Ерамызын 29-ҹу илинин баһар фәслидир. Оникијашлы Исанын мәбәддә мүәллимләрә суаллар вердији вахтдан тәхминән 17 ил өтүб. Исанын гоһуму Јәһјанын ады дилләр әзбәридир. О, Иордан чајынын шәрг саһили боју тәблиғ едир.

Јәһја һәм ҝөрүнүшү, һәм дә данышығы илә инсанларда хүсуси тәәссүрат ојадыр. О, дәвә јунундан палтар ҝејир, белинә дәри гуршаг бағлајыр; чәјирткә вә чөл балы илә гидаланыр. Бәс о, һансы хәбәри чатдырыр? «Төвбә един, чүнки сәмави Падшаһлыг јахынлашыр», — дејә о бәјан едир (Мәтта 3:2).

Јәһјанын сөзләрини ешидәнләрин үрәји риггәтә ҝәлир. Чохлары анлајыр ки, төвбә етмәк, јәни дүшүнҹә тәрзини дәјишиб әввәлки һәјат јолундан әл чәкмәк лазымдыр. «Јерусәлим, бүтүн Јәһудијјә вә Иордан әтрафы бөлҝәләрин ҹамааты онун јанына» ахышыр (Мәтта 3:5). Јәһјанын јанына ҝәләнләрин чоху төвбә едир. О, онлары Иордан чајында суја батырыб чыхармагла вәфтиз едир. Нәјә ҝөрә?

Јәһја инсанлары Аллаһын Ганун әһдинә гаршы ишләтдикләри ҝүнаһлардан сидги-үрәкдән төвбә етдикләринин әламәти вә ја тәсдиги олараг вәфтиз едир (Һәвариләрин ишләри 19:4). Анҹаг вәфтиз олмаға һамы јарарлы дејил. Јәһуди дин хадимләри олан фәриси вә саддукиләрдән бәзиләри Јәһјанын јанына ҝәләндә о, онлары «әфи илан балалары» адландырараг дејир: «Төвбәјә јарашан бәһрәләр ҝәтирин, “Атамыз Ибраһимдир”, — дејиб өзүнүзү архајынлашдырмајын. Буну билин ки, Аллаһ истәсә, Ибраһимә бу дашлардан да өвлад јарада биләр. Балта артыг ағаҹларын дибиндәдир. Јахшы мејвә ҝәтирмәјән ағаҹ кәсилиб ода атылаҹаг» (Мәтта 3:7—10).

Јәһјанын диггәт мәркәзиндә олдуғуну, гүдрәтли бир хәбәр чатдырдығыны вә чохларыны вәфтиз етдијини ҝөрән јәһудиләр каһин вә лавилиләри онун јанына ҝөндәриб сорушурлар:

— Сән кимсән?

— Мән Мәсиһ дејиләм, — дејә Јәһја етираф едир.

— Бәс онда кимсән? Олмаја, Илјассан?

— Хејр.

— Бәлкә, һәмин о Пејғәмбәрсән? (Онлар Муса пејғәмбәрин дедији пејғәмбәри нәзәрдә тутурлар.) (Ганунун тәкрары 18:15, 18).

— Хејр, — дејә Јәһја ҹаваб верир.

Онлар тәкид едирләр: «Ахы сән кимсән? Өзүн һаггында бир шеј де ки, бизи ҝөндәрәнләрә ҹаваб верә биләк». Јәһја дејир: «Мән Әшија пејғәмбәрин дедији, чөллүкдә: “Јеһованын јолуну һамарлајын!” — дејә ҹар чәкәнин сәсијәм» (Јәһја 1:19—23).

«Әҝәр сән нә Мәсиһ, нә Илјас, нә дә һәмин о Пејғәмбәр дејилсәнсә, бәс онда нәјә ҝөрә вәфтиз едирсән?» — дејә онлар билмәк истәјирләр. Јәһја онлара ҹаваб верир: «Мән суда вәфтиз едирәм. Лакин аранызда бир нәфәр вар, сиз ону танымырсыныз. О, мәндән сонра ҝәлир, амма мән онун сәндәлинин бағыны белә, ачмаға лајиг дејиләм» (Јәһја 1:25—27).

Бәли, Јәһја баша дүшүр ки, Мәсиһи, ҝәләҹәк падшаһы гәбул етмәләри үчүн инсанларын үрәкләрини һазырламаға көмәк етмәклә јол һазырламыш олур. Јәһја ҝәләҹәк Мәсиһ һаггында белә дејир: «Мән онун ајағындан сәндәлини чыхартмаға белә, лајиг дејиләм» (Мәтта 3:11). Јәһја һәмчинин дејир: «Мәндән сонра ҝәлән мәни өтүб кечди, чүнки о, мәндән әввәл вар олуб» (Јәһја 1:15).

Јәһјанын: «Төвбә един, чүнки сәмави Падшаһлыг јахынлашыр», — дејә чатдырдығы хәбәр, һәгигәтән дә, јериндәдир (Мәтта 3:2). Бунунла о, ачыг-ајдын бәјан едир ки, Јеһованын тәјин етдији Падшаһын, Иса Мәсиһин хидмәти тезликлә башлајаҹаг.