Инсан сәмими суал верәндә вә ја дәрдини бөлүшәндә сөһбәтә давам етмәк бизә хош олур. Биз «әбәди һәјат јолунда јеримәјә мејли» олан инсанларла сөһбәт етмәк истәјирик (Һәв. 13:48)

Әҝәр инсан гәзәблидирсә, сәнинлә мүбаһисә етмәк истәјирсә вә ја һал-һазырда данышмаг истәмирсә, нә етмәлисән? Сакит вә нәзакәтли шәкилдә сөһбәти дајандыр (Мәс. 17:14). Чалыш, сөһбәти хош нотларла јекунлашдырасан. Бунун сајәсиндә, бәлкә дә, о, ҝәлән дәфә кимсә она тәблиғ едәндә сөһбәт етмәјә мејилли олаҹаг (1 Бут. 2:12).