ФӘСИЛ 44
Иса пејғәмбәр фыртынаны рам едир
МӘТТА 8:18, 23—27 МАРК 4:35—41 ЛУКА 8:22—25
-
Иса Пејғәмбәр Ҹәлилә Дәнизиндә Фыртынаны Рам Едир
Бу ҝүн Иса пејғәмбәр үчүн узун вә јоруҹу ҝүн олуб. Ахшам дүшәндә о, шаҝирдләринә дејир: «Ҝәлин [Кәфәрнаһумдан] о бири саһилә үзәк» (Марк 4:35).
Ҹәлилә дәнизинин шәрг саһили ҝерасалыларын бөлҝәсидир. Ора һәмчинин Декапол кими дә таныныр. Бу бөлҝәнин шәһәрләри јунан мәдәнијјәтинин мәркәзи олса да, орада хејли јәһуди јашајыр.
Иса пејғәмбәрин Кәфәрнаһумдан чыхыб дәнизин о бири саһилинә кечмәси башгаларынын диггәтиндән јајынмыр. Диҝәр гајыглар да онларын ардынҹа үзмәјә башлајыр (Марк 4:36). Гаршы тәрәфдәки саһил елә дә узаг дејил. Чүнки Ҹәлилә дәнизи бөјүк дузсуз ҝөлдүр. Узунлуғу тәхминән 21 километр, ән енли јери исә 12 километрдир. Амма бу дәниз дајаз дејил.
Иса Мәсиһ камил инсан олса да, чох хидмәт етдији үчүн јорулуб. Онлар саһилдән бир гәдәр араландыгдан сонра о, гајығын арха һиссәсиндә узаныр вә башыны јастыға гојуб јатыр.
Һәвариләрдән бир нечәси тәҹрүбәли дәнизчиләрдир. Лакин бу дәфә јол асан олмур. Ҹәлилә дәнизи дағларла әһатә олунуб вә дәнизин сәтһинин температуру чох вахт исти олур. Арабир дағларын сојуг һава күтләси дәнизин исти сәтһинә енәрәк дәниздә ҝөзләнилмәз ҝүҹлү фыртыналар јарадыр. Бу дәфә дә белә олур. Фыртына галхыр вә ҝүҹлү далғалар гајыға чырпылыр. Гајыға су долмаға башлајыр вә онлар үчүн бөјүк тәһлүкә јараныр (Лука 8:23). Амма бүтүн бунлар баш верән вахт Иса пејғәмбәр ширин јухудадыр.
Бу тәҹрүбәли дәнизчиләр вар ҝүҹләри илә гајығы идарә етмәјә чалышырлар. Әлбәттә, бу, онларын гаршылашдығы илк фыртына дејил. Амма бу сәфәр онларда һеч нә алынмыр. Онлар һәјатларынын тәһлүкәдә олдуғуну ҝөрәрәк: «Аға, батырыг, бизи хилас ет!» — дејә гышгырыб ону ојадырлар (Мәтта 8:25). Шаҝирдләр батаҹагларындан чох горхурлар.
Иса пејғәмбәр ојаныб һәвариләринә дејир: «Нијә горхдунуз, еј аз иманлылар?» (Мәтта 8:26). Пејғәмбәр күләјә вә дәнизә әмр едир: «Дајан! Сакит ол!» (Марк 4:39). Ҝүҹлү күләк јатыр вә дәниз сакитләшир. (Дәрин тәсир бағышлајан бу һадисәни гәләмә алан Маркла Лука исә илк әввәл Иса пејғәмбәрин мөҹүзәви сурәтдә фыртынаны рам етдијини вурғулајыр, сонра шаҝирдләринин иманларынын зәиф олдуғуну дејир.)
Ҝөрдүкләринин шаҝирдләрә неҹә тәсир етдијини бир тәсәввүр един! Онлар елә индиҹә фыртыналы дәнизин там сакитләшдијинин шаһиди олдулар. Шаҝирдләрин ҹаныны ваһимә бүрүјүр. Онлар бир-биринә дејирләр: «Бу кимдир ки, һәтта күләк дә, дәниз дә она итаәт едир?» Беләҹә, онлар сағ-саламат дәнизин о бири саһилинә ҝәлиб чатырлар (Марк 4:41—5:1). Ола билсин, дәниздәки диҝәр гајыглар ҝеријә, дәнизин гәрб саһилинә гајыда билирләр.
Иса Мәсиһин тәбиәт гүввәләри үзәриндә һөкмү олдуғуну билмәк бизә неҹә дә хошдур! О, бүтүн диггәтини јер үзүнү идарә етмәјә ҹәмләјәндә бүтүн инсанлар горху билмәдән јашајаҹаг, чүнки һеч бир тәбии фәлакәт инсанлара хәтәр јетирмәјәҹәк!