Иса Мәсиһ өләндән сонра Јусиф адлы варлы бир адам онун ҹәсәдини дирәкдән дүшүртмәк үчүн Пилатдан иҹазә алыр. Јусиф онун бәдәнини әтирли отларла бирликдә зәриф парчаја бүкүб тәзә сәрдабәјә гојур. О, сәрдабәнин ҝиришинә бөјүк бир даш јуварлајыр. Бөјүк каһинләр Пилата дејирләр: «Биз горхуруг ки, Исанын шаҝирдләриндән бәзиләри ҝәлиб онун ҹәсәдини апарарлар. Сонра да дејәрләр ки, о дирилиб». Буна ҝөрә дә Пилат онлара дејир: «Сәрдабәни мөһүрләјин вә ораны горујун».

Үч ҝүндән сонра сәһәр тездән бир нечә гадын сәрдабәјә ҝәлиб ҝөрүр ки, кимсә дашы кәнара јуварлајыб. Сәрдабәнин ичиндә бир мәләк онлара дејир: «Горхмајын, Иса дирилиб. Ҝедиб шаҝирдләринә чатдырын ки, ону Ҹәлиләдә гаршыласынлар».

Мәҹдәлли Мәрјәм ҹәлд Бутрусла Јәһјанын јанына гачыр. О, онлара дејир: «Кимсә Исанын ҹәсәдини ҝөтүрүб». Бутрус вә Јәһја ҹәлд сәрдабәјә гачыр. Ҝөрәндә ки, сәрдабә бошдур евләринә ҝери гајыдырлар.

Мәрјәм јенидән сәрдабәјә ҝедәндә ҝөрүр ки, ичәридә ики мәләк вар. О, мәләкләрә дејир: «Билмирәм Ағамы һара апарыблар». Сонра бир киши ҝөрүр. Мәрјәм елә билир ки, о бағбандыр вә она дејир: «Аға, нә олар, ону һара апардығыны мәнә де». Анҹаг киши ону: «Мәрјәм!» — дејә чағыранда о баша дүшүр ки, һәмин адам Исадыр. Мәрјәм ағлајараг: «Мүәллим», — дејиб, ону гуҹаглајыр. Иса она дејир: «Ҝет гардашларыма де ки, мәни ҝөрмүсән». Мәрјәм дәрһал шаҝирдләрин јанына гачыб онлара Исаны ҝөрдүјүнү дејир.

Бир нечә саат сонра шаҝирдләрдән икиси Јерусәлимдән Иммаса ҝедир. Јолда бир нәфәр онлара гошулур. О, онлардан нә һагда данышдыгларыны сорушур. Онлар ҹаваб верирләр: «Ешитмәмисән? Үч ҝүн әввәл бөјүк каһинләр Исаны өлдүртдүләр. Инди дә бәзи гадынлар дејирләр ки, о сағдыр!» Һәмин адам сорушур: «Пејғәмбәрләрә  инанмырсыныз? Онлар демишдиләр ки, Мәсиһ өләҹәк, сонра исә дириләҹәк». О, онлара Мүгәддәс Јазылары изаһ етмәјә давам едир. Иммаса чатанда шаҝирдләр һәмин адама онларла ҝетмәји тәклиф едирләр. Јемәк вахты о, чөрәји ҝөтүрүб дуа едир. Һәмин ан шаҝирдләр баша дүшүрләр ки, о Исадыр. Даһа сонра Иса ҝөздән итир.

Һәмин ики шаҝирд ҹәлд Јерусәлимә, һәвариләрин јығышдығы евә ҝедир вә башларына ҝәләнләри онлара данышырлар. Онлар евдә оларкән Иса Мәсиһ онлара ҝөрүнүр. Әввәл-әввәл һәвариләр онун Иса олдуғуна инанмырлар. Сонра Иса Мәсиһ дејир: «Әлләримә бахын; мәнә тохунун. Ахы јазылмышдыр ки, Мәсиһ дириләҹәк».