Psalm 142:1-7
Maskil. Van Dawid, toe hy in die grot was.+ ’n Gebed.
142 Met my stem het ek tot Jehovah om hulp begin roep;+Met my stem het ek tot Jehovah om guns begin roep.+
2 Voor hom het ek my besorgdheid bly uitstort;+Voor hom het ek van my benoudheid bly vertel,+
3 Toe my gees+ in my versmag het.Toe het u my weg geken.+Op die pad waarlangs ek wandel,+Het hulle ’n valstrik vir my verberg.+
4 Kyk na regs en sienDat daar niemand is wat my enige erkenning gee nie.+My toevlug is vir my verlore;+Niemand vra na my siel nie.+
5 Ek het tot u om hulp geroep, o Jehovah.+Ek het gesê: “U is my toevlug,+My deel+ in die land van die lewendes.”+
6 Skenk tog aandag aan my smekende geroep,+Want ek het baie verarm.+Verlos my van my vervolgers,+Want hulle is sterker as ek.+
7 Bring tog my siel uit die kerker+Om u naam te prys.+Laat die regverdiges om my bymekaarkom,+Omdat u gepas met my handel.+
