ЈЕРУСӘЛИМИН мәһвиндән әввәл гејри-ади нөгсансызлыға саһиб олан Дәнјал адлы бир ҝәнҹ Бабилә әсир апарылмышды. Мәғлуб олан Јәһуда падшаһлығындан сүрҝүн олунмуш Дәнјала вә диҝәр јәһудиләрә истилачылар бир гәдәр сәрбәстлик вердиләр. Бабилдә кечирдији узун өмрү әрзиндә Аллаһ Дәнјалы бол-бол хејир-дуаландырды, һәтта ону ширләрин пәнҹәсиндән гуртарды вә ҝөрүнтүләр васитәсилә узаг ҝәләҹәји ҝөрмәк имканы верди. Онун ән мүһүм пејғәмбәрликләри Мәсиһ вә онун һакимијјәти һаггындадыр.

Дәнјала Мәсиһин ҝәләҹәји вахт билдирилир. Дәнјала Аллаһын халгынын ҝөзләдији «Өндәр Мәсиһин» нә заман ҝәләҹәји дејилди: Јерусәлимин диварларынын бәрпасы һагда фәрмандан 69 һәфтә сонра. Бу фәрман Дәнјалдан чох илләр сонра б. е. ә. 455-ҹи илдә верилди. О вахтдан башлајараг 69 һәфтә 483 ил давам етди вә б. е. 29-ҹу илиндә баша чатды. Бу нәшрин нөвбәти бөлмәсиндә һәмин илдә нә баш вердијини ҝөрәҹәјик. Дәнјал һәмчинин Мәсиһин ҝүнаһлары јумаг үчүн һәлак олаҹағыны вә ја едам едиләҹәјини габагҹадан демишди (Дәнјал 9:24—26).

Мәсиһ ҝөјдә Падшаһ олаҹаг. Ҝөјү ҝөрдүјү гејри-ади ҝөрүнтүдә Дәнјал «инсан оғлуна бәнзәр бир нәфәр» адланан Мәсиһин Јеһованын тахтына јахынлашдығыны ҝөрдү. Јеһова она «һакимијјәт шәрәф вә падшаһлыг» бәхш етди. Һәмин падшаһлыг әбәдијјән галаҹагды. Дәнјал бу падшаһлыг һаггында башга мараглы бир шеј өјрәнди: Падшаһ һакимијјәтини башгалары илә бөлүшәҹәк. Онлар «Һагг-Тааланын [мүгәддәсләри]» адланырлар (Дәнјал 7:13, 14, 27).

Падшаһлыг бу дүнјанын һөкумәтләрини мәһв едәҹәк. Аллаһ Дәнјала Бабилин падшаһы Навуходоносору чаш-баш гојан јухуну јозмаг баҹарығыны верди. Падшаһ башы гызылдан, синәси вә голлары ҝүмүшдән, гарны вә будлары тунҹдан, балдырлары дәмирдән, ајагларынын бир һиссәси дәмирдән, бир һиссәси исә ҝилдән олан нәһәнҝ һејкәл ҝөрмүшдү. Дағдан бир даш гопуб һејкәлин көврәк ајагларына дәјмиш вә ону тоза дөндәрмишди. Дәнјал изаһ етди ки, һејкәлин һиссәләри гызылдан олан башы тәмсил едән Бабилдән башлајараг бир-бирини әвәз едән дүнја империјаларыны билдирир. Дәнјал бу пис дүнјанын һөкмранлыг едән сонунҹу дөвләтин дөврүндә Аллаһын Падшаһлығынын һәрәкәтә кечәҹәјини пејғәмбәрлик етди. О, бу дүнјанын бүтүн һөкумәтләрини мәһв едәҹәк. Бундан сонра өзү әбәдијјән һөкмранлыг едәҹәк (Дәнјал, фәсил 2).

Аһыл јашларына долмуш Дәнјал Бабилин сүгутуну өз ҝөзләри илә ҝөрдү. Пејғәмбәр неҹә демишдисә, Куруш падшаһ да шәһәри елә тутду. Чох кечмәмиш, дүз вахтында, јурдларынын 70 иллик виранәлији битдикдән сонра јәһудиләр нәһајәт ки, әсирликдән азад олундулар. Садиг валиләрин каһинләрин вә пејғәмбәрләрин рәһбәрлији алтында јәһудиләр сон нәтиҹәдә Јерусәлими вә Јеһованын мәбәдини бәрпа етдиләр. Бәс 483 ил битдикдән сонра нә баш верәҹәкди?

«Дәнјал» китабына әсасланыб.