ДАВУД, өлүмүндән әввәл, Јеһованын мәбәдини тикмәк үчүн Аллаһдан алдығы ҝөстәришләри оғлу Сүлејмана данышыр. Сүлејман падшаһлығынын дөрдүнҹү илиндә мәбәди тикмәјә башлајыр. Бу тикинти једди ил јарымдан сонра баша чатыр. Мәбәдин тикинтисиндә он минләрлә адам ишләјир вә мәбәд үчүн күлли мигдарда гызыл вә ҝүмүш хәрҹләнир.

Ибадәт чадырында олдуғу кими, мәбәддә дә ики әсас отаг вар. Амма бу отаглар ибадәт чадырындакы отаглардан ики дәфә бөјүкдүр. Сүлејман Әһд сандығыны мәбәдин ичәри отағына, ибадәт чадырында сахланылан башга әшјалары исә о бири отаға гојур.

Мәбәд тикилиб гуртардыгдан сонра бөјүк бајрам тәшкил едилир. Шәкилдә ҝөрдүјүн кими, Сүлејман мәбәдин гаршысында диз чөкүб Јеһоваја дуа едир: ‘Сән бүтүн ҝөјләрә сығмадығын һалда мәним тикдијим бу мәбәдәми сығаҹагсан?! Амма, еј Аллаһым, халгын бураја үз тутуб дуа едәндә, хаһиш едирәм, ону динлә!’

Сүлејман дуасыны гуртардыгда ҝөјдән од дүшүб гурбан кәсилмиш һејванлары јандырыр. Сонра Јеһова Аллаһын нуру бүтүн мәбәди долдурур. Бу, Аллаһын дуаны ешитдијинә, Сүлејманын тикдији мәбәддән вә онун дуасындан разы галдығына ишарә едир. Инди халг ибадәт етмәк үчүн чадыра дејил, мәбәдә ҝәлир.

Сүлејман узун мүддәт мүдрикликлә рәһбәрлик едир вә халг хошбәхт јашајыр. Амма сонра о, башга өлкәләрдән олан вә Јеһоваја ибадәт етмәјән бир чох гадынларла евләнир. Ҝөрүрсән, онлардан бири бүтә ситајиш едир? Бу гадынлар Сүлејманы јолдан чыхарырлар, ахырда о да башга аллаһлара ситајиш етмәјә башлајыр. Билирсән бу, Сүлејмана неҹә тәсир едир? О гәддарлашыр вә халгла јахшы рәфтар етмир. Халгын ҝөзәл ҝүнләринә сон гојулур.

Јеһова Аллаһ Сүлејмана бәрк гәзәбләниб дејир: ‘Падшаһлығы сәнин әлиндән алыб башга адама верәҹәјәм. Буну сәнин сағлығында дејил, оғлун падшаһ оларкән едәҹәјәм. Амма бүтүн падшаһлығы вә халгы оғлунун әлиндән алмајаҹағам’. Ҝәл ҝөрәк бу сөзләр неҹә јеринә јетир.