কালক্ৰমে আদম আৰু হৱাৰ লʼৰা-ছোৱালী হʼল। লাহে লাহে পৃথিৱীখনত মানুহৰ সংখ্যা বাঢ়িবলৈ ধৰিলে। সেই সময়তে কিছুমান স্বৰ্গদূতে চয়তানৰ বিদ্ৰোহত যোগ দিলে।

এই স্বৰ্গদূতবিলাকে পৃথিৱীলৈ আহিল। পৃথিৱীত থকা তিৰোতাবিলাকক বিয়া কৰিবলৈ তেওঁলোকে মানৱৰ ৰূপ ধাৰণ কৰিলে। স্বৰ্গদূত আৰু তিৰোতাবিলাকৰ সম্পৰ্কৰ ফলত জন্ম হোৱা সন্তানবিলাক, বৰ ভয়ানক আৰু শক্তিশালী আছিল।

পৃথিৱীখন দুষ্ট মানুহেৰে ভৰি পৰিল। ইয়াৰ বিষয়ে বাইবেলে এইদৰে কৈছে: ‘পৃথিৱীত মানুহৰ দুষ্টতা অধিক আৰু সদায় তাৰ মনৰ সকলো কল্পনা কেৱল মন্দ।’

নোহ এজন ভাল মানুহ আছিল। যিহোৱা ঈশ্বৰে নোহক কৈছিল যে তেওঁ সকলো দুষ্ট লোকক এক জল-প্লাৱনৰ দ্বাৰা ধ্বংস কৰিব।

ইয়াৰ উপৰিও ঈশ্বৰে নোহক এখন ডাঙৰ জাহাজ বনাবলৈ আজ্ঞা কৰিলে। এই জাহাজখনত উঠি নোহৰ পৰিয়াল আৰু সকলো ধৰণৰ জীৱ-জন্তু ৰক্ষা পৰিব।

নোহে আহিবলগীয়া জল-প্লাৱনৰ বিষয়ে লোকসকলক সতৰ্ক কৰিবলৈ ধৰিলে, কিন্তু কোনেও তেওঁৰ বাক্যলৈ কাণ নিদিলে। নোহৰ এই কাৰ্য্যক লোকসকলে ভাল পোৱা নাছিল আৰু তেওঁক ঠাট্টা কৰিছিল।

জাহাজৰ কাম সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ পাছত, নোহে জীৱ-জন্তুবোৰক জাহাজৰ ভিতৰলৈ আনিলে।