এদিনাখন নিউজিলেণ্ডত থকা আমাৰ এজনী ভনীয়ে jw.org-ত এখন ভিডিঅʼ চালে। তাতে কোৱা হৈছিল যে আমাৰ বাবে যিহোৱাৰ বহুত কৰুণা আছে আৰু তেওঁ এয়া প্ৰকাশো কৰে। (যিচ. ৬৩:৭-৯) ভনীয়ে চিন্তা কৰিলে যে তাই যিবোৰ কথা শিকিলে, সেইবোৰ পালন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব আৰু কাৰোবাক সহায় কৰিব। সেইদিনা পাছত যেতিয়া তাই ঘৰৰ ৰেচন কিনিবলৈ গৈছিল, তেতিয়া এজনী দুখীয়া তিৰোতাক লগ পাইছিল, যাৰ ওচৰত থাকিবলৈ ঘৰ নাছিল। ভনীয়ে তেওঁৰ বাবে কিছুমান খোৱা-বস্তু কিনি দিম বুলি কʼলে আৰু তিৰোতাজনী মান্তি হʼল। পাছত ভনীয়ে তেওঁৰ বাবে আহাৰ আনি দিলে আৰু দুখ-কষ্টৰ অন্ত হʼবনে? নামৰ ট্ৰেক্টখনৰ পৰা প্ৰচাৰ কৰিলে।

তেতিয়া সেই তিৰোতাগৰাকীয়ে কান্দিবলৈ ধৰিলে। তেওঁ ভনীক কʼলে যে সৰুতে তাইৰ মা-দেউতাকে তাইক যিহোৱাৰ বিষয়ে শিকাইছিল, কিন্তু পাছত তাই শিকিবলৈ এৰি দিলে। কিছু দিনৰ আগতে তাই যিহোৱালৈ প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল যে তাই যিহোৱাৰ ওচৰত উভতি আহিব বিচাৰিছে আৰু ইয়াৰ বাবে তাইক সহায়ৰ প্ৰয়োজন। ভনীয়ে তেওঁক বাইবেল দিলে আৰু তেওঁৰ লগত বাইবেল অধ্যয়ন কৰিবলৈ ব্যৱস্থাও কৰিলে। a

আমিও যিহোৱাৰ দৰে হʼব পাৰোঁ আৰু কৰুণা দেখুৱাই লোকসকলক সহায় কৰিব পাৰোঁ, নিজৰ পৰিয়ালৰ লোক আৰু মণ্ডলীৰ ভাই-ভনীসকলকো। আমি সুযোগ বিচাৰি প্ৰচাৰ কৰাৰ যোগেদিও লোকসকলৰ প্ৰতি কৰুণা আছে বুলি দেখুৱাব পাৰোঁ।