Иса Мәсиһ бүтүн ҝеҹәни дуа едиб шаҝирдләри арасындан 12 һәвари сечиб. Сөзсүз ки, о, чох јорулуб. Артыг сәһәр ачылыб. Амма онун һәлә дә инсанлара көмәк етмәјә ҝүҹү вә арзусу вар. Һал-һазырда Иса пејғәмбәр Ҹәлиләнин дағлыг әразисиндәдир. Чох ҝүман ки, о, фәалијјәтинин мәркәзи олан Кәфәрнаһум шәһәриндән елә дә узагда дејил.

Узаг әразиләрдән инсанлар төкүлүшүб онун јанына ҝәлибләр. Һәтта бәзиләри ҹәнубдан — Јерусәлимдән вә Јәһудијјәдән тәшриф бујуруб. Диҝәрләри исә шимал-гәрбдән — саһилјаны әрази олан Сур вә Сидондан ҝәлибләр. Бу гәдәр инсанын ҝәлишинин мәгсәди нәдир? «Онлар Исаны динләмәк вә хәстәликләриндән шәфа тапмаг үчүн» јығышыблар. Мәсиһ дә онлары сағалдараг истәкләрини јеринә јетирир. Бир тәсәввүр един, бүтүн хәстәләр шәфа тапыб! Иса пејғәмбәр һәмчинин мурдар руһларын әзијјәт вердији адамлары — Шејтанын ҹинләринин тәсири алтында оланлары да сағалдыр (Лука 6:17—19).

Дағын јамаҹында олан пејғәмбәр бир аз јүксәк јер ахтарыб орада әјләшир. Халг онун башына топлашыр. Он ики һәвариси вә диҝәр шаҝирдләри, јәгин, она даһа јахын әјләшир. Адамлар интизар ичиндәдир, онлар валеһедиҹи мөҹүзәләр ҝөстәрән мүәллими динләмәк истәјирләр. Иса пејғәмбәр вәзинә башлајыр. Сөзсүз ки, она гулаг асанлар чох шеј өјрәнирләр. Бу вәз о вахтдан бәри сајсыз-һесабсыз инсана фајда ҝәтириб. Биз дә бу вәздән чох шеј өјрәнә биләрик. Иса пејғәмбәр һәгигәтин дәринликләрини ајдын вә садә дилдә чатдырыр. О, инсанларын ҝүндәлик һәјатындан данышыр вә онлара јахшы таныш олан шејләри мисал чәкир. Бунун сајәсиндә Аллаһын ҝөстәрдији јолла ҝедиб хошбәхт јашамаг истәјән бүтүн инсанлар онун фикирләрини асанлыгла дәрк едә биләрләр. Бәс Дағүстү вәздә һансы һикмәтли сөзләр вар?

Һәр бир инсан хошбәхт олмаг истәјир. Иса пејғәмбәр буну билир вә буна ҝөрә дә һәгигәтән хошбәхт олан инсанлар барәдә данышмаға башлајыр. Һамынын диггәти ондадыр. Анҹаг онун илк сөзләри чохларыны чашдырыр.

Пејғәмбәр сөзүнә белә башлајыр: «Аллаһа еһтијаҹы олдуғуну дәрк едәнләр хошбәхтдир, чүнки сәмави Падшаһлыг онларындыр. Дәрд чәкәнләр хошбәхтдир, чүнки онлар тәсәлли тапаҹаглар... Салеһлик үчүн сусајыб она ҹан атанлар хошбәхтдир, чүнки онлар дојаҹаглар... Салеһлик јолунда тәгиб олунанлар хошбәхтдир, чүнки сәмави Падшаһлыг онларындыр. Мәнә ҝөрә инсанлар сизи тәһгир вә тәгиб едәндә... сиз неҹә дә хошбәхтсиниз! Севинин вә шадланын» (Мәтта 5:3—12).

Пејғәмбәр «хошбәхтсиниз» дејәркән нәји нәзәрдә тутур? О, хошбәхтлији садәҹә кеф чәкмәк вә шәнләнмәклә әлагәләндирмир. Әсил хошбәхтлијин мәнасы даһа дәриндир. Әсил хошбәхт инсан һәјатындан разыдыр. О, хош вә мәналы һәјат сүрүр.

Иса пејғәмбәрин тәбиринҹә, һәгигәтән дә хошбәхт о адамдыр ки, Аллаһа еһтијаҹы олдуғуну дәрк едир, ҝүнаһлы вәзијјәтдә олмасы ону мәјус едир вә Аллаһ һаггында өјрәниб Она хидмәт едир. Белә адам Аллаһ јолунда олдуғуна ҝөрә һәтта нифрәт һәдәфинә чеврилсә дә, тәгибләрә мәруз галса да, хошбәхтдир. Чүнки о билир ки, Аллаһ ондан разыдыр вә она әбәди һәјат бәхш едәҹәк.

 Лакин әксәр инсанлар хошбәхтлији вар-дөвләтдә вә кеф чәкмәкдә ҝөрүрләр. Иса Мәсиһ исә билдирир ки, бунлар хошбәхтлик јох, бәдбәхтлик ҝәтирир. Тәзад ҝөстәрәрәк о дејир: «Еј варлылар, вај һалыныза! Сиз тәсәллинизи артыгламасы илә алмысыныз. Еј гарны тохлар, вај һалыныза! Сиз аҹлыг чәкәҹәксиниз. Инди ҝүләнләр, вај һалыныза! Сиз јас тутуб ағлајаҹагсыныз. Һамы сизи тәрифләјәндә вај һалыныза! Онларын ата-бабалары јаланчы пејғәмбәрләри дә тәрифләјирдиләр» (Лука 6:24—26).

Нәјә ҝөрә варлыларын, дејиб-ҝүләнләрин, тәриф аланларын вај һалына? Она ҝөрә ки, бунлара саһиб олан вә бунлара ҹан атан адамын һәјатында Аллаһа ибадәтә јер галмыр, бу исә ону әсил хошбәхтликдән мәһрум едир. Диҝәр тәрәфдән, Иса пејғәмбәр демәк истәмир ки, касыбчылыг вә аҹлыг өз-өзлүјүндә адамы хошбәхт едир. Амма чох вахт мәһз ашағы тәбәгәли инсанлар Исанын тәлиминә һај верирләр, бу исә онлара әсил хошбәхтлик ҝәтирир.

Иса пејғәмбәр шаҝирдләрини нәзәрдә тутараг дејир: «Сиз дүнјанын дузусунуз» (Мәтта 5:13). Тәбии ки, пејғәмбәр буну мәҹази мәнада дејир. Дуз горујуҹу маддәдир. Јеһова Аллаһын мәбәдиндә, гурбанҝаһын јанында бир топа дуз олурду вә ондан гурбанлары дузламаг үчүн истифадә олунурду. Дуз һәмчинин хараб олмамағы вә чүрүмәзлији тәмсил едир (Лавилиләр 2:13; Һизгијал 43:23, 24). Шаҝирдләр о мәнада дүнјанын дузудурлар ки, онларын тәблиғ етдикләри хәбәр горујуҹу хассәлидир вә она һај верән инсанларын Аллаһла мүнасибәтләрини горумаға вә әхлаги ҹәһәтдән позулмамаға көмәк едир! Бәли, онларын чатдырдығы мүждә она һај верән бүтүн инсанларын һәјатыны горумаға гадирдир.

Иса пејғәмбәр һәмчинин шаҝирдләринә дејир ки, «сиз дүнјанын нурусунуз». Јанар чырағы сәбәтин алтына јох, ачыг јерә гојурлар ки, ишыг сачсын. Буна ҝөрә о, шаҝирдләрини сәсләјир: «Гој сизин дә нурунуз инсанларын гаршысында парласын ки, онлар јахшы ишләринизи ҝөрүб ҝөјдәки Атанызы мәдһ етсинләр» (Мәтта 5:14—16).

Јәһуди дин хадимләри Иса пејғәмбәрә Аллаһын ганунуну позан адам кими бахырлар вә бу јахынларда она суи-гәсд һазырламышдылар. Буна ҝөрә дә пејғәмбәр ачыг-ајдын дејир: «Елә билмәјин ки,  мән Төвраты вә ја Пејғәмбәрләрин китабыны ләғв етмәјә ҝәлмишәм. Хејр, мән онлары ләғв етмәјә јох, јеринә јетирмәјә ҝәлмишәм» (Мәтта 5:17).

Бәли, Иса Мәсиһ Мүгәддәс Јазылара бөјүк еһтирамла јанашыр вә башгаларыны да буна тәшвиг едир. О дејир: «Буна ҝөрә дә ким бу әмрләрин ән кичијиндән бирини позса вә инсанлара да буну өјрәтсә, сәмави Падшаһлыға јарамајаҹаг». Бунунла о демәк истәјир ки, белә инсан Аллаһын Падшаһлығына ҝирмәјәҹәк. «Амма онлара әмәл едән вә башгаларына да буну өјрәдән сәмави Падшаһлыға јарајаҹаг», — дејә пејғәмбәр сөзүнү тамамлајыр (Мәтта 5:19).

Иса Мәсиһ һәтта Аллаһын гануну позмаға ҝәтириб чыхаран фикирләри мүһакимә едир. Мәсәлән, о, Төвратдан «адам өлдүрмә» ганунуну ситат ҝәтирдикдән сонра белә дејир: «Ким бир адама гаршы үрәјиндә гәзәб сахлајырса, мәһкәмә гаршысында ҹаваб верәҹәк» (Мәтта 5:21, 22). Кимәсә гаршы гәзәб сахламаг чох тәһлүкәлидир, бу һәтта гатиллијә дә ҝәтириб чыхара биләр. Буна ҝөрә дә Мәсиһ барышыға нә дәрәҹәдә ҹан атмалы олдуғумузу ҝөстәрир: «Әҝәр бәхшишини гурбанҝаһа ҝәтирәндә јадына дүшсә ки, кимсә сәндән инҹијиб, бәхшиши орада, гурбанҝаһын гаршысында гој. Әввәлҹә ҝет онунла барыш, сонра ҝәл бәхшишини тәгдим ет» (Мәтта 5:23, 24).

Төвратдакы диҝәр ганун әхлагсызлығы мүһакимә едир. Иса пејғәмбәр дејир: «“Зина етмә” дејилдијини ешитмисиниз. Мән исә сизә дејирәм: гадына бахыб она гаршы шәһвәтлә аловланан һәр бир адам артыг үрәјиндә онунла зина етмиш олур» (Мәтта 5:27, 28). Пејғәмбәр бурада өтәри дүшүнҹәләрдән јох, давамедиҹи бахышлардан данышыр. Белә сүрәкли бахыш үрәкдә шәһвәти аловландырыр. Әлинә фүрсәт дүшән кими исә шәһвәт инсаны зинаја уғрада биләр. Бунун гаршысыны алмаг үчүн инсан ҝәрәк гәти тәдбирләр ҝөрсүн. Иса Мәсиһ дејир: «Сағ ҝөзүн сәни ҝүнаһа сүрүкләјирсә, ону чыхарыб ат... Әҝәр сағ әлин сәни ҝүнаһа сүрүкләјирсә, ону кәсиб ат» (Мәтта 5:29, 30).

Бәзиләри өз һәјатыны хилас етмәк үчүн бәдәнләринин хәстә органындан белә кечибләр. Иса пејғәмбәр дејир ки, әхлагсыз фикир вә әмәлләрдән узаг дурмаг даһа ваҹибдир, бунун үчүн һәр шеји, һәтта ҝөз вә әл кими зәрури органлары мәҹази мәнада «кәсиб атмаг» лазым ҝәлә биләр. Иса пејғәмбәр изаһ едир: «Бүтүн бәдәнинин Һинном вадисинә атылмағынданса, бәдәнинин бир үзвүнү итирмәјин даһа јахшыдыр». Кечмишдә Һинном вадиси Јерусәлимин јахынлығында зибилхана иди, орада даима од јанырды. Мүгәддәс Китабда Һинном вадиси ифадәси әбәди мәһви билдирир.

Иса пејғәмбәр һәмчинин башгаларыны тәһгир едән вә инҹидән адамларла неҹә рәфтар етмәли олдуғумузу өјрәдир: «Пис адама мүгавимәт ҝөстәрмә, амма ким сәнин сағ јанағына шиллә вурарса, о бири јанағыны да она чевир» (Мәтта 5:39). Бу,  о демәк дејил ки, тәҹавүзә мәруз галанда адам өзүнү, јахуд аиләсини горумамалыдыр. Пејғәмбәр шиллә сөзүнү истифадә едир. Адәтән, шилләни инсана хәсарәт јетирмәк вә ја өлдүрмәк үчүн јох, ләјагәтини алчалтмаг үчүн вурурлар. Бунунла о демәк истәјир ки, кимисә шиллә вә ја сөзлә тәһгир едиб дава-далаша тәһрик едәрләрсә, о, бу тәһгирләрә ҹаваб вермәмәлидир.

Бу мәсләһәт инсанлары сев әмри илә үст-үстә дүшүр. Иса пејғәмбәр өз динләјиҹиләринә белә мәсләһәт верир: «Дүшмәнләринизи һәмишә севин вә сизи тәгиб едәнләр үчүн һәмишә дуа един». О, бунун үчүн әсаслы дәлил ҝәтирир: «Беләҹә, ҝөјдәки Атанызын оғуллары олаҹагсыныз. О, ҝүнәшә әмр едир ки, писләрин дә, јахшыларын да үзәринә доғсун» (Мәтта 5:44, 45).

Иса пејғәмбәр нитгинин бу һиссәсини белә нәсиһәтамиз сөзләрлә битирир: «Буна ҝөрә дә ҝөјдәки Атаныз камил олдуғу кими, сиз дә камил олмалысыныз» (Мәтта 5:48). Әлбәттә, инсан там мәнада камил ола билмәз. Амма инсан үрәјиндәки мәһәббәти, һәтта дүшмәнләрини севә биләҹәк дәрәҹәдә камилләшдирә биләр. Белә олдугда, о, Аллаһдан нүмунә ҝөтүрмүш олур. Һәмчинин Лука 6:36 ајәсиндә белә јазылыб: «Атаныз мәрһәмәтли олдуғу кими, сиз дә һәмишә мәрһәмәтли олун».

Дағүстү вәзиндә Иса Мәсиһ динләјиҹиләри тәшвиг едир: «Инсанлар ҝөрсүн дејә, салеһлијинизи онларын габағында нүмајиш етдирмәкдән чәкинин». Иса Мәсиһ өзүнү мөмин ҝөстәрәнләрин ријакарлығыны тәнгид едәрәк дејир: «Сәдәгә верәндә икиүзлүләр кими аләмә ҹар чәкмә» (Мәтта 6:1, 2). Буну һеч ким ҝөрмәдән етмәк даһа јахшы олар.

Иса пејғәмбәр сонра дејир: «Дуа едәндә икиүзлүләрә бәнзәмәјин. Онлар өзләрини инсанлара ҝөстәрмәк үчүн синагогларда вә баш күчәләрин тининдә дуруб дуа етмәји севирләр... Сән исә дуа едәндә отағына ҝир, гапыны бағла вә ҝөзәҝөрүнмәз Атана дуа ет» (Мәтта 6:5, 6). Пејғәмбәр башгаларынын гаршысында дуа етмәјин әлејһинә дејил. О өзү дә бәзи һалларда ҹамаат өнүндә дуа етмишди. Иса пејғәмбәр башгаларында тәәссүрат јаратмаг вә тәриф газанмаг хатиринә едилән дуалары мүһакимә едир.

О, дуа илә әлагәдар белә ҝөстәриш верир: «Дуа едәндә башга халглардан оланлар кими ејни сөзләри тәкрар-тәкрар демәјин» (Мәтта 6:7). Иса пејғәмбәр демир ки, ејни мәсәлә һаггында дәфәләрлә дуа етмәк сәһвдир. О, әзбәрләнмиш дуаны тәкрар-тәкрар сөјләмәјин әлејһинәдир. Пејғәмбәр динләјиҹиләринә дүзҝүн дуа етмәји өјрәтмәк үчүн једди диләкдән ибарәт дуа үчүн санки мөвзу верир. Илк үч диләк Күлли-Ихтијар Аллаһын һөкмранлыг етмәк һүгугу вә нијјәтләри илә бағлыдыр. Бу диләкләр Аллаһын адынын мүгәддәс тутулмасы, Падшаһлығынын ҝәлмәси вә ирадәсинин јеринә јетмәси һаггындадыр. Јалныз бу һагда  дуа етдикдән сонра биз өз шәхси тәләбатларымызы Аллаһа билдирә биләрик. Мәсәлән, ҝүндәлик рузи-бәрәкәт һагда, ҝүнаһларын бағышланмасы, сынаглар гаршысында таб ҝәтирмәк вә Шәрирдән горунмаг барәдә дуа едә биләрик.

Вар-дөвләтә неҹә јанашмалыјыг? Иса пејғәмбәр издиһамы тәшвиг едир: «Өзүнүзә јердә хәзинә топламајын. Бурада ону ҝүвә јејир вә пас хараб едир, оғрулар да ҝириб оғурлајыр». Неҹә дә мүдрик мәсләһәтдир! Әввәла, вар-дөвләт ҝәлди-ҝедәрди, сонрасы да ки, бизи Аллаһын ҝөзүндә гијмәтли етмир. Бу сәбәбдән пејғәмбәр дејир: «Хәзинәнизи ҝөјдә топлајын». Биз Аллаһа ибадәти һәјатымызда биринҹи јерә гојанда белә давранмыш олуруг. Аллаһла мүнасибәтләримизи вә әбәди һәјат мүкафатыны һеч ким әлимиздән ала билмәз. Пејғәмбәр дүз дејир: «Хәзинәниз һарададырса, үрәјиниз дә орада олаҹаг» (Мәтта 6:19—21).

Иса пејғәмбәр буну вурғулајан нүмунә чәкир: «Бәдәнин чырағы ҝөздүр. Әҝәр ҝөзүн тохдурса, бүтүн бәдәнин нур ичиндә олаҹаг. Јох әҝәр ҝөзүн аҹдырса, бүтүн бәдәнин зүлмәт ичиндә олаҹаг» (Мәтта 6:22, 23). Ҝөз дүзҝүн фәалијјәт ҝөстәрәндә, санки, бәдән үчүн јанан чыраг ролуну ојнајыр. Бунун үчүн ҝөз ҝәрәк бир шејә ҹәмләнсин. Әкс һалда, һәјатын дәјәрини инсан башга шејдә ҝөрә биләр. Һәјатымызда әсас јери Аллаһа ибадәт јох, мадди шејләр тутарса, бүтүн бәдәнимиз «зүлмәт ичиндә» олаҹаг, һәтта бизи мүәммалы вә гаранлыг ишләрә сүрүкләјәҹәк.

Иса пејғәмбәр чох тәсирли мәсләһәт верир: «Һеч ким ики ағаја гуллуг едә билмәз. Ја биринә нифрәт едиб диҝәрини севәҹәк, ја да биринә сәдагәт ҝөстәриб, диҝәрини сајмајаҹаг. Сиз һәм Аллаһын, һәм дә вар-дөвләтин гулу ола билмәзсиниз» (Мәтта 6:24).

Јәгин Иса пејғәмбәри динләјәнләри мадди шејләрә неҹә јанашмалы олдуглары нараһат едир. Пејғәмбәр әмин едир ки, инсан өз һәјатында  Аллаһа ибадәти һәр шејдән үстүн тутарса, ҝүзәраны үчүн нараһат олмамалыдыр. «Гушлара фикир верин. Онлар нә әкир, нә бичир, нә дә анбара мәһсул топлајырлар. Бунунла белә, сизин ҝөјдәки Атаныз онлары једиздирир» (Мәтта 6:26).

Бәс дағда битән чөл занбаглары барәдә нә демәк олар? Иса пејғәмбәр гејд едир ки, «һеч Сүлејман да бүтүн ҹаһ-ҹалалында бунлардан бири кими ҝејинмәмишдир». Бу, нәји ҝөстәрир? «Әҝәр Аллаһ бу ҝүн вар олуб сабаһ оҹаға атылаҹаг чөл отуну белә ҝејиндирирсә, еј аз иманлылар, мәҝәр сизи ҝејиндирмәјәҹәк?» (Мәтта 6:29, 30). Пејғәмбәр һикмәтли фикир сөјләјир: «“Нә јејәҹәјик?”, “нә ичәҹәјик?”, “нә ҝејәҹәјик?” дејә һеч вахт нараһат олмајын... Сизин ҝөјдәки Атаныз исә бүтүн бунлара еһтијаҹ дујдуғунузу билир. Беләликлә, Падшаһлығы вә Аллаһын тәләб етдији салеһлији һәр шејдән үстүн тутун, онда бүтүн бунлар сизә вериләҹәк» (Мәтта 6:31—33).

Һәм һәвариләр, һәм дә диҝәр сәмими инсанлар Аллаһы разы салан һәјат тәрзи сүрмәк истәјирләр, амма бу, онлар үчүн елә дә асан дејил. Мәсәлән, бәзи фәрисиләр башгаларына тәнгиди јанашырлар вә онлары мүһакимә едирләр. Буна ҝөрә дә пејғәмбәр динләјиҹиләринә тапшырыр: «Инсанлары мүһакимә етмәјин ки, өзүнүз дә мүһакимә олунмајасыныз. Чүнки һансы һөкмлә мүһакимә едирсинизсә, о һөкмлә дә мүһакимә олунаҹагсыныз» (Мәтта 7:1, 2).

Һәр шејә тәнгиди јанашан фәрисиләрин ҝетдији јолла ҝетмәк чох тәһлүкәлидир. Иса пејғәмбәр дејир: «Һеч кор кора бәләдчилик едәр? Мәҝәр икиси дә чухура дүшмәз?» Бәс пејғәмбәри динләјәнләр башгаларына неҹә јанашмалыдыр? Онлар башгаларына тәнгиди јанашмамалыдыр. Чүнки бу, ҹидди ҝүнаһ оларды. О дејир: «Өз ҝөзүндә тири ҝөрмәјиб, башгасына неҹә дејирсән: “Гардаш, ҝәл ҝөзүндәки чөпү чыхарым”? Еј икиүзлү инсан! Сән әввәл өз ҝөзүндәки тири чыхарт, онда ајдын ҝөрүб башгасынын ҝөзүндәки чөпү чыхара биләрсән» (Лука 6:39—42).

Амма бу, о демәк дејил ки, шаҝирдләр үмумијјәтлә инсанлар барәдә һеч бир гәрар чыхармамалыдырлар. Иса пејғәмбәр мәсләһәт верир: «Мүгәддәс шејләри итләрә вермәјин вә мирвариләринизи донузларын габағына атмајын» (Мәтта 7:6). Аллаһын Кәламындакы һәгигәтләр мирваритәк гијмәтлидир. Әфсуслар олсун ки, һамы онларын гәдрини билмир. Иса пејғәмбәрин шаҝирдләри беләләрини гојуб, Аллаһын сөзүнә һај верән инсанлары ахтармалыдырлар.

Һәрчәнд пејғәмбәр дуа һаггында артыг данышыб, инди о гејд едир ки, дуада исрарлы олмаг ҝәрәкдир: «Дурмадан диләјин, сизә вериләҹәк». Аллаһ дуалара ҹаваб вермәјә һәмишә һазырдыр. Буну вурғуламаг үчүн пејғәмбәр сорушур: «Мәҝәр аранызда елә бир ата вар ки, оғлу чөрәк истәјәндә она даш версин?.. Әҝәр сиз пис олдуғунуз һалда, ушагларыныза јахшы шејләр верә билирсинизсә, мәҝәр ҝөјдәки Атаныз Ондан истәјәнләрә ҝөзәл немәтләр вермәјәҹәк?» (Мәтта 7:7—11).

Сонра Иса пејғәмбәр гаршылыглы мүнасибәтлә бағлы мәшһур бир гајда тәсис едиб дејир: «Буна ҝөрә дә инсанларын сизинлә неҹә рәфтар етмәсини истәјирсинизсә, сиз дә онларла елә рәфтар един». Мәҝәр һәр биримиз бу чағырышы үрәјимизә һәкк едиб башгаларына гаршы тәтбиг етмәмәлијик? Иса  пејғәмбәрин нөвбәти сөзләриндән ҝөрмәк олар ки, буну етмәк асан дејил: «Дар гапыдан ҝирин, чүнки мәһвә апаран гапы енли, јол исә ҝенишдир вә чох адам бу јолла ҝедир. Амма һәјата апаран гапы дар, јол исә енсиздир вә бу јолу аз адам тапыр» (Мәтта 7:12—14).

Амма бәзи инсанлар шаҝирдләри һәјата апаран јолдан чыхармаға чалышаҹаглар. Буна ҝөрә дә Иса Мәсиһ онлары хәбәрдар едир: «Өзүнүзү јаланчы пејғәмбәрләрдән ҝөзләјин. Онлар јаныныза гојун ҹилдиндә ҝәлирләр, һалбуки дахилдә јыртыҹы ҹанавардырлар» (Мәтта 7:15). Мәсиһ гејд едир ки, ағаҹын јахшы вә ја пис олмасы бәһрәсиндән мәлум олур. Инсанлар һаггында да белә демәк олар. Сахта пејғәмбәрләри тәлим вә әмәлләриндән танымаг олар. Иса пејғәмбәрин сонракы сөзләри бу фикри ачыглајыр: инсан јалныз дилдә јох, әмәлдә онун шаҝирди олмалыдыр. Бәзиләри иддиа едир ки, Иса пејғәмбәр онларын Ағасыдыр, амма өзләри Аллаһын ирадәсинә зидд һәрәкәт едирләр. Иса пејғәмбәр дејир: «Онлара дејәҹәјәм: “Мән сизи танымырам! Рәдд олун, ганунсузлуғун гуллуғунда дуранлар!”» (Мәтта 7:23).

Иса пејғәмбәр бу нитги белә сөзләрлә јекунлашдырыр: «Мәним сөзләрими ешидиб онлара әмәл едән евини даш үзәриндә тикмиш ағыллы адама бәнзәјир. Јағыш јағды, сел олду, шиддәтли күләк әсди вә евин үстүнә ҝәлди, лакин ев учмады, чүнки тәмәли даш үзәриндә гојулмушду» (Мәтта 7:24, 25). Ев нәјә ҝөрә учмады? Чүнки киши «дәрин газыб тикдији евин тәмәлини даш үзәриндә» гојмушду (Лука 6:48). Бу ајәдән ҝөрүнүр ки, Исанын сөзләринә садәҹә гулаг асмаг кифајәт дејил. Биз әлимиздән ҝәләни едиб онлара әмәл етмәлијик.

Бәс әҝәр инсан сөзләри ешидир, амма она әмәл етмирсә, онда неҹә? Белә инсан «евини гум үзәриндә тикмиш ағылсыз адама бәнзәјир» (Мәтта 7:26). Јағыш, сел вә күләк еви учуруб дармадағын едәҹәк.

Иса Мәсиһин неҹә тәлим вердијинә һамы һејран галыр. О, дин хадимләринә кими јох, ихтијар саһиби кими өјрәдир. Чох еһтимал ки, Иса Мәсиһи динләјәнләрин чоху онун шаҝирди олур.