Бир ахшам Навуходоносор гәрибә јуху ҝөрүр. О, мүдрикләри чағырыб онлардан јухунун мәнасыны сорушур. Анҹаг онлардан һеч бири јухуну јоза билмир. Нәһајәт, падшаһ Дәнјал илә данышыр.

Навуходоносор Дәнјала дејир: «Јухуда бир ағаҹ ҝөрдүм. О, бој атыб ҝөјләрә чатды. Бу ағаҹ дүнјанын һәр јериндән ҝөрүнүрдү. Ағаҹын ҝөзәл јарпаглары вә бол мејвәләри вар иди. Онун көлҝәсиндә һејванлар динҹәлир, будагларында гушлар јува гурурдулар. Бирдән ҝөјдән бир мәләк енди. О деди: “Бу ағаҹы кәсин, будагларыны доғрајын. Амма көтүјүнү дәмир вә мислә чәмбәрләјиб јердә сахлајын. Ондан инсан үрәји алыныб, әвәзинә һејван үрәји верилсин. Гој једди дөвр белә галсын. Бүтүн инсанлар билсин ки, һөкмран Аллаһдыр вә О, падшаһлығы кимә истәјир, она да верир”».

Јеһова бу јухунун јозумуну Дәнјала ачыр. Дәнјал јухунун јозумуну баша дүшәндә ону дәһшәт бүрүјүр. О дејир: «Еј падшаһ, гој бу јуху дүшмәнләринин башына ҝәлсин, анҹаг бу сәнин һаггындадыр. Кәсилән бөјүк ағаҹ сәнсән. Сән һакимијјәтини итирәҹәксән вә чөл һејванлары кими от јејәҹәксән. Амма мәләјин “көтүјү чәмбәрләјин” сөзләри ҝөстәрир ки, сән јенидән падшаһ олаҹагсан».

Бир ил сонра Навуходоносор өз сарајынын дамында ҝәзир. О дејир: «Будур, тикдијим шан-шөһрәтли шәһәр. Ҝөр неҹә гүдрәтлијәм!» О, данышаркән ҝөјдән бир сәс ешидилир: «Навуходоносор! Елә инди тахт-таҹ әлиндән чыхды».

Һәмин ан Навуходоносор ағлыны итириб чөл һејванлары кими олур. О, сарајындан говулур вә чөл һејванлары илә бирликдә чөлдә јашамаға башлајыр. Навуходоносорун сачлары гартал ләләји кими узаныр, дырнаглары исә гуш ҹајнағы кими олур.

Једди илдән сонра Навуходоносорун ағлы өзүнә гајыдыр вә Јеһова ону Бабил падшаһы едир. Сонра Навуходоносор дејир:  «Ҝөјләрин Падшаһына тәрифләр дејирәм. Инди билдим ки, һөкмран Јеһовадыр. О, тәкәббүрлү инсанлары алчалдыр, падшаһлығы кимә истәјир, она да верир».