Jona 1:1-17
1 En die woord van Jehovah het tot Jona,+ die seun van Amitʹtai, gekom en gesê:
2 “Staan op, gaan na Niʹneve,+ die groot stad, en verkondig daarteen dat hulle slegtheid voor my opgekom het.”+
3 En Jona het opgestaan en na Tarsis+ gevlug, weg van Jehovah af;+ en hy het uiteindelik by Joppe+ gekom en ’n skip gevind wat na Tarsis gaan. Toe het hy die reisgeld betaal en daarin afgeklim, om saam met hulle na Tarsis te gaan, weg van Jehovah af.
4 En Jehovah het ’n sterk wind op die see gewerp,+ en daar het ’n groot storm+ op die see ontstaan; en die skip was op die punt om te vergaan.
5 En die seemanne het bang geword en om hulp geroep, elkeen tot sy god.+ En hulle het die voorwerpe wat in die skip was, in die see bly gooi om die skip ligter te maak.+ Maar Jona het na die onderste dele van die skip afgegaan, en hy het gaan lê en vas aan die slaap geraak.+
6 Eindelik het die skeepskaptein na hom toe gekom en vir hom gesê: “Wat is dit met jou, slaper? Staan op, roep tot jou god!+ Miskien sal die ware God toon dat hy vir ons omgee en sal ons nie vergaan nie.”+
7 En hulle het vir mekaar begin sê: “Kom, en laat ons die lot werp,+ sodat ons kan weet oor wie hierdie rampspoed ons getref het.”+ En hulle het die lot bly werp, en uiteindelik het die lot op Jona geval.+
8 Toe het hulle vir hom gesê: “Vertel ons asseblief oor wie hierdie rampspoed ons getref het.+ Wat is jou werk, en waar kom jy vandaan? Wat is jou land, en uit watter volk is jy?”
9 Daarop het hy vir hulle gesê: “Ek is ’n Hebreër,+ en ek vrees+ Jehovah, die God van die hemel,+ die Een wat die see en die droë grond gemaak het.”+
10 En die manne het baie bang geword, en hulle het vir hom gesê: “Wat het jy tog gedoen?”+ Want die manne het te wete gekom dat hy van Jehovah af weggevlug het, omdat hy hulle vertel het.
11 Uiteindelik het hulle vir hom gesê: “Wat moet ons met jou doen,+ sodat die see vir ons stil kan word?” Want die see het al hoe stormagtiger geword.
12 Toe het hy vir hulle gesê: “Tel my op en gooi my in die see, en die see sal vir julle stil word; want ek weet dat hierdie groot storm weens my oor julle gekom het.”+
13 Maar die manne het daardeur probeer kom, om die skip na die droë grond terug te bring; hulle kon egter nie, omdat die see al hoe stormagtiger teen hulle geword het.+
14 En hulle het tot Jehovah geroep en gesê:+ “Ag, o Jehovah, laat ons asseblief nie weens die siel van hierdie man vergaan nie! En moenie onskuldige bloed oor ons bring nie,+ aangesien u, o Jehovah, gedoen het waarin u behae geskep het!”+
15 Toe het hulle Jona opgetel en hom in die see gegooi; en die woede van die see het begin bedaar.+
16 Daarop het die manne Jehovah grootliks begin vrees,+ en hulle het dus ’n offerande aan Jehovah gebring+ en geloftes gedoen.+
17 En Jehovah het ’n groot vis beskik om Jona in te sluk,+ sodat Jona drie dae en drie nagte in die ingewande van die vis was.+
