God het met die Jode gepraat wat in die tyd van die profeet Jeremia gelewe het. Omdat die mense Jehovah a se regverdige wette en die liefdevolle teregwysing wat sy profete gegee het, geïgnoreer het, sou hy hulle nie beskerm teen die tragiese gevolge van hulle slegte dade nie. – Spreuke 1:24-32.

 “Daarom sê Jehovah.” Die woord “daarom” koppel die vorige verse met die verse wat volg. In Jeremia 11:1-10 het Jehovah vir sy volk gesê dat hulle die verbond, of bindende ooreenkoms, verbreek het wat hulle voorvaders met hom gemaak het (Eksodus 24:7). In plaas daarvan om hulle Skepper te aanbid, het die Jode begin om afgode te aanbid. As gevolg van hierdie afvalligheid het die Jode baie ander goddelose dinge gedoen, insluitende kinderofferandes! – Jeremia 7:31.

 “Kyk, ek bring rampspoed oor hulle.” Wanneer die Bybel sê dat God iets doen, beteken dit dikwels dat hy dit net toelaat. Hoe was dit in hierdie geval waar? Deur valse gode te aanbid en Jehovah se heilsame standaarde te ignoreer, het sy volk vir hulleself baie swaarkry veroorsaak. Hulle het ook God se beskerming verloor. As gevolg hiervan kon ’n magtige vyand – die koning van Babilon – Jerusalem oorwin en sy inwoners in ballingskap wegneem. Die valse gode waarop die mense vertrou het, kon hulle nie red nie. – Jeremia 11:12; 25:8, 9.

 Deur toe te laat dat hierdie tragedies oor sy volk kom, het God nie op ’n onregverdige of slegte manier opgetree nie. Jakobus 1:13 sê: “God kan nie met slegte dinge getoets word nie, en hy toets ook niemand met slegte dinge nie.” Die King James Version sê wel dat God “slegte dinge oor [die Jode] sal bring”. Maar die woord in die oorspronklike taal b wat as “slegte dinge” in Jeremia 11:11 vertaal is, kan ook “rampspoed” beteken – ’n uitdrukking wat die slegte dinge wat met die Jode gebeur het, akkuraat beskryf.

 “Wanneer hulle tot my om hulp roep, sal ek nie na hulle luister nie.” Jehovah luister nie na die gebede van dié wie se “hande . . . vol bloed [is]” of na dié wat op valse gode vertrou nie (Jesaja 1:15; 42:17). Maar hy luister wel na dié wat opreg berou toon oor hulle slegte dade en nederig tot hom terugkeer. – Jesaja 1:16-19; 55:6, 7.

 In die jaar 647 VHJ het Jehovah Jeremia as sy profeet aangestel. Jeremia het die mense van Juda 40 jaar lank gewaarsku oor wat God sou doen. Maar hulle het geweier om te luister. Gedurende hierdie tyd het die profeet die woorde in Jeremia 11:11 neergeskryf. Uiteindelik, in 607 VHJ, het die profetiese waarskuwings waar geword toe die Babiloniërs Jerusalem vernietig het. – Jeremia 6:6-8; 39:1, 2, 8, 9.

 Die boek Jeremia bevat ook ’n boodskap van hoop. Jehovah het gesê: “Wanneer 70 jaar in Babilon vervul is, . . . sal [ek] my belofte nakom deur julle na hierdie plek [die Joodse tuisland] terug te bring” (Jeremia 29:10). Jehovah het in 537 VHJ sy belofte ‘nagekom’ toe die Mede en Perse Babilon oorwin het. Jehovah het sy volk, wat regoor die Babiloniese ryk verstrooi was, toegelaat om na hulle tuisland terug te keer en ware aanbidding te herstel. – 2 Kronieke 36:22, 23; Jeremia 29:14.

 Kyk na hierdie kort video om ’n oorsig van die boek Jeremia te kry.