gespreek het, dat ek in die plek van my vader Dawid+ sou opstaan en op die troon+ van Israel sou sit, net soos Jehovah gespreek het,+ en dat ek die huis vir die naam van Jehovah, die God van Israel, sou bou,+
11 en dat ek daar die Ark+ sou plaas waarin die verbond van Jehovah is wat hy met die kinders van Israel gesluit het.”+
12 En hy het voor die altaar van Jehovah gaan staan voor die hele gemeente van Israel,+ en hy het toe sy palms uitgestrek.+
13 (Want Salomo het ’n koperplatform+ gemaak en dit toe in die middel van die ingeslote ruimte+ gesit. Die lengte daarvan was vyf el en die breedte vyf el en die hoogte drie el; en hy het daarop bly staan.) En hy het op sy knieë gegaan+ voor die hele gemeente van Israel en sy palms na die hemel uitgestrek.+
14 En hy het gesê: “O Jehovah, die God van Israel,+ daar is in die hemel of op die aarde geen God soos u nie,+ wat die verbond en die liefderyke goedhartigheid hou+ teenoor u knegte wat met hulle hele hart voor u wandel;+
15 u wat teenoor u kneg Dawid, my vader, nagekom het wat u hom beloof het,+ sodat u die belofte met u mond gemaak en met u eie hand vervulling teweeggebring het soos dit vandag is.+
16 En nou, o Jehovah, die God van Israel, kom na teenoor u kneg Dawid, my vader, wat u hom beloof het deur te sê: ‘Voor my sal daar vir jou nie ’n man ontbreek wat op die troon van Israel sit nie,+ as jou seuns+ net op hulle weg ag gee deur in my wet te wandel,+ net soos jy voor my gewandel het.’+
17 En nou, o Jehovah, die God van Israel,+ laat u belofte+ betroubaar wees wat u aan u kneg Dawid gemaak het.+
18 “Maar sal God waarlik by die mens op die aarde woon?+ Kyk! Die hemel, ja, die hemel der hemele, kan u nie bevat nie;+ hoeveel minder dan hierdie huis wat ek gebou het!+
19 En u moet u tot die gebed van u kneg+ en tot sy versoek om guns+ wend, o Jehovah my God, deur te luister na die smekende geroep+ en na die gebed wat u kneg voor u bid,+
20 sodat u oë dag en nag oop mag wees+ oor hierdie huis, oor die plek waar u gesê het dat u u naam sou vestig,+ deur te luister na die gebed wat u kneg na hierdie plek toe bid.+
21 En u moet luister na die dringende versoeke van u kneg+ en van u volk Israel wanneer hulle na hierdie plek toe bid,+ sodat u mag hoor vanuit u woonplek, vanuit die hemel;+ en u moet hoor en vergewe.+
22 “As ’n man teen sy medemens sondig,+ en hy hom ’n vloek oplê om hom aan die vloek bloot te stel,+ en hy onder die vloek voor u altaar in hierdie huis kom,+
23 mag u dan hoor vanuit die hemel,+ en u moet optree+ en oor u knegte regspreek om die goddelose te vergeld deur sy weg op sy eie hoof te laat neerkom+ en deur die regverdige regverdig te verklaar+ deur hom te gee volgens sy eie regverdigheid.+
24 “En as u volk Israel voor ’n vyand verslaan word+ omdat hulle teen u bly sondig het,+ en hulle inderdaad tot u terugkeer+ en u naam prys+ en tot u bid+ en voor u guns versoek in hierdie huis,+
25 mag u dan hoor vanuit die hemel,+ en u moet die sonde van u volk Israel vergewe+ en hulle terugbring+ na die land wat u aan hulle en hulle voorvaders gegee het.+
26 “Wanneer die hemel toegesluit is sodat daar geen reën val nie+ omdat hulle teen u bly sondig het,+ en hulle na hierdie plek toe bid+ en u naam prys en hulle van hulle sonde afkeer omdat u hulle bly teister het,+
27 mag u dan hoor vanuit die hemel, en u moet die sonde van u knegte vergewe, ja, van u volk Israel, want u onderrig+ hulle aangaande die goeie weg+ waarop hulle moet wandel; en u moet reën gee+ op u land wat u aan u volk as ’n erfbesitting gegee het.+
28 “As daar hongersnood+ in die land voorkom, as daar pes+ voorkom, as daar verskroeiing+ en heuningdou,+ sprinkane+ en kakkerlakke+ voorkom; as hulle vyande+ hulle in die land van hulle poorte beleër+—enige soort plaag en enige soort kwaal+—
29 watter gebed,+ watter versoek om guns+ daar ook al mag wees van enige mens of van u hele volk Israel,+ omdat elkeen van hulle sy eie plaag+ en sy eie pyn ken; wanneer hy sy palms na hierdie huis toe uitstrek,+
30 mag u dan hoor vanuit die hemel, u woonplek,+ en u moet vergewe+ en aan elkeen gee volgens al sy weë,+ omdat u sy hart ken+ (want u alleen ken die hart van die mensekinders goed);+
31 sodat hulle u kan vrees+ deur in u weë te wandel al die dae dat hulle lewe op die oppervlak van die land wat u aan ons voorvaders gegee het.+
32 “En ook na die uitlander wat geen deel uitmaak van u volk Israel nie+ en wat weens u groot naam+ en u sterk hand+ en u uitgestrekte arm+ uit ’n ver land kom, en hulle kom en bid na hierdie huis toe,+
33 mag u dan luister vanuit die hemel, vanuit u vaste woonplek,+ en u moet doen volgens alles waaroor die uitlander u aanroep;+ sodat al die volke van die aarde u naam kan ken+ en u kan vrees,+ net soos u volk Israel, en kan weet dat u naam uitgeroep is oor hierdie huis wat ek gebou het.+
34 “As u volk in die oorlog teen hulle vyande uittrek+ op die pad waarlangs u hulle stuur,+ en hulle inderdaad tot u bid+ in die rigting van hierdie stad wat u uitgekies het en die huis wat ek vir u naam gebou het,+
35 moet u ook vanuit die hemel hulle gebed en hulle versoek om guns hoor,+ en u moet aan hulle reg verskaf.+
36 “As hulle teen u sondig+ (want daar is geen mens wat nie sondig nie),+ en u op hulle vertoornd is en hulle aan ’n vyand oorlewer, en dié wat hulle gevange neem, hulle gevange wegvoer na ’n land, ver of naby,+
37 en hulle inderdaad tot besinning kom in die land waarheen hulle gevange weggevoer is, en hulle tot u terugkeer en u in die land waar hulle gevangenes is,+ om guns versoek en sê: ‘Ons het gesondig,+ ons het gedwaal+ en ons het goddeloos gehandel’,+
38 en hulle inderdaad met hulle hele hart+ en met hulle hele siel tot u terugkeer in die land waar hulle gevangenes is+ van dié wat hulle gevange weggevoer het, en hulle inderdaad bid in die rigting van hulle land wat u aan hulle voorvaders gegee het en die stad wat u uitgekies het+ en die huis wat ek vir u naam gebou het,+
39 moet u ook hulle gebed en hulle versoeke om guns hoor+ vanuit die hemel, vanuit u vaste woonplek,+ en u moet aan hulle reg verskaf+ en u volk vergewe+ wat teen u gesondig het.
40 “O my God, laat u oë+ asseblief nou oop wees en u ore+ ag gee op die gebed aangaande hierdie plek.
41 En staan nou op,+ o Jehovah God, om in u rus+ in te gaan, u en die Ark van u sterkte.+ Laat u priesters, o Jehovah God, met redding beklee word, en laat u lojales hulle in goedheid verbly.+
42 O Jehovah God, moenie die aangesig van u gesalfde+ afwys nie. Dink tog aan die liefderyke goedhartighede teenoor u kneg Dawid.”+
