Фәрисиләр Иса Мәсиһә нифрәт едирләр, буна ҝөрә дә ону тутмаг үчүн бәһанә ахтарырлар. Онлар дејирләр ки, Иса шәнбә ҝүнү һеч бир хәстәни сағалтмамалыдыр. Бир дәфә шәнбә ҝүнү Иса Мәсиһ күчәдә диләнән кор бир адам ҝөрүр. О, шаҝирдләринә дејир: «Ҝөрүн Аллаһын ҝүҹү сајәсиндә бу инсан неҹә сағалаҹаг». Иса Мәсиһ јерә түпүрүр, түпүрҹәклә палчыг дүзәлдир вә палчығы кор адамын ҝөзләринә сүртүр. Сонра она дејир: «Ҝет, Шилам һовузунда ҝөзләрини ју». Һәмин адам ҝедиб ҝөзләрини јујур вә ҝөзләри ҝөрүр.

Ону ҝөрән ҹамаат һејрәтә ҝәлир. Онлар дејирләр: «Бу һәмин кор диләнчидир, јохса она охшајыр?» Һәмин адам дилләнир: «Мән анаданҝәлмә кор идим!» Ҹамаат ондан сорушур: «Бәс неҹә олду ки, ҝөзләрин ачылды?» О, баш верәнләри онлара данышыр, ҹамаат да ону фәрисиләрин јанына апарыр.

О, фәрисиләрә дејир: «Иса ҝөзүмә палчыг сүртдү вә деди ки, ҝедим ҝөзләрими јујум. Мән дә онун дедији кими етдим вә ҝөзләрим ҝөрдү». Фәрисиләр исә дејир: «Әҝәр Иса шәнбә ҝүнү адам сағалдырса, демәли, ондакы ҝүҹ Аллаһдан дејил». Анҹаг диҝәр адамлар етираз едирләр: «Онун ҝүҹү Аллаһдан олмаса иди, о, хәстәләри сағалда билмәзди».

 Фәрисиләр диләнчинин атасы илә анасыны чағырыб онлардан сорушурлар: «Неҹә олду ки, оғлунузун ҝөзләри ачылды?» Онлар ҹаваб вермәјә горхурлар, чүнки фәрисиләр демишдиләр ки, ким Исаја иман ҝәтирсә, синагогдан говулаҹаг. Буна ҝөрә дә валидејнләри дејир: «Биз билмирик, өзүндән сорушун». Фәрисиләр диләнчини суал атәшинә тутурлар. Ахырда о дилләнир: «Мән һәр шеји сизә данышмышам, нијә јенә сорушурсунуз?» Фәрисиләр чох әсәбиләширләр вә ону орадан говурлар.

Иса Мәсиһ һәмин диләнчини тапыр вә ондан сорушур: «Мәсиһә иман едирсән?» Диләнчи ҹаваб верир: «Онун ким олдуғуну билсәм, иман едәрәм». Иса дејир: «Мәсиһ мәнәм». Иса Мәсиһ ону сағалтмагла јанашы, һәм дә көмәк едир ки, она иман ҝәтирсин.