Иса пејғәмбәр вә онунла ҝедән ҹамаат тезликлә Әриһа шәһәринә чатыр. Јерусәлимдән бу шәһәрә тәхминән бирҝүнлүк јолдур. Әриһа ики һиссәдән ибарәтдир. Шәһәрин гәдим һиссәси ромалыларын дөврүндә тикилән һиссәдән тәхминән бир километр јарым аралыда јерләшир. Онлар бу шәһәрләрин бириндән чыхыб о бирисинә ҝирәндә ики кор диләнчи јахынлашан издиһамын сәсини ешидир. Онлардан биринин ады Бартимајдыр.

Бартимај Иса пејғәмбәрин орадан кечдијини ешидәндә јанындакы кор адамла гышгырмаға башлајыр: «Аға, Давуд Оғлу, бизә рәһм ет!» (Мәтта 20:30). Издиһамдан бәзиләри онлары сусдурмаға чалышыр, амма онлар даһа да уҹадан гышгырырлар. Пејғәмбәр сәс-күјү ешидәндә ајаг сахлајыр вә онларын јанына адамлар ҝөндәрир. Онлар корлардан биринә дејир: «Горхма, дур, сәни чағырыр» (Марк 10:49). О, һәјәҹан ичиндә әбасыны туллајыб јериндән сычрајыр вә Иса пејғәмбәрә доғру ҝедир.

«Нә истәјирсиниз? Сизин үчүн нә едим?» — дејә пејғәмбәр сорушур. Корларын икиси дә јалварыр: «Аға, ҝөзләримизи ач» (Мәтта 20:32, 33). Иса Мәсиһин онлара јазығы ҝәлир вә онларын ҝөзләринә тохунур. О, хүсусилә дә онлардан биринә: «Ҝет, иманын сәни сағалтды», — дејир (Марк 10:52). Бу кор диләнчиләрин дәрһал ҝөзләри ачылыр вә онлар Аллаһа шүкүр етмәјә башлајырлар. Һадисәнин шаһиди олан ҹамаат да Аллаһа шүкүр едир. Онларын икиси дә Мәсиһин ардынҹа ҝедир.

Иса пејғәмбәр Әриһадан кечдикҹә издиһам бөјүјүр. Һамы корлары сағалдан адамы ҝөрмәк истәјир. Ҹамаат һәр тәрәфдән пејғәмбәри сыхышдырмаға башлајыр, бу сәбәбдән дә бәзиләри ону ҝөрә билмир, онлардан бири дә Әриһа вә әтрафјаны әразиләрдә верҝијығанларын рәиси олан Зәккајдыр. Балаҹабој олдуғундан баш верәнләри ҝөрә билмир. О, габаға гачыр вә Иса пејғәмбәрин ҝетдији јолун үстүндәки бир әнҹир ағаҹына дырмашыр: бурадан о, һәр шеји ҝөрә билир. Иса пејғәмбәр о јерә чатанда Зәккајы ағаҹын башында ҝөрүр вә дејир: «Зәккај, тез ашағы дүш. Мән бу ҝүн сәнин евиндә галмалыјам» (Лука 19:5). О, севинҹәк ағаҹдан дүшүр вә тез евинә ҝедиб бу мөтәбәр гонағы гаршыламаг үчүн һазырлыг ҝөрүр.

Ҹамаат исә буну ҝөрәндә дејинмәјә башлајыр. Онлар һесаб едирләр ки, пејғәмбәрин бу ҝүнаһкарын евинә гонаг ҝетмәси дүзҝүн дејил. Чүнки Зәккај верҝијығандыр, о халгы сојараг әјри јолла варланыб.

Иса пејғәмбәр Зәккајын евинә ајаг басанда ҹамаат: «Сиз бир буна бахын, ҝүнаһлынын евинә гонаг ҝедир», — дејә дејинмәјә башлајырлар. Амма пејғәмбәр ҝөрүр ки, бу киши төвбә едә биләр. Белә дә олур. Иса пејғәмбәрин үмиди пуча чыхмыр. Зәккај ајаға галхыб дејир: «Аға, малымын јарысыны јохсуллара верәҹәјәм, кимин  әлиндән нәјини алмышамса, она дөрдгат гајтараҹағам» (Лука 19:7, 8).

Зәккај сәмими-гәлбдән төвбә етдијини әмәлдә сүбут едир. Јәгин, онда јығдығы верҝиләрин сијаһысы вар вә онун әсасында кимә нә гәдәр пул гајтармалы олдуғуну билир. Зәккај һәр шеји дөрдгат гајтараҹағына анд ичир. О, Аллаһын Ганунундакы тәләбдән дә артығыны едир (Чыхыш 22:1; Лавилиләр 6:2—5). Бундан әлавә, о, малынын јарысыны јохсуллара верәҹәјинә сөз верир.

Иса пејғәмбәр Зәккајын төвбәсиндән разы галыр вә она дејир: «Бу ҝүн бу евә хилас ҝәлди, чүнки бу адам да Ибраһимин оғлудур. Инсан Оғлу иткинләри тапыб хилас етмәјә ҝәлиб» (Лука 19:9, 10).

Бир гәдәр бундан әввәл пејғәмбәр «итмиш оғул» мәсәлини данышараг «итмиш инсанларын» вәзијјәтини тәсвир етмишди (Лука 15:11—24). Инди исә бу, реал һәјатда баш верир, итән шәхс тапылыр. Дин хадимләри вә онларын ардыҹыллары Иса Мәсиһин Зәккај кими инсанлара диггәт ҝөстәрдијинә ҝөрә дејиниб тәнгид етсәләр дә, Мәсиһ Ибраһим пејғәмбәрин итмиш оғулларыны тапыб дүз јола јөнәлтмәјә давам едир.