Насирә әһли тәлаша дүшүб. Тәхминән бир ил бундан габаг Иса пејғәмбәр вәфтиз олмаг үчүн Јәһјанын јанына ҝәләндә ади дүлҝәр иди. Инди исә о, мөҹүзәләр ҝөстәрән адам кими ад газаныб. Шәһәр сакинләри интизардадыр, онлар һәмин мөҹүзәләри бурада ҝөрмәк истәјирләр.

Иса пејғәмбәр адәти үзрә синагога ҝәлир. Һамы һәјәҹанла онун нә едәҹәјини ҝөзләјир. О вахтлар синагогда «һәр шәнбә ҝүнү» дуа едилирди, Муса пејғәмбәрин китабларындан вә пејғәмбәрлик китабларындан парчалар охунурду (Һәвариләрин ишләри 15:21). Иса ибадәт вахты гираәт үчүн ајаға галханда чохлу таныш сималар ҝөрүр. О, бу адамлары бу синагога ҝәлиб-ҝетдији вахтдан таныјыр. Она Әшија пејғәмбәрин тумарыны верирләр. О, Јеһованын мүгәддәс руһу илә мәсһ олунмуш шәхс һаггында јазылмыш јери тапыб охумаға башлајыр. Охудуғу ајәләр «Әшија» китабынын 61-ҹи фәслинин 1 вә 2-ҹи ајәләридир.

Иса Мәсиһ һәмин шәхсин әсирләрә азад олаҹагларыны, корлара ҝөзләринин ачылаҹағыны мүждәләјәҹәјини вә Јеһованын илтифат илини тәблиғ едәҹәјини охујур. Сонра тумары синагог хидмәтчисинә гајтарыр вә јеринә әјләшир. Һамы ҝөзүнү она зилләјиб. Иса Мәсиһ охудугларыны бир гәдәр ачыгладыгдан сонра бәјан едир: «Ешитдијиниз бу ајәләр бу ҝүн јеринә јетди» (Лука 4:21).

Онун «ағзындан чыхан ләтиф кәлмәләрә» һамы һејран галыб бир-бириндән сорушур: «Мәҝәр бу, Јусифин оғлу дејил?» Иса пејғәмбәр билир ки, онлар гулагларына чатан мөҹүзәләри ҝөзләри илә ҝөрмәк истәјирләр. Буна ҝөрә дә о дејир: «Јәгин сиз “Тәбиб, әввәлҹә өзүнү сағалт” мәсәлини мәнә аид едәҹәксиниз. “Кәфәрнаһумда ҝөрдүјүн ишләрин сорағы гулағымыза чатыб, онлардан өз ел-обанда да елә”, — дејәҹәксиниз» (Лука 4:22, 23). Ҝөрүнүр, Исанын көһнә гоншулары һесаб едирләр ки, о, илк нөвбәдә, јерлиләрини сағалтмалыдыр, әввәлҹә өзүнкүләрә хејир ҝәтирмәлидир. Онларын фикринҹә, Иса онлара гаршы сајмамазлыг едиб.

Иса пејғәмбәр буну анлајыр вә онлара Исраилин дөврүндә олмуш һадисәләри мисал ҝәтирир: Илјас пејғәмбәрин ҝүнләриндә Исраил торпағында хејли дул гадын вар иди. Лакин Илјас онлардан һеч биринин јанына ҝөндәрилмәди. О, Сидон дијарынын јахынлығында јерләшән Сарфата, исраилли олмајан бир дул гадынын евинә ҝетди вә орада мөҹүзә ҝөстәриб һәјатларыны хилас еләди (1 Падшаһлар 17:8—16). Әлјәсә пејғәмбәрин ҝүнләриндә дә Исраилдә бир чох ҹүзамлы вар иди, лакин Әлјәсә јалныз арами Неманы сағалтды (2 Падшаһлар 5:1, 8—14).

Исанын јерлиләри онлардакы худбинлији вә иман чатышмазлығыны ифша едән бу мүгајисәләри ешидәндә нә едирләр? Онлар бәрк гәзәбләнирләр, ајаға галхыб Исаны шәһәрдән кәнара чыхарырлар. Ону Насирә шәһәринин тикилдији дағын сылдырымына апарыб ашағы атмаг истәјирләр. Лакин Иса онларын әлиндән гуртулур вә чыхыб орадан ҝедир. Инди исә о, Ҹәлилә дәнизинин шимал-гәрб тәрәфинә, Кәфәрнаһума үз тутур.