Job 29:1-25
29 En Job het weer sy spreuk aangehef en gesê:
2 “Ag, as ek maar was soos in die maanmaande van lank gelede,+Soos in die dae toe God my bewaar het;+
3 Toe hy sy lamp oor my hoof laat skyn het,Toe ek by sy lig deur die duisternis gewandel het;+
4 Net soos ek in die dae van my fleur was,+Toe intimiteit met God in my tent was;+
5 Toe die Almagtige nog met my was,Toe my dienaars rondom my was!
6 Toe ek my voetstappe in botter gewas het,En die rots vir my strome olie bly uitgiet het;+
7 Toe ek uitgegaan het na die poort by die stad,+Op die openbare plein my sitplek reggemaak het!+
8 Die seuns het my gesien en weggekruip,En selfs die bejaardes het opgestaan, hulle het bly staan.+
9 Vorste het woorde ingehou,En die palm het hulle op hulle mond gelê.+
10 Die stem van die leiers is verberg,En hulle tong het aan hulle verhemelte gekleef.+
11 Want die oor het geluister en my gelukkig genoem,En die oog het gesien en vir my getuig.
12 Want ek het die geteisterde gered wat om hulp geroep het,+En die vaderlose seun en enigiemand wat geen helper gehad het nie.+
13 Die seën+ van die een wat op die punt gestaan het om te sterf—op my het dit gekom,En die hart van die weduwee het ek bly gemaak.+
14 Met regverdigheid het ek my beklee, en dit het my beklee.+My geregtigheid was soos ’n moulose oorkleed—en ’n tulband.
15 Oë het ek vir die blinde geword;+En voete was ek vir die kreupele.
16 Ek was ’n ware vader vir die armes;+En die regsaak van iemand wat ek nie geken het nie—dit het ek ondersoek.+
17 En ek het die kakebene van die kwaaddoener gebreek,+En uit sy tande het ek die prooi weggeruk.
18 En ek het altyd gesê: ‘In my nes sal ek sterf,+En soos die sandkorrels sal ek my dae vermenigvuldig.+
19 My wortel is oop vir die water,+En dou sal op my tak oornag.
20 My heerlikheid bly nuut by my,En my boog in my hand sal herhaaldelik skiet.’
21 Na my het hulle geluister; en hulle het gewag,En hulle het stilgebly in afwagting van my raad.+
22 Ná my woord het hulle nie weer gepraat nie,En op hulle het my woord gedrup.+
23 En hulle het op my gewag soos op die reën,+En hulle mond het hulle wyd oopgemaak vir die lentereën.+
24 Ek het vir hulle geglimlag—hulle het dit nie geglo nie—En hulle het die lig van my gesig+ nie verdonker nie.
25 Ek het die weg vir hulle gekies, en ek het as hoof gesit;En ek het soos ’n koning onder sy troepe gewoon,+Soos iemand wat die treurendes vertroos.+
