Ҝөрүнүр, Иса Мәсиһ һәлә дә Перејада, Иордан чајынын шәргиндәдир. Бурада о, итмиш гојун вә дирһәм барәдә мәсәл чәкиб. Һәр ики мәсәл бизә төвбә едиб Аллаһа гајыдан ҝүнаһкара ҝөрә севинмәји өјрәдир. Пејғәмбәр бу ҹүр инсанлары хош гаршыладығы үчүн фәрисиләрлә мирзәләр ону тәнгид едирләр. Бәс ҝөрәсән, онлар Иса пејғәмбәрин бу мәсәлләриндән нәсә өјрәндиләр? Онлар Аллаһын төвбә едән ҝүнаһкарлара неҹә јанашдығыны баша дүшдүләр? Иса пејғәмбәр бунун ваҹиблијини вурғуламаг үчүн даһа бир тәсирли мәсәл чәкир.

Мәсәл ата вә ики оғул барәдәдир. Мәсәлин баш гәһрәманы кичик оғулдур. Һәм фәрисиләр, һәм мирзәләр, һәм дә пејғәмбәри динләјән диҝәр адамлар бу кичик оғулдан ибрәт дәрси ҝөтүрмәлидирләр. Амма Иса пејғәмбәрин ата вә бөјүк оғул барәдә дедикләрини дә һеч ким гулаг ардына вурмамалыдыр, онларын ҝөстәрдикләри мүнасибәт ибрәтамиздир. Буна ҝөрә дә Иса пејғәмбәр мәсәли данышан вахт гәһрәманларын үчүнә дә диггәт јетирин:

«Бир адамын ики оғлу варды. Кичик оғул атасына деди: “Ата, әмлакындан мәнә дүшән пајы вер”. Онда ата өз малыны ики оғулун арасында бөлдү» (Лука 15:11, 12). Фикир верин ки, кичик оғул атасы өлдүјү үчүн мирас истәмир, чүнки онун атасы һәлә сағдыр. Лакин о, мирасыны инди тәләб едир. О, сәрбәст јашајыб мирасыны истәдији кими хәрҹләмәк истәјир. Бәс бунун ахыры неҹә олур?

Иса пејғәмбәр изаһ едир: «Чох кечмәди ки, кичик оғул һәр шејини јығыб узаг өлкәјә јолланды. Орада ејш-ишрәтә гуршаныб бүтүн малыны пуч етди» (Лука 15:13). Өвладларынын гајғысына галан, онлары һәр шејлә тәмин едән ата илә раһатҹа евиндә галмаг әвәзинә, о, башга өлкәјә јола дүшүр. Орада о бүтүн пулларыны фаһишәләрә хәрҹләјир. Бунун ардынҹа чәтин ҝүнләр ҝәлир. Пејғәмбәр данышыр:

«Һәр шејини хәрҹләјиб гуртармышды ки, о өлкәдә мөһкәм аҹлыг олду вә оғлан корлуг чәкмәјә башлады. О, һәмин өлкәнин сакинләриндән биринин јанына ҝедиб әтәјиндән јапышды. О да оғланы отлагларына донуз отармаға ҝөндәрди.  Оғлан донузларын једији кечибујнузу ағаҹынын мејвәси илә гарныны дојдурмаға шад оларды, амма һеч ким она һеч нә вермирди» (Лука 15:14—16).

О, Муса пејғәмбәрин ганунуна ҝөрә, мурдар сајылан һејванлары — донузлары отармаға мәҹбур галыр. Лакин аҹлыг ону елә һала салыр ки, о һәтта донузлара верилән јеми јемәјә һазыр олур. Белә аҹынаҹаглы һала дүшдүкдә бу оғулун ағлы башына ҝәлир. О, өз-өзүнә дејир: «Атамын евиндә муздла ишләјән нечә-нечә адамын дојунҹа јемәјә чөрәји вар, мән исә бурада аҹындан өлүрәм! Атамын јанына гајыдыб дејәҹәјәм: “Ата, мән ҝөјдәки Аллаһа вә сәнә гаршы ҝүнаһ еләмишәм. Артыг сәнин оғлун адланмаға лајиг дејиләм. Иҹазә вер, муздла ишләјән адамларына гошулум”». О дуруб атасынын јанына ҝедир (Лука 15:17—20).

Ата оғулу неҹә гаршылајаҹаг? О, оғлуна гәзәбләнәҹәк? Данлајаҹаг? Евдән чыхыб ҝетмәклә ағылсызлыг етдијини дејәҹәк? Бәлкә, ону сојуг гаршылајаҹаг? Атанын јеринә сиз олсајдыныз, неҹә давранардыныз? Бәс әҝәр буну сизин оғлунуз вә ја гызыныз етсәјди, онда неҹә?

Иса пејғәмбәр атанын һиссләрини вә һәрәкәтләрини белә тәсвир едир: «Һәлә узагда икән атасы оғлуну ҝөрүб она үрәји јанды, габағына гачыб онун бојнуна сарылды вә нәвазишлә өпдү» (Лука 15:20). Атасы оғлунун мин һоггадан чыхдығыны ешитмиш олса белә, о јенә оғлуну хош гаршылајыр. Бәс ҝөрәсән, Јеһова Аллаһы таныдыгларыны вә Она ибадәт етдикләрини иддиа едән јәһуди дин хадимләри бу мәсәлдән сонра Аллаһын төвбә едән ҝүнаһкара неҹә мүнасибәт ҝөстәрдијини ҝөрәҹәкләр? Бәс онлар баша дүшәҹәкләрми ки, Иса Мәсиһ дә төвбә едән ҝүнаһкарлара ејни мүнасибәт бәсләјир?

Бу ата ҝери гајытмыш оғлуну бојнубүкүк вә кәдәрли һалда ҝөрәндә дәрһал онун пешман олдуғуну баша дүшүр. Оғул атасынын она меһрибанҹасына јанашдығыны ҝөрәндә чәкинмәдән бүтүн ҝүнаһларыны бојнуна алыр: «Ата, мән ҝөјдәки Аллаһа вә сәнә гаршы ҝүнаһ еләмишәм. Артыг сәнин оғлун адланмаға лајиг дејиләм» (Лука 15:21).

Атасы исә нөкәрләринә әмр едир: «Тез олун! Ән ҝөзәл хәләти ҝәтириб оғлума ҝејиндирин. Бармағына үзүк тахын, ајагларына сәндәл ҝејиндирин. Бәсләнмиш дананы ҝәтириб кәсин, јејәк-ичәк шадланаг. Чүнки мәним бу оғлум өлмүшдү дирилди, итмишди тапылды». Онлар шәнлијә башлајырлар (Лука 15:22—24).

Бу заман бөјүк оғул тарлада иди. Иса пејғәмбәр онун һаггында дејир: «Ҝери гајыдаркән евә јахынлашанда мусиги вә рәгс сәдалары ешитди, нөкәрләрдән бирини јанына чағырыб ондан нә баш вердијини сорушду. Нөкәр деди: “Гардашын гајыдыб, атан да онун сағ-саламат гајытдығына ҝөрә бәсләнмиш дана кәсиб”. Бөјүк оғул гәзәбләнди вә евә ҝирмәк истәмәди. Онда атасы чыхыб она јалвармаға башлады. О, ҹавабында атасына деди: “Нечә илдир сәнә нөкәрчилик едирәм, һеч вахт сәнин сөзүндән чыхмамышам. Сән исә мәнә достларымла шәнлик етмәк үчүн бир чәпиш дә вермәмисән. Амма сәнин малыны  фаһишәләрә хәрҹләјиб пуч едән бу оғлун ҝәлән кими онун үчүн бәсләнмиш дана кәсдин”» (Лука 15:25—30).

Кимләр, бу бөјүк оғул кими, Иса Мәсиһин ади инсанлара, ҝүнаһкарлара ҝөстәрдији мәрһәмәтә вә јахшылыға һәгарәтлә бахыр? Мирзәләр вә фәрисиләр! Онлар Иса пејғәмбәрин ҝүнаһкарлара хош мүнасибәт бәсләмәсинә пис јанашдыглары үчүн о, бу мәсәли данышыр. Әлбәттә, Аллаһын ҝөстәрдији мәрһәмәтә тәнгиди јанашан һәр кәс бу мәсәлдән дәрс ҝөтүрмәлидир.

Иса пејғәмбәр бу һекајәти атанын бөјүк оғлуна дедији сөзләрлә битирир: «Оғлум, сән һәмишә јанымдасан, нәјим варса, сәниндир. Амма биз она ҝөрә севиниб-шадланырыг ки, гардашын өлмүшдү дирилди, итмишди тапылды» (Лука 15:31, 32).

Иса пејғәмбәр бөјүк оғлун бу сөзләрин мүгабилиндә неҹә һәрәкәт етдији барәдә һеч нә демир. Бу мәлумдур ки, Иса Мәсиһ өлүб дириләндән сонра чохлу сајда каһин дә иман јолуна гошулду (Һәвариләрин ишләри 6:7). Ола билсин, онларын арасында Мәсиһин бу тәсирли һекајәтини ешидәнләр дә вар. Бәли, Аллаһ һәтта онлара да имкан верир ки, ағыллары башына ҝәлсин, төвбә едиб Она сары дөнсүнләр.

О вахтдан башлајараг Иса Мәсиһин давамчылары бу мәсәлдәки әсас фикирләри һәмишәлик үрәкләринә һәкк етмәли идиләр. Илк нөвбәдә, бу мәсәл өјрәдир ки, кеф чәкмәк үчүн «узаг өлкәјә» ҝетмәк әвәзинә, Аллаһын халгы арасында тәһлүкәсизликдә олмаг, севән вә гајғыкеш Атамызын ганадлары алтына сығынмаг даһа јахшы оларды.

Икинҹиси, әҝәр бизләрдән кимсә Аллаһ јолундан азарса, тәвазөкарлыгла мәһәббәтли Јараданымыза тәрәф дөнмәли вә Онун лүтфүнү јенидән дадмалыјыг.

Ата илә бөјүк оғул арасындакы фәргдән башга бир дәрс дә ҝөтүрә биләрик. Ата оғлуну әфв едиб хош гаршыладығы һалда, бөјүк оғул кин сахлајыб сојуг мүнасибәт ҝөстәрир. Әлбәттә ки, Аллаһын садиг бәндәләри төвбә едиб Аллаһын евинә гајыдан адамы бағышлајыб хош гаршыламаг истәјирләр. Ҝәлин иман гардашымызын дирилдији вә тапылдығы үчүн үрәкдән севинәк!