Handelinge 7:1-60
7 Maar die hoëpriester het gesê: “Is hierdie dinge so?”
2 Hy het gesê: “Manne, broers en vaders, hoor. Die God van heerlikheid+ het aan ons voorvader Abraham verskyn terwyl hy in Mesopotaʹmië was, voordat hy hom in Haran gevestig het,+
3 en hy het vir hom gesê: ‘Trek weg uit jou land en van jou familielede en kom na die land wat ek jou sal wys.’+
4 Toe het hy uit die land van die Galdeërs weggetrek en hom in Haran gevestig. En daarvandaan het God hom, nadat sy vader gesterf het,+ van woonplek laat verander, na hierdie land waarin julle nou woon.+
5 En tog het hy hom geen erfbesitting daarin gegee nie, nee, nie ’n voetbreedte nie;+ maar hy het beloof om dit as ’n besitting aan hom te gee,+ en ná hom aan sy saad,+ hoewel hy nog geen kind gehad het nie.+
6 En wat God gesê het, het hierop neergekom, dat sy saad inwonende vreemdelinge+ in ’n vreemde land+ sou wees en die mense hulle slawe sou maak en vierhonderd jaar lank sou verdruk.+
7 ‘En dié nasie vir wie hulle as slawe sal dien, sal ek oordeel’,+ het God gesê, ‘en ná hierdie dinge sal hulle uittrek en in hierdie plek heilige diens aan my verrig.’+
8 “Hy het hom ook ’n verbond van die besnydenis gegee;+ en so het hy die vader van Isak+ geword en hom op die agtste dag besny,+ en Isak van Jakob, en Jakob van die twaalf familiehoofde.+
9 En die familiehoofde het jaloers+ geword op Josef en hom na Egipte verkoop.+ Maar God was met hom,+
10 en hy het hom uit al sy verdrukkinge verlos en hom guns en wysheid voor die oë van Farao, die koning van Egipte, gegee. En hy het hom aangestel om Egipte en sy hele huis te bestuur.+
11 Maar daar het ’n hongersnood oor die hele Egipte en Kanaän gekom, ja, ’n groot verdrukking; en ons voorvaders het geen voedsel gevind nie.+
12 Maar Jakob het gehoor dat daar voedsel in Egipte was,+ en hy het ons voorvaders die eerste keer uitgestuur.+
13 En die tweede keer het Josef hom aan sy broers bekend gemaak;+ en Josef se afkoms het aan Farao openbaar geword.+
14 Toe het Josef gestuur en Jakob, sy vader, en al sy familielede van daarvandaan laat roep,+ altesaam vyf-en-sewentig siele.+
15 Jakob het na Egipte afgegaan.+ En hy het gesterf;+ en so ook ons voorvaders,+
16 en hulle is na Sigem oorgebring+ en in die graf neergelê+ wat Abraham teen ’n prys met silwergeld van die seuns van Hemor in Sigem gekoop het.+
17 “Juis toe die tyd nader kom vir die vervulling van die belofte wat God openlik aan Abraham bekend gemaak het, het die volk in Egipte toegeneem en vermeerder,+
18 totdat daar ’n ander koning oor Egipte opgestaan het, wat nie van Josef geweet het nie.+
19 Hy het listige staatkunde teen ons ras gebruik+ en die vaders verkeerdelik gedwing om hulle kindertjies aan hulle lot oor te laat, sodat hulle nie sou bly lewe nie.+
20 In dié tyd is Moses gebore,+ en hy was goddelik mooi.+ En hy is drie maande in sy vader se huis versorg.
21 Maar toe hy aan sy lot oorgelaat is, het die dogter van Farao hom geneem en hom as haar eie seun grootgemaak.+
22 Gevolglik is Moses in al die wysheid+ van die Egiptenaars onderrig. Trouens, hy was kragtig in sy woorde+ en dade.
23 “En toe die tyd van sy veertigste jaar ten einde geloop het, het dit in sy hart opgekom om inspeksie te hou onder sy broers, die kinders van Israel.+
24 En toe hy sien dat iemand onregverdig behandel word, het hy hom verdedig en die een wat mishandel is, gewreek deur die Egiptenaar dood te maak.+
25 Hy het veronderstel dat sy broers sou begryp dat God hulle deur sy hand redding gee,+ maar hulle het dit nie begryp nie.
26 En die volgende dag het hy aan hulle verskyn terwyl hulle baklei het, en hy het probeer om die vrede tussen hulle te herstel+ deur te sê: ‘Manne, julle is broers. Waarom behandel julle mekaar onregverdig?’+
27 Maar die een wat sy naaste onregverdig behandel het, het hom weggestoot en gesê: ‘Wie het jou as heerser en regter oor ons aangestel?+
28 Jy wil my nie miskien op dieselfde manier om die lewe bring as wat jy gister die Egiptenaar om die lewe gebring het nie?’+
29 Ná hierdie woorde het Moses gevlug en ’n inwonende vreemdeling in die land Miʹdian+ geword, waar hy die vader van twee seuns geword het.+
30 “En toe veertig jaar verstreke was, het daar in die wildernis van die berg Siʹnai ’n engel in die vuurvlam van ’n doringbos aan hom verskyn.+
31 En toe Moses dit sien, was hy verwonderd oor die gesig.+ Maar toe hy nader gaan om ondersoek in te stel, het Jehovah se stem gekom:
32 ‘Ek is die God van jou voorvaders, die God van Abraham en van Isak en van Jakob.’+ Bewend het Moses nie verder ondersoek durf instel nie.
33 Jehovah het vir hom gesê: ‘Trek die sandale van jou voete af, want die plek waarop jy staan, is heilige grond.+
34 Die slegte behandeling van my volk wat in Egipte is, het ek beslis gesien,+ en ek het hulle gekerm gehoor+ en ek het neergedaal om hulle te verlos.+ Kom dan nou, ek sal jou na Egipte stuur.’+
35 Hierdie Moses, wat hulle verloën het deur te sê: ‘Wie het jou as heerser en regter aangestel?’+ dié man het God as heerser sowel as verlosser gestuur+ deur die hand van die engel wat in die doringbos aan hom verskyn het.
36 Hierdie man het hulle uitgelei+ nadat hy voortekens en tekens in Egipte+ en in die Rooi See+ en in die wildernis gedoen het, veertig jaar lank.+
37 “Dit is die Moses wat vir die kinders van Israel gesê het: ‘God sal vir julle uit die midde van julle broers ’n profeet soos ek verwek.’+
38 Dit is hy+ wat in die midde van die vergadering+ in die wildernis was saam met die engel+ wat op die berg Siʹnai met hom gepraat het, en saam met ons voorvaders, en hy het lewende heilige verklarings+ ontvang om aan julle te gee.
39 Aan hom het ons voorvaders geweier om gehoorsaam te word, maar hulle het hom weggestoot+ en in hulle harte na Egipte teruggedraai+
40 deur vir Aäron te sê: ‘Maak vir ons gode om voor ons uit te trek. Want hierdie Moses, wat ons uit Egipteland uitgelei het, ons weet nie wat met hom gebeur het nie.’+
41 Toe het hulle in daardie dae ’n kalf gemaak+ en ’n offerande aan die afgod gebring en hulle in die werke van hulle hande begin verheug.+
42 Toe het God hom afgekeer en hulle oorgegee+ om heilige diens aan die leër van die hemel te verrig, net soos daar in die boek van die profete geskrywe staan:+ ‘Dit was nie aan my dat julle veertig jaar lank in die wildernis slagoffers en offerandes gebring het nie, of hoe, o huis van Israel?+
43 Maar dit was die tent van Molog+ en die ster+ van die god Refan wat julle opgeneem het, die afbeeldsels wat julle gemaak het om hulle te aanbid. Gevolglik sal ek julle tot anderkant Babilon wegvoer.’+
44 “Ons voorvaders het die tent van die getuienis in die wildernis gehad, net soos hy bevel gegee het toe hy vir Moses gesê het om dit volgens die voorbeeld te maak wat hy gesien het.+
45 En ons voorvaders wat dit oorgeneem het, het dit ook saam met Josua+ in die land ingebring wat deur die nasies besit is,+ wat God voor ons voorvaders uit verdryf het.+ Hier het dit tot die dae van Dawid gebly.
46 Hy het guns+ in die oë van God gevind en die voorreg gevra om ’n woonplek+ aan die God van Jakob te verskaf.
47 Maar Salomo het ’n huis vir hom gebou.+
48 Nietemin woon die Allerhoogste nie in huise wat met hande gemaak is nie;+ net soos die profeet sê:
49 ‘Die hemel is my troon+ en die aarde is my voetbank.+ Watter soort huis sal julle vir my bou? sê Jehovah. Of wat is die plek vir my rus?+
50 My hand het al hierdie dinge gemaak, nie waar nie?’+
51 “Hardkoppiges en onbesnedenes van hart+ en ore, julle weerstaan altyd die heilige gees; soos julle voorvaders gedoen het, so doen julle.+
52 Watter een van die profete het julle voorvaders nie vervolg nie?+ Ja, hulle het dié doodgemaak+ wat die koms van die Regverdige+ vooruit aangekondig het, wie se verraaiers en moordenaars julle nou geword het,+
53 julle wat die Wet, soos oorgedra deur engele,+ ontvang het maar nie nagekom het nie.”
54 Wel, toe hulle hierdie dinge hoor, het hulle in hulle harte gegrief gevoel+ en teen hom op hulle tande begin kners.+
55 Maar hy het, vol heilige gees, in die hemel ingetuur en God se heerlikheid gesien en Jesus wat aan God se regterhand staan,+
56 en hy het gesê: “Kyk! Ek sien die hemele geopend+ en die Seun van die mens+ wat aan God se regterhand staan.”+
57 Hierop het hulle so hard soos hulle kon geskreeu en hulle ore toegedruk+ en soos een man op hom afgestorm.
58 En nadat hulle hom buite die stad uitgewerp het,+ het hulle hom met klippe begin gooi.+ En die getuies+ het hulle boklere by die voete van ’n jong man met die naam Saulus+ neergelê.
59 En hulle het aangehou om Steʹfanus met klippe te gooi terwyl hy gesmeek en gesê het: “Here Jesus, ontvang my gees.”+
60 Toe het hy op sy knieë gegaan en met ’n sterk stem uitgeroep: “Jehovah, reken hulle hierdie sonde nie toe nie.”+ En nadat hy dit gesê het, het hy ontslaap.
