Јеһова Муса пејғәмбәрә дејир: «Даға, јаныма галх. Мән даш лөвһәләрә ганунларымы јазыб, сәнә верәҹәјәм». Муса даға галхыр вә 40 ҝүн, 40 ҝеҹә орада галыр. Муса орада оланда Јеһова ики даш лөвһәјә он әмр јазыб она верир.

Бир мүддәт сонра исраиллиләр дүшүнүрләр ки, Муса онлары атыб гачыб. Онлар Һаруна дејирләр: «Истәјирик башчымыз олсун. Бизә аллаһ дүзәлт!» Һарун дејир: «Гызылларымызы мәнә ҝәтирин». О, гызыллары әридиб, дана формасында бүт дүзәлдир. Халг дејир: «Бизи Мисирдән чыхаран Аллаһ бу данадыр!» Онлар гызыл данаја сәҹдә едиб, онун үчүн шәнлик кечирирләр. Исраиллиләр дүз едирләр? Хејр, чүнки онлар јалныз Јеһоваја ибадәт едәҹәкләринә сөз вермишдиләр. Амма белә етмәклә онлар сөзләринин үстүндә дурмурлар.

 Јеһова онларын бу һәрәкәтини ҝөрүб, Муса пејғәмбәрә дејир: «Ашағы дүш. Онлар сөзүмдән чыхыб сахта аллаһа ибадәт едирләр». Муса ики даш лөвһәни дә ҝөтүрүб ҹәлд дағдан енир.

Муса дүшәрҝәјә јахынлашанда халгын нәғмә охудуғуну ешидир. Сонра онларын рәгс едиб, данаја баш әјдикләрини ҝөрүр. Муса чох гәзәбләнир. О, лөвһәләри јерә чырпыр. Лөвһәләр парча-парча олур. Муса тез бүтү мәһв едир. Сонра Һарундан сорушур: «Бу ҹамаат сәнә нә едиб ки, онлары белә бөјүк ҝүнаһа сүрүкләдин?» Һарун ҹаваб верир: «Әсәбиләшмә. Сән бу халгы таныјырсан. Онлар аллаһ истәјирдиләр, мән дә гызылы ода атдым вә оддан бу дана чыхды». Һарун дүз һәрәкәт етмир. Муса тәзәдән даға галхыр вә Јеһоваја јалварыр ки, халгын ҝүнаһыны бағышласын.

Јеһова Она итаәт едәнләри бағышлајыр. Ҝөрүрсән, исраиллиләрин Муса пејғәмбәрин сөзүндән чыхмамалары нә гәдәр ваҹиб иди?