ИНСАНЛАР чохалдыгҹа ҝүнаһ вә пислик сүрәтлә јер үзүнә јајылырды. Һәмин дөврдә јеҝанә пејғәмбәр олан Һәнуг Аллаһын бир ҝүн пис инсанлары мәһв едәҹәји һагда хәбәрдарлыг едирди. Буна бахмајараг, пислик јенә дә һөкмранлыг едир, һәтта артырды. Бәзи мәләкләр инсан ҹилдинә ҝириб ҝөјдәки мәскәнләрини тәрк етмәклә Јеһоваја гаршы үсјан галдырдылар вә аҹҝөзлүклә өзләринә гадынлардан арвад алдылар. Онлар арасында олан гејри-тәбии әлагә нәтиҹәсиндә дүнјада зоракылығын вә гантөкмәнин артмасына сәбәб олан Нефилим адланан нәһәнҝләр доғулду. Јер үзүндә јаратдығы варлыгларын јолларыны аздыгларыны ҝөрмәк Аллаһы чох кәдәрләндирди.

Һәнугун өлүмүндән сонра пис инсанлардан фәргләнән бир адам варды. Онун ады Нуһ иди. О, аиләси илә бирҝә Аллаһын ҝөзүндә дүз оланы етмәјә чалышырды. Пис инсанлары јер үзүндән силмәк гәрарына ҝәлән Аллаһ Нуһу вә еләҹә дә һејванлары хилас етмәк истәјирди. Беләликлә, О, Нуһа нәһәнҝ дүзбуҹаглы ҝәми тикмәји тапшырды. Нуһ вә аиләси чохлу һејванларла бирҝә онун ичиндә ҝөзләнилән Үмумдүнја дашгынындан сағ чыха биләрдиләр. Нуһ Аллаһа гулаг асды. Онилликләр әрзиндә Нуһ ҝәмини тикмәклә јанашы, «салеһлик ҹарчысы» да олду (2 Бутрус 2:5). О, јахынлашмагда олан Дашгын һаггында хәбәрдарлыг етсә дә, инсанлар ону рәдд едирдиләр. Нуһ вә аиләсинин һејванларла бирҝә ҝәмијә ҝирмәсинин вахты чатды. Онлар ҝәмијә ҝирдикдән сонра Аллаһ гапыны бағлады. Јағыш јағмаға башлады.

Јер үзү бүтүнлүклә суја гәрг оланадәк гырх ҝүн-гырх ҝеҹә ҝүҹлү јағыш јағды. Пислик сона чатды. Ајлар кечдикҹә сулар чәкилир, ҝәми исә даға јахынлашырды. Нуһ, аиләси вә һејванлар ҝәмидән сағ-саламат чыханадәк өмүрләринин дүз бир илини ҝәмидә кечирмишдиләр. Миннәтдарлығыны билдирмәк үчүн Нуһ Јеһоваја гурбан ҝәтирди. Аллаһ ҹаваб олараг Нуһу вә аиләсини әмин етди ки, даһа һеч вахт јер үзүндән һәјаты силмәк үчүн дашгын ҝөндәрмәјәҹәк. Јеһова бу тәсәлливериҹи вәдинә зәманәт олараг ҝөјгуршағыны верди.

Дашгындан сонра Аллаһ инсанлара бәзи јени әмрләр верди. О, инсанлара һејван әти јемәјә иҹазә верди. Анҹаг ган јемәји гадаған етди. Аллаһ, һәмчинин Нуһун нәслинин бүтүн јер үзүнә јајылмасыны тапшырды, лакин онлардан бәзиләри бу әмрә табе олмадылар. Инсанлар Нәмруд адлы рәһбәрин башчылығы алтында бирләшдиләр вә сонралар Бабил адланан шәһәрдә бөјүк бир гүллә тикмәјә башладылар. Онларын нијјәти Аллаһын јер үзүнә јајылмагла бағлы әмринә зидд давранмаг иди. Амма Аллаһ онларын дилини гарышдырмагла үсјанын гаршысыны алды вә нәтиҹәдә онлар мүхтәлиф дилләрдә данышдылар. Инсанлар бир-бирини баша дүшмәдикләриндән әлләриндәки иши атыб јер үзүнә сәпәләндиләр.

Јарадылыш 6—11-дәк фәсилләринә; Јәһуда 14 вә 15 ајәләринә әсасланыб.