Wetenskaplikes het eers gedink dat die kolibrie se tong nektar optrek deur middel van natuurkragte wat vloeistowwe in dun buisies laat opbeweeg – ’n proses wat kapillêre werking genoem word. Maar onlangs het wetenskaplikes uitgevind dat die voël ’n baie doeltreffender metode gebruik, ’n manier waar vloeistof vasgevang word.

 Dink hieraan: Wanneer die kolibrie se tong met nektar in aanraking kom, verdeel die tong horisontaal en vorm dit twee punte. Daar is ’n gleufie aan die einde van elke punt. Die gleufies is eintlik geslote skrefies. Wanneer die punte in aanraking kom met vloeistof, maak die gleufies oop en vou die punte van die tong oop, wat die voël help om nektar op te lek eerder as om dit op te trek soos deur ’n strooitjie. Wanneer die tong terugtrek, gebeur die teenoorgestelde – die gleufies op die punte maak toe met die nektar wat vasgevang is aan die binnekant.

 Navorsers Alejandro Rico-Guevara, Tai-Hsi Fan en Margaret Rubega sê dat hierdie hele proses “minder as ’n tiende van ’n sekonde” neem. Hulle sê ook dat die punt van die tong ’n dinamiese toestel is wat vloeistof vasvang en waarvan die vorm dramaties verander wanneer dit in aanraking met vloeistowwe kom.

 Wat meer is, die voëltjie hoef glad nie energie te gebruik om dit te doen nie. Die punte van die tong vou oop en toe in reaksie op ingewikkelde kragte wat ’n invloed daarop het wanneer dit in kontak met vloeistof kom.

 Omdat die kolibrie se tong so ’n doeltreffende toestel is wat vloeistof kan vasvang, glo wetenskaplikes dat dit hulle kan inspireer om dieselfde metode in medisyne, robotika en ander velde te gebruik. Dit kan selfs help in die ontwerp van gereedskap om vloeistowwe op te droog of oliestortings skoon te maak.

 Wat dink jy? Het die kolibrie se ingewikkelde tong deur middel van evolusie ontstaan? Of is dit ontwerp?