Иса пејғәмбәр һәлә дә Јерусәлимдәдир. Шәнбә ҝүнү о, шаҝирдләри илә шәһәрдә анаданҝәлмә кор бир адамла растлашыр. Шаҝирдләр пејғәмбәрдән сорушурлар: «Рабби, бу адам нијә кор доғулуб? Бу, онун өз ҝүнаһына ҝөрәдир, јохса валидејнләринин?» (Јәһја 9:2).

Шаҝирдләр билирләр ки, бу адамын руһу анадан олмамышдан әввәл мөвҹуд олмајыб. Буна бахмајараг, онлар фикирләширләр ки, бәлкә дә, о, ана бәтниндә оларкән ҝүнаһ ишләдиб. Иса пејғәмбәр онлара ҹаваб верир: «Нә өз ҝүнаһына ҝөрәдир, нә дә валидејнләринин. Бу ондан өтрүдүр ки, онун бу һалында инсанлар Аллаһын ишләринин шаһиди олсунлар» (Јәһја 9:3). Бу адамын корлуғу нә өзүнүн, нә дә валидејнләринин етдији һансыса конкрет сәһв вә ја ҝүнаһ уҹбатындан дејил. Илк инсан олан Адәмин ҝүнаһы уҹбатындан бүтүн инсанлар гејри-камил доғулур вә беләҹә, инсанлар мүхтәлиф физики чатышмамазлыглара, о ҹүмләдән корлуға мәруз галырлар. Лакин Иса пејғәмбәрин әввәлләр дә хәстә инсанлары сағалтдығы кими, бу кор адамы да сағалтмасы Аллаһын ишләрини әјан етмәјә имкан јарадаҹаг.

Иса пејғәмбәр бу ишләрин тәхирәсалынмаз олдуғуну белә вурғулајыр: «Һәлә ки, ҝүндүздүр, мәни ҝөндәрәнин ишләрини ҝөрмәлијик. Ҝеҹә јахынлашыр. Ҝеҹә һеч кәс иш ҝөрә билмәз. Нә гәдәр ки дүнјадајам, мән дүнја үчүн нурам» (Јәһја 9:4, 5). Тезликлә Иса Мәсиһ өлүб гаранлыг мәзара дүшәҹәк, орада о, һеч нә едә билмәјәҹәк. Һәләлик исә о, дүнја үчүн нурдур.

Бәс Иса пејғәмбәр һәмин кор адамын ҝөзүнү ачаҹаг? Әҝәр ачаҹагса, буну неҹә едәҹәк? О, јерә түпүрүр, торпағы гарышдырыб палчыг дүзәлдир вә кор адамын ҝөзләринә јахыб дејир: «Ҝет Шилам һовузунда үзүнү ју» (Јәһја 9:7). Киши гулаг асыб ҝедир. Үзүнү јујур вә будур, ҝөзләри ачылыр! О, севинҹиндән јерә-ҝөјә сығмыр, өмрүндә илк дәфәдир ки, о ҝөрүр!

Гоншуларын вә ону таныјанларын һејрәтдән ағызлары ачыла галыр. Онлар бир-бириндән сорушурлар: «Бу, әввәлләр отуруб диләнчилик едән адам дејил?» Бәзиләри дејир: «Һә, бу һәмин диләнчидир». Анҹаг башгалары буна инанмајараг дејирләр: «Јох, бу о дејил, садәҹә она охшајыр». Һәмин адам исә дејир: «Бу, мәнәм» (Јәһја 9:8, 9).

Онлар сорушурлар: «Бәс ҝөзләрин неҹә ачылды?» О ҹаваб верир: «Иса адында бир адам палчыг дүзәлдиб ҝөзләримә јахды, сонра да деди ки, ҝедиб Шиламда үз-ҝөзүмү јујум. Мән ҝедиб орада үзүмү јудум вә ҝөзләрим ачылды». Онлар сорушурлар: «О дедијин адам һарададыр?» Диләнчи ҹаваб верир: «Нә билим» (Јәһја 9:10—12).

Онда адамлар ону фәрисиләрин јанына апарырлар. Онун ҝөзүнүн неҹә ачылдығыны билмәк фәрисиләрә дә мараглыдыр. Ҝөзләри ачылмыш адам онлара дејир: «О адам ҝөзләримә палчыг јахды, мән ҝөзләрими јудум вә ҝөрмәјә башладым». Фәрисиләр бу диләнчијә  ҝөрә севинмәкдәнсә, Иса пејғәмбәри иттиһам едирләр: «О адам Аллаһдан дејил, чүнки о, шәнбәни позур». Бәзиләри исә дејир: «Ҝүнаһлы адам бу ҹүр мөҹүзәләри неҹә ҝөстәрә биләр?» (Јәһја 9:15, 16). Беләҹә, онларын арасында ихтилаф јараныр.

Фикирајрылығынын јарандығыны ҝөрән фәрисиләр һәмин адамын өзүндән сорушурлар: «Инди ки о, сәнин ҝөзләрини ачыб, онун барәсиндә нә дејә биләрсән?» О исә бир грам белә шүбһә етмәдән дејир: «О адам пејғәмбәрдир» (Јәһја 9:17).

Фәрисиләр гәтијјән буна инанмаг истәмирләр. Онлар дүшүнүрләр ки, Иса пејғәмбәр илә бу адам ҹамааты алдатмаг үчүн сөзләшибләр. Беләликлә, бу мәсәләни һәлл етмәк үчүн фәрисиләр диләнчинин ата-анасыны чағырыб онун һәгигәтән дә кор олуб-олмадығыны ајдынлашдырмаг истәјирләр.