Job 30:1-31
30 “En nou het hulle my uitgelag,+Dié wat jonger in dae is as ek,+Wie se vaders ek nieBy die honde van my kudde sou gesit het nie.
2 Selfs die krag van hulle hande—van watter nut was dit vir my?In hulle het die lewenskrag vergaan.+
3 Weens gebrek en honger is hulle onvrugbaar,Hulle wat knaag aan ’n waterlose streek,+Waar daar gister storm en verwoesting was.
4 Hulle het die soutkruid by die struike gepluk,En die wortel van besemstruike was hulle voedsel.
5 Uit die gemeenskap is hulle verdryf;+Mense het vir hulle geskreeu soos vir ’n dief.
6 Op die helling van stroomvalleie moet hulle woon,In gate in die grond en in rotse.
7 Tussen die struike het hulle geskreeu;Onder die netels het hulle saamgebondel.
8 Kinders van die verstandelose,+ ook kinders van die naamlose,Hulle is uit die land gegesel.
9 En nou het ek selfs die tema van hulle lied geword,+En ek is vir hulle ’n skimpwoord.+
10 Hulle het my verfoei, hulle het ver van my af gebly;+En hulle het hulle nie daarvan weerhou om in my gesig te spoeg nie.+
11 Want hy het my boogsnaar losgemaak en my verneder,En die toom het hulle weens my slap gelos.
12 Aan my regterhand staan hulle op as ’n gebroedsel;Hulle het my voete laat gaan,Maar hulle het hulle onheilsversperrings teen my opgewerp.+
13 Hulle het my paaie opgebreek;Hulle het net my teëspoed bevorder,+Sonder dat hulle self ’n helper het.
14 Soos deur ’n wye gaping kom hulle;Onder ’n storm het hulle aangerol gekom.
15 Skielike verskrikkinge is teen my gerig;My statige houding word soos die wind verjaag,En soos ’n wolk het my redding verbygegaan.
16 En nou word my siel in my uitgestort;+Dae van ellende+ gryp my aan.
17 Snags is my gebeente+ deurboor en het dit van my afgeval,En pyne wat aan my knaag, rus nooit nie.+
18 Deur die oorvloed van krag ondergaan my kleed ’n verandering;Soos die kraag van my lang kleed omsluit dit my.
19 Hy het my na die klei afgebring,Sodat ek soos stof en as daar uitsien.
20 Ek roep tot u om hulp, maar u antwoord my nie;+Ek het gaan staan, sodat u op my sou ag gee.
21 U verander u om wreed teenoor my te word;+Met die volle mag van u hand is u my vyandiggesind.
22 U tel my op die wind, u laat my daarop ry;Dan maak u my met ’n harde slag tot niet.
23 Want ek weet goed dat u my na die dood sal laat terugkeer,+En na die huis van samekoms vir almal wat lewe.
24 Maar niemand steek sy hand uit teen ’n blote puinhoop nie,+En ook is daar gedurende iemand se agteruitgang nie ’n hulpgeroep oor dié dinge nie.
25 Ja, ek het gehuil oor die een wat ’n moeilike dag het;+My siel was bedroef oor die arme.+
26 Hoewel ek op die goeie gewag het, het die slegte gekom;+En ek het die lig bly verwag, maar donkerheid het gekom.
27 My ingewande het begin kook en het nie stilgebly nie;Ek het voor dae van ellende te staan gekom.
28 Bedroef+ het ek rondgeloop wanneer daar geen sonlig was nie;Ek het in die gemeente opgestaan, ek het om hulp bly roep.
29 ’n Broer het ek vir die jakkalse geword,En ’n metgesel vir die dogters van die volstruis.+
30 My vel het swart geword+ en van my afgeval,En my gebeente het warm geword van droogheid.
31 En my harp is nou bloot vir ’n rouklag,En my fluit vir die stem van dié wat huil.
