Артыг һәр јанда инсанлар Иса пејғәмбәр барәдә ешидиб. Онун тәлимләринә гулаг асмаг вә гүдрәтли ишләрини өз ҝөзләри илә ҝөрмәк үчүн чохлары һәтта уҹгар јерләрдән ахышыб ҝәлир. Анҹаг бир нечә ҝүндән сонра о, Кәфәрнаһума, фәалијјәтинин мәркәзинә гајыдыр. Онун гајытмасы һаггында хәбәр Ҹәлилә јахынлығында јерләшән бу шәһәрдә тез јајылыр вә шәһәр әһли онун галдығы евә јығышыр. Ҹәлилә вә Јәһудијјәнин, еләҹә дә Јерусәлимин һәр јериндән фәрисиләр вә Ганун мүәллимләри дә онун јанына ҝәлир.

Ораја о гәдәр адам топлашыр ки, һәтта гапынын ағзында да јер галмыр. Иса онлара Аллаһын сөзүнү данышмаға башлајыр (Марк 2:2). Бурада гејри-ади бир һадисә баш верир. Бу һадисә сајәсиндә бир даһа әмин олаҹағыг ки, Иса Мәсиһ инсанларын әзаб-әзијјәтләринин көкүнү јох етмәјә вә истәдији адамлары сағалтмаға гадирдир!

Иса пејғәмбәр ағзынаҹан долу отагда тәлим верән заман дөрд киши бир ифлиҹ адамы хәрәкдә онун јанына ҝәтирир. Онлар истәјирләр ки, пејғәмбәр онларын достуну сағалтсын. Лакин басабас олдуғундан ону Исанын јанына кечирә билмирләр (Марк 2:4). Тәсәввүр етмәк олар, онлар неҹә дилхор олурлар. Буна бахмајараг, онлар евин јасты дамына чыхыр, кирәмитләри галдырыб орада јекә дешик ачырлар. Онлар хәстәни хәрәјин үстүндәҹә ашағы саллајыб евин ичинә гојурлар.

Бәс Иса онларын бу һәрәкәтинә аҹыгланыр? Гәтијјән! Әксинә, онларын бөјүк иманы она ҝүҹлү тәсир бағышлајыр вә о, ифлиҹ адама дејир: «Ҝүнаһларын бағышланды» (Мәтта 9:2). Бәс Иса Мәсиһ ҝүнаһлары бағышламаға гадирдир? Орадакы дин хадимләри бунунла разылашмајыб үрәкләриндә: «Бу адам нә дејир? О күфр данышыр. Мәҝәр Аллаһдан башга кимсә ҝүнаһлары бағышлаја биләр?» — дејә дүшүнүрләр (Марк 2:7).

Онларын нә дүшүндүкләрини билән Иса сорушур: «Нијә үрәјиниздә белә фикирләширсиниз? Ифлиҹ олмуш бу адама “ҝүнаһларын бағышланды” демәк асандыр, јохса “ајаға галх, хәрәјини дә ҝөтүр, ҝет”?» (Марк 2:8, 9). Бәли, Иса ҝәләҹәкдә тәгдим едәҹәји гурбан әсасында инсанларын ҝүнаһларыны бағышлаја билир.

Сонра Иса пејғәмбәр әлејһдарларына вә орада јығышан бүтүн ҹамаата ҝөстәрир ки, инсанларын ҝүнаһыны бағышламаға ихтијары чатыр. О, үзүнү ифлиҹ олмуш адама тутараг дејир: «Дур, хәрәјини ҝөтүр, евинә ҝет». Киши дәрһал ајаға галхыр вә һамынын ҝөзү габағында хәрәјини ҝөтүрүб чөлә чыхыр. Ҹамаат һејрәт ичиндәдир. Онлар Аллаһы мәдһ едәрәк дејирләр: «Биз һәлә белә шеј ҝөрмәмишик» (Марк 2:11, 12).

Фикир вердинизсә, Иса Мәсиһ ҝүнаһ вә хәстәликләрин бир-бири илә әлагәли олдуғуну ҝөстәрир вә инсанын сағалмасы үчүн ҝүнаһларынын бағышланмасынын ҝәрәк олдуғуну вурғулајыр. Мүгәддәс Китаб өјрәдир ки, улу әҹдадымыз олан Адәм ҝүнаһ ишләјиб вә биз һамымыз ҝүнаһын агибәти олан хәстәлик вә өлүмү мирас алмышыг. Лакин Иса Мәсиһ Аллаһын Падшаһлығынын һакимијјәти алтында Аллаһы севиб Она ибадәт едәнләрин ҝүнаһларыны бағышлајаҹаг. Онда бүтүн хәстәликләр әбәдилик јох олаҹаг (Ромалылара 5:12, 18, 19).