Хидмәт етдији вахт Иса пејғәмбәр дәфәләрлә тәвазөкарлығын ваҹиблијини вурғулајыб (Лука 14:8—11). О, Аллаһа ибадәт етмәк истәјән тәвазөкар инсанлары ҹидд-ҹәһдлә ахтарыр. Инди дә онларын арасында еһтимал ки, һамынын ҝүнаһкар кими таныдығы адамлар вар.

Фәрисиләрлә мирзәләр ҝөрүрләр ки, онларын адам јеринә гојмадыглары инсанлар Иса пејғәмбәрин јанына ҝәлиб она гулаг асырлар. Онлар дејинирләр: «Бу адам ҝүнаһлыларла отуруб-дурур, онларла чөрәк кәсир» (Лука 15:2). Фәрисиләр вә мирзәләр ади адамлара јухарыдан ашағы бахырлар, онлары ајаг алтындакы тоз сајырлар. Белә адамлары «торпаг адамлары» (ибраниҹә амһааретс) адландырараг онлара һәгарәтлә бахдыгларыны ҝөстәрирләр.

Иса Мәсиһ исә һәр кәсә һөрмәт, хејирхаһлыг вә шәфгәт ҝөстәрир. Буна ҝөрә дә ади адамлар, һәтта пис әмәлләри илә танынанлар да ону һәвәслә динләјирләр. Ҝөрәсән, бу ҹүр инсанлара көмәк әли узатдығы үчүн фәрисиләрин тәнгидинә туш ҝәлән Мәсиһ онлара неҹә ҹаваб верәҹәк?

Буну онун чәкдији мәсәлдән ҝөрмәк олар. О, Кәфәрнаһумда буна бәнзәр мәсәл чәкмишди (Мәтта 18:12—14). Иса Мәсиһ өз мәсәлиндә фәрисиләри онларын бахышлары илә гәләмә верир. Фәрисиләр өзләрини салеһ һесаб едир вә әминдирләр ки, Аллаһын сүрүсүндәдирләр, рәзил «торпаг адамлары» исә јолу азыб итибләр. Иса пејғәмбәр дејир:

«Сиздән киминсә јүз гојуну олсајды вә онлардан бири итсәјди, мәҝәр дохсан доггузуну чөлдә гојуб итмиш гојуну тапана кими ҝедиб ону ахтармазды? Ону тапанда чијнинә гојуб севинә-севинә евинә гајыдар, гонум-гоншуну чағырыб дејәрди: “Мәнимлә бирҝә севинин, чүнки итмиш гојунуму тапмышам”» (Лука 15:4—6).

Иса пејғәмбәр бу сөзләрлә нә демәк истәјир? О изаһ едир: «Буну билин ки, ҝөјдә төвбә едән бир ҝүнаһкардан өтрү төвбәјә еһтијаҹы олмајан дохсан доггуз салеһдән даһа чох севинәҹәкләр» (Лука 15:7).

Мәсиһин төвбә барәдә данышмасы фәрисиләри ојатмалыдыр. Фәрисиләр өзләрини салеһ сајдыгларындан төвбәјә дә еһтијаҹ дујмадыгларыны дүшүнүрләр. Ики ил бундан әввәл онлардан бәзиләри Иса пејғәмбәрин верҝијығанлар вә ҝүнаһлыларла чөрәк кәсдијинә ҝөрә иттиһам едәндә о демишди: «Мән салеһләри јох, ҝүнаһлы адамлары чағырмаға ҝәлмишәм» (Марк 2:15—17). Төвбәјә мөһтаҹ олдугларыны дәрк етмәјән өзүндәнразы фәрисиләрә ҝөрә ҝөјдә һеч ким севинмир; әсил төвбә едән ҝүнаһлылар исә ҝөјләрә севинҹ ҝәтирир.

 Иса пејғәмбәр төвбә едән бир ҝүнаһкарын ҝөјдә севинҹ ҝәтирдијини вурғуламаг үчүн даһа бир мәсәл чәкир: «Он ҝүмүш пулу олан һансы гадын пулун бирини итирәрсә, чырағы јандырыб еви сүпүрмәз вә ону тапана гәдәр диггәтлә ахтармаз? Пулу тапанда рәфигәләрини вә гоншуларыны чағырыб дејәр: “Мәнимлә бирҝә севинин, чүнки итирдијим ҝүмүш пулу тапмышам”» (Лука 15:8, 9).

Итмиш гојун мәсәли илә бу мәсәлин тәтбиги ејнидир. О дејир: «Буну билин ки, Аллаһын мәләкләри дә төвбә етмиш бир ҝүнаһкардан өтрү белә севинирләр» (Лука 15:10).

Аллаһын мәләкләринин јолуну азмыш адамларын ҝери гајытмасына бу ҹүр мараг ҝөстәрмәләри неҹә дә хошдур! Мараглысы да одур ки, төвбә едән бу ҝүнаһкарлар Аллаһын Падшаһлығында отуруб ҝөјдә мәләкләрдән дә јүксәк мөвге тутаҹаглар! (1 Коринфлиләрә 6:2, 3). Лакин мәләкләр онларын пахыллығыны чәкмир. Бәс һансыса ҝүнаһкар инсан төвбә едиб Аллаһа тәрәф дөнәндә биз буна неҹә јанашмалыјыг?