Иса пејғәмбәр һәвариләрини чох истәдијиндән онлары өз ҝедишинә һазырлајыр. Инди о, башыны ҝөјә галдырыб Аллаһа дуа едир: «Оғлуну шәрәфләндир ки, оғлун да Сәни шәрәфләндирсин. Сән она бүтүн бәшәријјәт үзәриндә һакимијјәт вердин ки, о, Сәнин она вердијин адамларын һамысыны әбәди һәјата говушдурсун» (Јәһја 17:1, 2).

Ајдындыр ки, Иса Мәсиһ үчүн Аллаһы шәрәфләндирмәк ән үмдә мәсәләдир. Анҹаг бунунла белә, онун әбәди һәјатдан данышмасы да инсанын үрәјинә тохтаглыг верир. Бүтүн бәшәријјәт үзәриндә һакимијјәт алдығы үчүн Мәсиһ һамыја фидјә гурбанлығындан јарарланмаға имкан јарадыр. Анҹаг бу фидјәдән һамы фајдаланмајаҹаг. Бәс нијә һамы јох? Чүнки о, јалныз онун нөвбәти сөзләринә ујғун јашајанлара фидјәдән бәһрәләнмәјә имкан верәҹәк: «Әбәди һәјат одур ки, Сәни, тәк ҝерчәк Аллаһы вә ҝөндәрдијин Иса Мәсиһи танысынлар» (Јәһја 17:3).

Инсан ҝәрәк һәм Аллаһы, һәм дә ҝөндәрдији Иса Мәсиһи танысын, онларла сых мүнасибәтдә олсун вә онларын бахышларыны мәнимсәсин. Үстәлик, башгалары илә рәфдарында онларын мисилсиз хүсусијјәтләрини тәглид етмәјә чалышмалыдыр. О, Аллаһын адынын уҹалмасынын инсанларын әбәди һәјаты алмасындан даһа ваҹиб олдуғуну дәрк етмәлидир. Иса пејғәмбәр дуасында јенә бу мәсәләјә гајыдыр:

«Мәнә тапшырдығын иши баша чатдырдым, Сәни јердә шәрәфләндирдим. Инди исә Ата, гој јанында олум, дүнја јаранмаздан әввәл Сәнин јанында оларкән саһиб олдуғум шәрәфлә мәни шәрәфләндир» (Јәһја 17:4, 5). Бәли, Мәсиһ хаһиш едир ки, Аллаһ ону дирилдәрәк әввәлки шәрәфини гајтарсын.

Анҹаг онун хидмәтдә һәјата кечирдији шејләр унудулмајыб. О дуа едир: «Дүнјадан мәнә вердијин адамлара Сәнин адыны ачдым. Онлар Сәнинки идиләр, Сән онлары мәнә вердин. Онлар Сәнин сөзүнә әмәл едирләр» (Јәһја 17:6). Иса пејғәмбәр хидмәти заманы Јеһова Аллаһын адыны јалныз бәјан етмирди. О һәмчинин һәвариләринә Аллаһын адынын дашыдығы мәнаны ачыглајырды. Онлара Аллаһын ҝөзәл сифәтләрини вә инсанларла неҹә мәһәббәтлә даврандығыны өјрәдирди.

Һәвариләр Јеһова Аллаһы таныдылар, Онун Оғлу Иса Мәсиһин вәзифәсинин нәдән ибарәт олдуғуну өјрәндиләр вә Мәсиһин өјрәтдикләрини баша дүшдүләр. О, тәвазөкарлыгла дејир: «Мәнә вердијин сөзләри онлара чатдырдым. Онлар бу сөзләри гәбул етдиләр вә Сәнин елчин олдуғуму ајдын дәрк етдиләр, инандылар ки, мәни Сән ҝөндәрмисән» (Јәһја 17:8).

Сонра Иса Мәсиһ шаҝирдләри илә бүтүн бәшәр арасында бөјүк фәргин олдуғуну ҝөстәрир: «Онлардан өтрү Сәндән хаһиш едирәм, дүнја үчүн јох, мәнә вердијин адамлар үчүн Сәнә јалварырам, чүнки онлар Сәниндирләр... Мүгәддәс Атам, мәнә вердијин адынын хатиринә ҝөзүн онларын үстүндә олсун ки, биз бир олдуғумуз кими, онлар да бир олсунлар... Мән онлары горудум, һеч бири итмәди. Јалныз һәлака ҝедән адам итди». Бу адам Иса Мәсиһи сатмаға һазырлашан Јәһуда Искәрјутдур (Јәһја 17:9—12).

Иса Мәсиһ дуасына давам едир: «Дүнја онлара нифрәт едир... Мән онлары дүнјадан ҝөтүрмәји хаһиш етмирәм. Хаһиш едирәм ки, онлары Шәрирдән горујасан. Онлар да мәним кими дүнјаја мәхсус дејилләр» (Јәһја 17:14—16). Һәвариләр вә диҝәр шаҝирдләр Шејтанын идарә етдији дүнјадакы инсанларын арасында јашасалар да, бу ҹәмијјәтдән вә онун пис әмәлләриндән узаг дурмалыдырлар. Бәс буну неҹә етмәлидирләр?

Онлар Иса Мәсиһин өјрәтдији вә Төвратда јазылан һәгигәтләрә әмәл етмәклә өзләрини мүгәддәс сахламалыдырлар, јәни өзләрини Аллаһа ибадәтә  һәср етмәлидирләр. Мәсиһ дуада дејир: «Онлары һәгигәт васитәсилә мүгәддәс ет. Һәгигәт Сәнин сөзүндүр» (Јәһја 17:17). Бир мүддәт сонра бәзи һәвариләр Аллаһдан илһам алараг Мүгәддәс Китабын бәзи һиссәләрини јазаҹаглар. Бу јазыланлар да инсанлара мүгәддәс галмаға көмәк едәҹәк.

Вахт кечдикҹә диҝәр инсанлар да һәгигәти гәбул едәҹәк. Буна ҝөрә дә Иса пејғәмбәр јалныз орада оланлар үчүн јох, онларын сөзләри васитәсилә она иман едәҹәк адамлар үчүн дә дуа едир. Пејғәмбәр онлар үчүн Аллаһдан нә диләјир? О, дејир: «Араларында бирлик олсун. Ата, Сән мәнимлә, мән дә Сәнинлә вәһдәтдә олдуғум кими, гој онлар да бизимлә вәһдәтдә олсунлар» (Јәһја 17:20, 21). Бәли, онлар арасында там јекдиллик һөкм сүрүр. О дуа едир ки, онун давамчылары да онларла вәһдәтдә олсунлар.

Бир аз әввәл Иса пејғәмбәр Бутруса вә диҝәр һәвариләрә онлар үчүн јер һазырламаға ҝедәҹәјини демишди, о, бунунла ҝөјү нәзәрдә тутурду (Јәһја 14:2, 3). Инди исә дуасында һәмин фикри вурғулајыр: «Ата, арзу едирәм ки, мәнә вердијин адамлар мәним олдуғум јердә, јанымда олсунлар вә мәнә вердијин шәрәфи ҝөрсүнләр, чүнки Сән мәни бәшәрин тәмәли гојуландан әввәл севмисән» (Јәһја 17:24). Бунунла о тәсдигләјир ки, Аллаһ ваһид Оғлуну әзәлдән, јәни Адәмлә Һәвва дүнјаја өвлад ҝәтирмәздән өнҹә севмишдир вә бу Оғул сонралар јердә Иса Мәсиһ олду.

Дуасынын сонунда Иса пејғәмбәр Аллаһын адыны, һабелә Аллаһын һәвариләрә вә һәгигәти гәбул едәҹәк диҝәр инсанлара мәһәббәтини вурғулајараг дејир: «Мән Сәнин адыны онлара ачдым вә јенә ачаҹағам ки, мәнә дујдуғун мәһәббәт онларда да олсун вә мән онларла вәһдәтдә олум» (Јәһја 17:26).