Иса пејғәмбәр тәзәликҹә давамчыларынын өзләри һагда һансы фикирдә олмалы олдугларыны ҝөстәрмәк үчүн нүмунә чәкиб. Онлар садә, һеч бир мөвгејә саһиб олмајан ушаглар кими олмалыдырлар. Шаҝирдләр белә ушаглары Иса пејғәмбәрин хатиринә гәбул етмәлидирләр ки, о да онлары гәбул етсин (Мәтта 18:5).

Һәвариләр бу јахынларда кимин ән бөјүк олдуғу барәдә мүбаһисә едирдиләр. Буна ҝөрә дә, јәгин, онлар Иса пејғәмбәрин сөзләриндән дәрс ҝөтүрүрләр. Инди исә һәвари Јәһја јени мөвзуну галдырыр. О, үзләшдији бир һадисәни данышыр: «Мүәллим, биз бир адам ҝөрдүк. О, сәнин адынла ҹинләри говурду. Биз она мане олмаға чалышдыг, чүнки о, бизимлә ҝәзмир» (Лука 9:49).

Јәгин, Јәһјаја елә ҝәлир ки, јалныз һәвариләрин адам сағалтмаға вә ҹинләри говмаға ихтијары вар. Бәс онда һәмин адам ҹинләри неҹә гова билиб? Јәһјанын фикринҹә, һәмин адам Иса пејғәмбәрин вә һәвариләрин јанында олмадығы үчүн онун мөҹүзәләр етмәјә һаггы јохдур.

Иса пејғәмбәр дејир: «Она мане олмајын, чүнки мәним адымла гүдрәтли ишләр ҝөрән адам бундан дәрһал сонра гајыдыб мәни писләмәз. Бизә гаршы чыхмајан бизим тәрәфимиздәдир. Мәсиһә мәхсус олдуғунуз үчүн сизә бир парч су верән, инанын ки, мүкафатсыз галмајаҹаг» (Марк 9:39—41). Бу сөзләр Јәһјаны чох тәәҹҹүбләндирир.

Һәмин адама Иса пејғәмбәрин тәрәфиндә олдуғуну ҝөстәрмәк үчүн онун ардынҹа ҝетмәсинә еһтијаҹ јох иди. Чүнки о вахт мәсиһи јығынҹағы һәлә јаранмамышды. Буна ҝөрә дә бу киши һәвариләрлә бирҝә олмурдуса, о демәк дејилди ки, онлара гаршы чыхыр вә ја сахта дин јајыр. Ҝөрүнүр, о, Иса Мәсиһин адына иман ҝәтирмишди, буна ҝөрә дә Мәсиһ дејир ки, о, «мүкафатсыз галмајаҹаг».

Јох әҝәр һәвариләрин сөзләри вә ја һәрәкәтләри бу кишини иман јолундан дөндәрсәјди, онда нәтиҹәси чох ағыр оларды. Пејғәмбәр гејд едир: «Иман едән бу кичикләрдән бирини ҝүнаһа сүрүкләјән адамын бојнуна дәјирман дашы асыб ону дәнизә атсајдылар, даһа јахшы оларды» (Марк 9:42). Сонра Иса Мәсиһ шаҝирдләринә дејир ки, онлары ҝүнаһа сүрүкләјән шејләри кәсиб атмалыдырлар, һәтта әҝәр бу шејләр әл, ајаг вә ја ҝөз кими дәјәрлидирсә. Бәдәнин дәјәрли үзвләриндән бирини итириб Аллаһын Падшаһлығына ҝирмәк һәмин үзвү сахлајыб ҹәһәннәмә (Һинном вадисинә) атылмагдан јахшыдыр. Һәвариләр, ола билсин, Јерусәлимин јахынлығында олан бу вадини ҝөрмүшдүләр, орада зибилләри јандырырдылар. Беләҹә, онлар баша дүшүрләр ки, бу јер әбәди мәһвин рәмзидир.

Иса пејғәмбәр һәмчинин хәбәрдарлыг едир: «Бахын һа, бу кичикләрдән биринә сајмазјана јанашмајын. Буну билин ки, онларын мәләкләри ҝөјдә даима сәмави Атамын һүзурунда дурурлар». Бу кичикләр Аллаһын ҝөзүндә нә дәрәҹәдә дәјәрлидир? Буну ҝөстәрмәк үчүн пејғәмбәримиз јүз гојуну олан бир адамдан данышыр. Бир ҝүн бу адам  гојунлардан бирини итирир вә дохсан доггузуну гојуб итмиш бир гојуну ахтармаға ҝедир. Тапанда исә дохсан доггузундан чох она ҝөрә севинир. Сонра пејғәмбәр әлавә едир: «Ејнилә дә, мәним ҝөјдәки Атам бу кичикләрдән бирҹәҹијинин белә мәһв олмасыны истәмир» (Мәтта 18:10, 14).

Ола билсин, Иса пејғәмбәр шаҝирдләрин бајагкы мүбаһисәсини нәзәрдә тутараг онлары тәшвиг едир: «Гој ичиниздә дуз олсун, бир-биринизлә меһрибан олун» (Марк 9:50, һашијә). Дуз јемәјә дад верир. Ејнилә, мәҹази мәнада дуз гатылмыш сөзү гәбул етмәк асан олур. Бунун сајәсиндә арада меһрибанчылыг олур. Мүбаһисә исә сүлһү позур (Колослулара 4:6).

Амма бәзән арада ҹидди анлашылмазлыглар јараныр. Бәс белә һалларда неҹә давранмаг лазымдыр? Иса пејғәмбәр изаһ едир: «Әҝәр кимсә сәнә гаршы бир ҝүнаһ иш тутса, ҝет онунла тәкликдә даныш, ҝүнаһыны үзүнә де. Әҝәр сәнә гулаг асса, ону газандын». Бәс гулаг асмаса? Пејғәмбәр демишкән: «Гулаг асмаса, өзүнлә бир вә ја ики нәфәр ҝөтүр ки, мәсәлә ики вә ја үч шаһидин дили илә тәсдиг олунсун». Әҝәр мәсәлә јенә дә һәлл олунмаса, онда онлар мәсәләни јығынҹаға, јәни бу проблеми һәлл едә билән ағсаггаллара данышмалыдырлар. Бәс әҝәр ҝүнаһкар јенә дә гулаг асмырса, онда неҹә? Онда гој о адам сәнин үчүн бир бүтпәрәст вә ја верҝијыған кими, јәни јәһудиләрин достлуг етмәдији адам кими олмалыдыр (Мәтта 18:15—17).

Ағсаггаллар Јеһова Аллаһын Кәламындакы ҝөстәришләрә ҹидди риајәт етмәлидирләр. Бу тәгдирдә, кимисә тәгсирли билиб она ҹәза кәсәндә онлар артыг «ҝөјдә бағланмыш» гәрара ујғун гәрар вермиш олаҹаглар. Јох әҝәр киминсә ҝүнаһсыз олмасы барәдә гәрар чыхарырларса, онлар јенә дә артыг «ҝөјдә ачылмыш» гәрара ујғун гәрар вермиш олаҹаглар. Бу ҝөстәришләр ҝәләҹәкдә мәсиһи јығынҹағы формалашанда лазым олаҹаг. Бу ҹүр ваҹиб интизам ишләри илә әлагәдар пејғәмбәр дејир: «Ики ја үч адам мәним адым наминә бир јерә јығышанда мән дә орада, онларын арасындајам» (Мәтта 18:18—20).