Иса пејғәмбәр садиг һәвариләри илә дуа едиб гуртарыр. Сонра онлар мәдһ нәғмәләри охујуб Зејтун дағына јолланырлар (Марк 14:26). Онлар шәрг тәрәфә, Ҝетсемани адлы баға ҝедирләр. Иса Мәсиһ тез-тез ораја ҝедәрди.

Онлар зејтун ағаҹлары илә әһатә олунмуш бу ҝөзәл јерә чатырлар. Иса Мәсиһ сәккиз һәварисини орада гојуб јолуна давам едир. Ола билсин, бу һәвариләр бағын ҝиришиндә галырлар, чүнки Иса Мәсиһ онлара: «Сиз бурада отурун, мән исә ҝедим дуа едим», — дејир. Һәвари Бутрусу, Јагубу вә Јәһјаны исә өзү илә ҝөтүрүб баға ҝирир. Иса пејғәмбәри дәрин кәдәр бүрүјүр. О, үч һәварисинә дејир: «Кәдәрим һәдсиздир, дөзүлмәздир. Сиз бурада дурун, мәнимлә бирҝә ојаг галын» (Мәтта 26:36—38).

Сонра өзү бир аз ирәлијә ҝедәрәк үзүгојлу јерә гапаныб дуа етмәјә башлајыр. Бу чәтин анларында о, Аллаһдан нә диләјир? Пејғәмбәр дуа едир: «Ата, Сәнин үчүн һәр шеј мүмкүндүр. Бу ҹамы мәндән узаглашдыр. Фәгәт гој мәним истәдијим кими јох, Сәнин истәдијин кими олсун» (Марк 14:35, 36). Бу, нә мәна кәсб едир? О, ҹаныны фидјә олараг гурбан вермәкдән бојун гачырыр? Хејр, бу белә дејил!

Мәсиһ ҝөјдә руһани варлыг оларкән ромалыларын инсанлара неҹә ишҝәнҹә верәрәк өлдүрдүкләрини ҝөрмүшдү. Инди о, инсандыр вә ағрынын нә демәк олдуғуну билир. Буна ҝөрә дә гаршыда ону ҝөзләјән әзабларын һәсрәтини чәкмир. Амма ону ән чох башга бир шеј нараһат едир. О, ҹинајәткар кими өлмәкдән вә бунунла да Аллаһын адына ләкә ҝәтирмәкдән горхур. Чүнки о, бир нечә саатдан сонра Аллаһа күфр данышмагда иттиһам олунуб дирәкдә едам едиләҹәк.

Хејли дуа етдикдән сонра Мәсиһ һәвариләринин јанына гајыдыр вә ҝөрүр ки, онлар јатырлар. О, Бутруса бахыб дејир: «Мәҝәр мәнимлә бирҹә саат да ојаг гала билмәздиниз? Сајыг олун вә даима дуа един ки, ҝүнаһа јол вермәјәсиниз». Лакин сарсынты кечирдикләрини вә артыг ҝеҹә олдуғуну баша дүшәрәк Иса Мәсиһ онлара дејир: «Бәли, руһ шөвглү, ҹисим исә зәифдир» (Мәтта 26:40, 41).

Сонра икинҹи дәфә дуа етмәјә ҝедир вә Аллаһдан «ҹамы» ондан узаглашдырмағы хаһиш едир. Ҝери гајыданда јенә дә ҝөрүр ки, һәвариләр сынаға мәруз галмамалары барәдә дуа етмәк әвәзинә, јатырлар. Иса Мәсиһ данышанда онлар билмирләр нә десинләр (Марк 14:40). Үчүнҹү дәфә дә о ҝедир вә диз чөкүб Аллаһа дуа едир.

Ҹинајәткар кими өләҹәји вә бу өлүмүн Атасынын адына ләкә вураҹағы ону чох нараһат едир. Јеһова Аллаһ онун дуасыны ешидир вә ону мөһкәмләндирмәк үчүн мәләјини ҝөндәрир. Амма о, бундан сонра да дуа едир вә даһа да һәрарәтлә Аллаһа јалварыр. Пејғәмбәр емосионал ҹәһәтдән чох ҝәрҝиндир. Һәтта онун тәри ган дамлалары кими јерә дүшүр (Лука 22:44). Чүнки онун чијниндә бөјүк мәсулијјәт јүкү вар. Ахы сөһбәт  һәм өзүнүн, һәм дә бүтүн иманлы инсанларын әбәди һәјатындан ҝедир!

Иса Мәсиһ үчүнҹү дәфә һәвариләринин јанына гајыданда ҝөрүр ки, онлар јенә јатырлар. О дејир: «Белә бир вахтда сиз јатыб динҹәлирсиниз?! Инсан Оғлунун ҝүнаһлыларын әлинә вериләҹәји саат јетишди. Дурун ҝедәк. Хаин јахынлашыр» (Мәтта 26:45, 46).